به گزارش خبرنگار مهر، رود سِیمَره یکی از رودهای غرب ایران است. این رود از سرشاخه‌های مهم رود کرخه است که از بلندی‌های برف‌گیر شمال غربی ایران سرچشمه گرفته و پس از گذر از شهرستانهای دره شهر و کوهدشت در محل پل گاومیشان به رودخانه کشکان پیوسته و رود کرخه را به وجود می‌آورد.
رود سیمره از به هم ریختن دو رود گاماسیاب که از کوه گرین ما بین الشتر در استان لرستان و نهاوند در استان همدان سرچشمه می‌گیرد و رود قره سو که از کوه الوند سرچشمه می‌گیرد، در ناحیه‌ای به نام دورود پرامان تشکیل شده است.
رودخانه سیمره قسمتی از مرز بین استان لرستان با استانهای کرمانشاه و ایلام را تشکیل می دهد و از رودخانه خروشان غرب ایران زمین است.
این در حالیست که رودخانه خروشان سیمره از میان زمین های حاصل خیز بسیاری در شمال کوهدشت می گذرد که هنوز نتوانسته اند از آب سرشار این رودخانه بزرگ بهره مند شوند و همچنان به صورت دیم کشت می شوند.
روستاهای شمال کوهدشت که در مسیر رودخانه سیمره قرار گرفته اند، با وجود آب کافی این رود برای آبیاری زمین های کشاورزی، سالهاست کشتهای خود را به صورت دیم به عمل می آورند.
این در حالیست که سیمره همچنان از میان این همه زمین مستعد می دود تا خود را به باغ ها و سدهای استان های پایین دست برساند!
با سفری به روستاهای حاشیه رودخانه پرآب سیمره مردان و زنان بسیاری را می بینی که در طول این رودخانه در حال درو کردن با داس و برداشت به روش کاملا سنتی دیده می شوند، اراضی که به خاطر کاشت به صورت دیم در سالهای خشکسالی دیگر محصولی برای برداشت ندارند.
با زوم کردن نگاه روی موقعیت این منطقه درخواهیم یافت که تنها با زور موتور پمپاژ کوچکی می توان آب زیادی را به حلق این همه زمین تشنه کنار رودخانه کشاند و سیرابشان کرد.
این در حالیست که چند سالی است کشت کارانی از اصفهان با درک موقعیت منطقه به کنار رودخانه سیمره می آیند و با اجاره کردن زمین های اطراف آن به قیمتی نازل، هکتارها هندوانه برداشت می کنند.
با این تفاسیر مردم بومی منطقه به مبلغ ناچیز اجاره بهای زمین های خود قانع شده و هنوز باور نکرده اند که می شود این همه زمین خوابیده در عطش خشکسالی را به جای سپردن به روش کاشت دیم و دادن اجاره، به باغ های رنگارنگ میوه تبدیل کرد.
آب خروشان سیمره که از سرچشمه بزرگ گاماسیاب و کوه های نهاوند سرچشمه می گیرد و پس از گذشتن از دهانه رویایی تنگه شیرز، به روستاهای شمال کوهدشت وارد می شود، می تواند بهترین منبع تامین آب بدون زحمت برای کشاورزی و باغداری منطقه باشد اما بدون استفاده می گذرد تا تنها خط مرزی دو استان ایلام و لرستان را مشخص کند.
از سوی دیگر بسیاری از جوانان روستاهای کنار سیمره با وجود داشتن زمین های حاصلخیز، با توبره های کارگری بردوش به میدان های عملگی تهران سفر می کنند؛ جوان هایی که با ایجاد باغ های بزرگ می توانند علاوه برخود، زمینه اشتغال را برای جوانان دیگر نیز فراهم آورند.
به هر روی هر چند یک طرف ماجرای توسعه کشاورزی و باغداری در حاشیه رودخانه سیمره به خود مردم و همت آنها باز می گردد ولی در طرف دیگر این موازنه مسئولان قرار دارند که می توانند در سال تولید ملی با سرمایه گذاری بر روی این بخش علوه بر ایجاد اشتغال، زمینه افزایش تولید محصولات باغی و کشاورزی در این منطقه را فراهم کرده و به بهبود معیشت مردم کمک کنند.
از مسئولان امر انتظار می رود، نگاه عمیق تری به سمت بسترهای خوابیده کنار این رودخانه خروشان "سیمره" بچرخانند و با اعطا تسهیلات لازم برای توسعه اراضی کشاورزی و همچنین دادن مجوز استفاده از آب رودخانه و تهیه موتورهای پمپاژ آب مردم این منطقه را برای ایجاد باغات و کشت های آبی تشویق کنند تا شاهد تحول کشاورزی و باغداری در حاشیه سیمره باشیم.
"سیمره"، رودخانه بزرگی که اگر استفاده از ظرفیت آن در دستور کار مسئولان قرار گیرد می تواند علاوه بر زمین های اطراف خود، دشت های تشنه کوهدشت را نیز سیراب کند و داغ خشک سالی را در این منطقه التیام بخشد.
نظر شما