به گزارش خبرگزاری مهر، مغالطه را به طور کلی می‌توان شکل غیرمعتبری از استدلال در نظر گرفت یا به معنای وسیع کلمه، آن را انواع خطاها و آشفتگیهایی دانست که کم و بیش مرتبط با خطا در استدلال است. آنکه مغلطه می‌کند آگاهانه یا ناخودآگاه، با مقدمات یا بدون مقدمات، از راههای منطقی یا غیر آن و به صورت معتبر یا غیر معتبر می‌کوشد صدق یا کذب گزاره‌ای را نتیجه بگیرد.
اینگونه مغالطات که عمدی یعنی با آگاهی از عدم اعتبار انجام می‌شود اما به ظاهر معتبر و مجاب‌کننده و در واقع فریب‌دهنده مخاطب است سفسطه نامیده می‌شود. اهمیت توجه به مباحثی چون منطق و به‌ویژه مغالطات نیز از همین‌جا ناشی می‌شود چراکه همواره کسانی هستند که آگاهانه یا ناخودآگاه، با مقدمات یا بدون مقدمات، از راههای منطقی یا غیر آن و به صورت معتبر یا غیر معتبر می‌کوشند صدق یا کذب گزاره‌ای را نتیجه بگیرند.
مجموعه "مغالطه‌پژوهی نزد فیلسوفان مسلمان" در واقع حاصل کوششی است که با درک اهمیت و ضرورت موضوع و آگاهی از کاستیهایی که در گردآوری، دسته‌بندی و مطالعه مغالطات از دیدگاه منطق‌دانان مسلمان وجود داشته، برای محققان و دانشجویان فلسفه و منطق به‌رشته تحریر درآمده است.
مؤلف در این مجموعه به آرا و اندیشه‌های جمعی از اندیشمندان و فیلسوفان اسلامی همچون فارابی، ابن‌سینا، غزالی، سهروردی، فخرالدین رازی، اثیرالدین ابهری، خواجه نصیرالدین طوسی و کاتبی قزوینی درباره مغالطات پرداخته است.
نظر شما