به گزارش خبرگزاری مهر، در این بیانیه آمده است: وضعیت کنونی اقتصاد نشر با خوش‌بینانه‌ترین نگاه به مرز هشدار رسیده است. روزی نیست که یک یا چند نویسنده و پدیدآورنده نگرانی خود را از مشکلات کنونی در اقتصاد نشر به ویژه گرانی کاغذ ابراز نکنند. آن‌ها حق دارند نگران باشند، زیرا شرایط پیش‌رو به‌گونه‌ای است که به‌طور مستقیم حقوق مادی و معنوی نویسندگان و پدیدآورندگان را در مخاطره قرار داده است.
گرانی فزاینده کاغذ و دیگر هزینه‌های چاپ و نشر موجب شده است که بسیاری از ناشران از پذیرش آثار سرباز زنند و حتی نتوانند آثاری را که تیراژشان به پایان رسیده، تجدید چاپ کنند.
علاوه بر زیان ناشران، پدیدآورندگان و نویسندگان نیز امکان ارائه آثار جدید خود به مخاطبان را تا حدود زیادی از دست داده‌اند که با مقایسه تیراژ کتاب‌های چاپ اول شش‌ماهه نخست سال 90 و 91 می‌توان به درستی این مدعا پی‌برد.
با آنکه بررسی مشکلات و مسائل اقتصاد نشر نیاز به ارزیابی‌های عمیق و کارشناسانه دارد، اما نباید در این‌که به دلیل گرانی کاغذ اقتصاد نشر به شرایطی هشداردهنده رسیده، تردید کرد. شاید چنین استدلال شود که این مسئله حلقه‌ای از زنجیره مشکلات اقتصاد کلان است و به همین دلیل نمی‌توان جداگانه به آن پرداخت، اما آیا می‌توان عرصه فرهنگ را نادیده گرفت و با آن همانند یک کالای مصرفی برخورد کرد؟
اقتصاد نشر همچون سایر بخش‌های اقتصادی تنها یک چرخه مالی نیست که اگر به زیان‌دهی یا ورشکستگی دچار شد تنها با یک ضایعه اقتصادی مواجه شویم، بلکه از آن‌جا که رابطه‌ای مستقیم با ساختار فرهنگی ما دارد، چنان‌چه برای مشکلات آن چاره‌جویی نشود، بیش ازهر چیز حوزه فرهنگ آسیب می‌بیند.
تردیدی نیست که افزایش غیرقابل‌توجیه قیمت کاغذ به‌طورمستقیم بر بهای کتاب اثر می‌گذارد و در شرایطی که قدرت خرید مخاطبان محدود است، آن‌ها به ناچار کتاب را از سبد هزینه خانوار حذف خواهند کرد، و این به معنای هدر رفتن تلاش‌های پیشین در افزایش سرانه مطالعه در ایران است.
از طرفی با درنظرگرفتن رابطه تنگاتنگ آگاهی فردی و اجتماعی با میزان مطالعه، باید باور کنیم کاهش اقبال به کتاب‌خوانی در نزول شاخص‌های فرهنگ عمومی و پیامدهای جبری و هزینه‌ساز آن تأثیر مستقیم دارد.
براین‌مبنا کاغذ را باید در زمره کالاهای اساسی و مشمول همان حساسیت‌ها بدانیم و کاهش بهای آن را در اولویت قرار دهیم، با این امید که با اعمال مدیریت منطقی بر بهای کاغذ، اقتصاد نشر جان دوباره‌ای بگیرد و از این گذرگاه حساس عبور کند. در غیر این صورت بیم آن می‌رود با از دست دادن فرصت‌ها به شرایطی غیرقابل‌بازگشت وارد شویم.
تجربه نشان داده کم‌ترین بهره عقلانیت جمعی، آگاه شدن به صورت‌مسئله‌هایی است که چه بسا از نگاه پنهان مانده باشند. ازاین‌رو انجمن نویسندگان کودک و نوجوان نیز به‌عنوان نهادی فرهنگی و مدنی آمادگی دارد که با دعوت از دست‌اندرکاران اقتصاد نشر از جمله نویسندگان، پدیدآورندگان، ناشران و موزعان در یافتن راه‌حل‌های موجود ایفای نقش کند.
نظر شما