به گزارش خبرنگار مهر، فعالان محیط زیست ایران، سال 1391 را با خبر آزاد شدن یکی از همیاران محیطبانی استان هرمز گان از زندان آغاز کردند. علی زارع همیار محیط بانی بود که به دلیل درگیری با شکارچی غیر مجاز و مصدوم شدن این شکارچی به پرداخت دیه 50 میلیون محکوم شده بود و به دلیل عدم توانایی در پرداخت دیه ، چهار ماه را در زندان سپری کرد اما مشارکت فعالان محیط زیست در تأمین این هزینه باعث شد وی از زندان آزاد شود.
هرچند این خبر در حوزه محیط بانان در سال 1391 خبری امید بخش بود اما با مروری بر حوادثی که در این سال برای محیط بانان رخ داد می توان دریافت که سال 91 هم برا یمحیط بانان سال خوبی نبود.
اردیبهشت ماه بود که خبر مصدومیت شدید محیط بان هرمزگانی رضا رحیمی نژاد در رسانه ها منتشر شد. این محیط بان که به همراه همکار خود در منطقه شکار ممنوع گلزار و نیزار حاجی آباد هرمزگان در حال آبرسانی به آبشخورهای ویژه حیات وحش این منطقه بود، بر اثر برخورد خودرو با کابل برق فشار قوی از ناحیه دست راست و دو پا دچار سوختگی شدید شد و اعمال جراحی روی پاهای این محیط بان کارساز نبود و این محیط بان جوان هر دو پای خود را ا ز دست داد.
اما خبر شهادت محیط بان عبدالله یاری رئیس منطقه حفاظت شده لشکر دراستان همدان یکی از تلخ ترین اخبار حزه محیط زیست در سال 91 بود . شهید یاری و همکارانش، شامگاه روز چهاردهم مرداد اکیپی سه نفره از شکارچیان غیر مجاز را متوقف می کنند شهید یاری به قصد بازرسی به خودروی این اکیپ نزدیک می شود که ناگهان یکی از افراد این اکیپ اقدام به شلیک گلوله به سوی شهید یاری می کند. هرچند شهید یاری در این حادثه جان سپرد اما هرسه نفر این اکیپ توسط محیط بانان دستگیر و تحویل مراجع قانونی استان همدان شدند. از بدو تأسیس سازمان محیط زیست در سال 1350 تا کنون شهید یاری یکصد و شانزدهمین محیط بانی است که در درگیری با شکارچیان غیر مجاز جان خود را از دست داده است.
در سال 91 دو تن دیگر که هر دو محیط بانان جوانی بودند در استان گلستان جان خود را از دست دادند اما این بار نه در حین درگیری با شکارچیان و متجاوزان عرصه های طبیعت بلکه در حین گشت زنی برای جلوگیری ازبروز چنین حوادثی. اما به دلیل شرایط سخت و صعب العبور منطقه از یک سو و از سوی دیگر خستگی در آن ساعت شب از مأموریت در یک آب بند یخ زده فرو رفتند و کسی نتوانست آنها را نجات دهد.
اما ماجرای شهادت سربازان طبیعت در سال جاری تنها مختص به محیط بانان نبود بلکه جنگل بانان و قرق بانان سازمان جنگلها و مراتع کشور نیز یکی از همکاران خود را در سال 1391 از دست دادند. جسد شهید رضا ارغوان قرقبان منطقه گوینکدر حوالی تنگه راز در شمال شهرستان بجنورد خراسان شمالی، در حالی در منطقه محل خدمتش کشف شد که دو دست او با بند های پوتینش بسته شده بود و با ضربات چاقو به شدت مجروح شده بود. قاتل که چندی بعد دستگیر شد بعد از این اقدام، جسد این قرقبان 26 ساله را به انتهای دره ای پرتاب کرده بود. آنطور که رییس پلیس آگاهی خراسان شمالی گفته بود شهید ارغوان یک ماه پیش از از این ماجرا توسط یکی از چوپانان محلی تهدید به مرگ شده بود. ظاهراً این چوپان پیشتر گوسفندان خود را برای چرا به عرصه های چرا ممنوع برده بود که با ممانعت شهید ارغوان روبه رو شده بود که همین مسأله انگیزه قتل این قرقبان را ایجاد کرده بود.
اگر چه رئیس سازمان محیط زیست در پاییز سال 1391 از موافقت معاونت راهبردی ریاست جمهوری با استخدام 4 هزار نیروی جدید در این سازمان خبر داد اما یک خبر کافی بود تا نگرانی های تازه را درباره وضعیت محیط بانان کشور به وجود آورد و آن تأیید حکم قصاص نفس یکی از محیط بانان منطقه حفاظت شده دنا در استان کهگیلویه و بویر احمد بود. غلامحسین خالدی دومین محیط بان منطقه حفاظت شده دنا است که محکوم به قصاص می شود. اگرچه در سال 1388، صدور حکم قصاص نفس برای اسعد تقی زاده دیگر محیط بان همین منطقه، جنجال های زیادی را به دنبال داشت اما بار دیگر دنا و محیط بانانش خبرساز شدند. و این بار محیط بانی که حین انجام وظیفه، باعث کشته شدن فردی در منطقه تحت حفاظت شده است محکوم به قصاص می شود. البته سازمان محیط زیست تا کنون توضیحات و اطلاع رسانی قانع کننده ای درباره این دو پرونده نداده است.
به راستی اگر جان فشانی های شبانه روزی محیط بانان و جنگلبانان نبود، با این همه تعارض و طمع بی حد و مرز دشمنان طبیعت شاید امروز دیگر همین 14 میلیون هکتار جنگل را هم نداشتیم، شاید یک سوم باقیمانده ازارومیه و پریشان هم کاملآً خشک شده بود تا ریزگردها 10 روز درمیان هم امانمان ندهند شاید امروز همانند ببر و شیر تنها نامی از پلنگ می شنیدیم و هزاران شاید دیگر که اگر روند کشته شدن محیط بانان و جنگلبانان در الهای آینده با همین شتاب پیش برود دیری نخواهد پایید که شاهد آن روزها هم باشیم.
نظر شما