به گزارش خبرگزاری مهر، علی ابراهیمیان با اشاره به این که شکلگیری طرح جامع مدیریت آبهای سطحی شهر تهران براساس تغییر رویکرد از جمعآوری و دفع روانابها به مدیریت است گفت: توجه به شاخصهای توسعه پایدار شهری و ملاحظات زیستمحیطی، عمدهترین دلایل شکلگیری اینطرح بهشمار میرود.
وی با بیان اینکه طرحهای پیشین ضلع غربی رودخانه کن را پوشـش نمیداده است، افزودن مناطق 21 و 22 شهرداری تهران به محدوده مطالعات طرح جامع مدیریت آبهای سطحی را موردتوجه قرارداد و گفت : دراین طرح علاوهبر ادامه تلاشهای صورتگرفته برای تکمیل شبکه و افزایش سرشاخههای جدید، جهتگیری مدیریت آبهای سطحی به سمت توسعه پایدار تغییر مییابد.
مدیر امور مهندسی سازمان مشاور فنی و مهندسی شهر تهران همچنین با تشریح اجرای مطالعات طرح جامع در حوزههایی چون محیطزیست، هیدرولوژی، هواشناسی، هیدرولیک، ژئوتکنیک، مدیریت پروژه، روانشناسیو جامعهشناسی، اظهارداشت : مطالعات طرح جامع مدیریت آبهای سطحی به این ترتیب پایان یافته و کارشناسان طرح هماکنون درحال تدوین یک گزارش تلفیقی هستند که این گزارش بهمثابه نقشه راه، حرف آخر را خواهدزد.
ابراهیمیان "کنترل در منشاء"و بازگشت شرایط حوزه آبریز به شرایط پیش از توسعه شهری که ازطریق افزایش نفوذپذیری رویمیدهد را یکی از رویکردهای اصلی طرح جامعمدیریت آبهایسطحی خواند و باتأکید برضرورت بهرهگیری از بهترین اقدامات مدیریتی در قالب طرحهای سازهای و غیرسازهای افزود : در این اقدامات تلاش میکنیم تا اثرات جانبی توسعه شهر بر حوزه کنترل آبهای سطحی را به حداقل برسانیم.
وی توجه به کیفیت روانابها را حلقه مفقوده طرحهای پیشین جمعآوری آبهای سطحی دانست و با بیان اینکه اقدامات مدیریتی طرح جامع میتواند به بهبود کیفیت روانابها کمک کند، خاطرنشان کرد : کنترل کمی و کیفی موثر درحوزه آبهای سطحی نیازمند سیستمهای مستمر پایش و مونیتورینگ است که این امر نیـز درمطـالعـات طـرح جـامـع دیده شدهاست.
نخستین طرح مدیریت آبهایسطحی شهر تهران سال 1340 در قالب طرح مطالعاتی کنترل سیلاب و با هدف حفاظت پایتخت از خطر سیل ارائه شدهاست اما با تکمیل شبکه اصلی جمعآوری و هدایت آبهای سطحی، این طرح در قالب مطالعاتی که بهترتیب در سالهای 1356 و 1378 انجام شد، مدیرانشهری را بهفکر پیگیری و تبیین اهداف کلان و جامع انداخت تا در قالب طرحجامـع مدیـریـت آبهـای سطـحی شهـر تهـران آن را تدوین کنند.
نظر شما