رابرت ردفورد از جشنواره آمریکایی "تلوراید" جایزه گرفت

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از لس آنجلس تایمز، رابرت ردفورد که تنها شخصیت این فیلم است، نقش دریانوردی را تنها که در دریا شناور است، بازی می کند.

این بازیگر و کارگردان 77 ساله برای بازی در این نقش جایزه مدال نقره ای را از فستیوال تلوراید کلرادوی آمریکا دریافت کرد. وی این جایزه را جمعه و پس از نمایش فیلمش دریافت کرد. البته جشنواره تلوراید هنوز ادامه دارد و باید منتظر خبرهای دیگری از این رویداد سینمایی بود.

ردفورد در زمان جوانی به تحصیل در رشته هنر پرداخت و بعدها برنده جایزه اسکار شد و فستیوال فیلم ساندنس را تاسیس کرد. او امسال برای اولین بار در چهلمین سالگرد فستیوال فیلم تلوراید در پارک سیتی یوتا حاضر شد تا جایزه اش را دریافت کند.

ردفورد در مصاحبه ای با ال ای تایمز این مساله را به یاد آورد که در جوانی زمانی که شروع به کار در زمینه بازیگری کرد همیشه احساس گناه می کرده که چرا تبدیل به یک نقاش نشده است. با این حال در سال‌های بعد او به این نتیجه رسید که می تواند با ادامه مسیرش به عنوان یک نقش آفرین، باز هم یک هنرمند باشد و روی بعد انسان‌گرای سینما تمرکز کند.

از دریافت‌کنندگان گذشته مدال نقره تلوراید می توان به چهره‌های مشهوری مانند فرانسیس فورد کاپولا، کلینت ایستوود، کالین فرت و ماریون کوتیار اشاره کرد. ردفورد بعد از مراسم اقرار کرد که تماشا کردن کلیپی از حرفه کاری 53 ساله اش از جمله تکه هایی از فیلم های "بوچ کسیدی و ساندنس کید" (1969)، "آنطور که بودیم" (1973)، "تمام مردان رییس‌جمهور" (1976) و "یک رودخانه از درونش عبور می‌کند" (1992) از ناخوشایندترین قسمت‌های مراسم اهدای جوایز بود.

ردفورد بعد از دریافت جایزه اش به سوال‌ها پاسخ داد و درباره زمان دریافت اولین جایزه گلدن گلوبش در سال 1965 برای بازی در فیلم "درون دیزی کلوور" صحبت کرد که نویدبخش حضور بازیگر مرد جوانی در عرصه سینما بود. او همچنین درباره چالش‌های فیزیکی آخرین فیلمش "همه چیز از دست رفته است" و اینکه او بیشتر کارهای بدلش را خودش انجام داد، صحبت کرد.

فیلم "همه چیز از دست رفته است" توسط جی سی شاندور کارگردانی شده و برای اولین بار در ماه می در فستیوال فیلم کن  به نمایش درآمد. این فیلم تقریبا کاملا بدون دیالوگ است. ردفورد به این مساله به عنوان یکی از اصلی‌ترین دلایل پذیرفتن این نقش اشاره کرد و گفت: همین‌طور دورتر و دورتر می‌روی اما از چیزی که واقعا دور می‌شوی، خودت به عنوان یک هنرمند است. بازی کردن در این فیلم به من اجازه داد تا دوباره به آنجایی که می‌خواستم بازگردم.