وظیفه مسئولان سیاسی در حفظ حریم فکری جامعه/ راه مقابله با تهاجم فرهنگی برخورد فیزیکی نیست

حجت الاسلام سیدمحمد سادات منصوری رئیس مرکز پاسخگویی به سؤالات دینی سازمان تبلیغات اسلامی با تأکید بر ضرورت حفظ حریم فکری جامعه اسلامی با توجه به آیات و روایات به خبرنگار مهر گفت: وقتی از جامعه اسلامی صحبت می کنیم در واقع از گروهی سخن می گوییم که در یک چیزی اشتراک دارند، اگر آن اشتراک را از آنها بگیریم دیگر نمی توان عنوان «جامعه» را بر آن گروه نهاد.

وی افزود: مشترکات جامعه اسلامی در چیست؟ می تواند این مشترکات در یک اخلاق و یا رفتار و یا در یک محیط جغرافیایی خاصی باشد اما اصل و اساس اشتراک قطعا تفکرات و اعتقادات است. اگر این اعتقادات در یک جامعه مثل جامعه اسلامی صدمه بخورد، ادامه حیات کل جامعه دچار خلل می شود و دیگر آن عاملی که باعث شده ما آن را جامعه بنامیم از بین می رود چون خود به خود متفرق می شوند. لذا هیچ تردیدی نیست که حفظ حریم فکری جامعه اسلامی شاید به مراتب مهمتر از حفظ مرزها هم باشد چون در حوزه پاسداری از مرزها ممکن است چند نفر کشته شوند و جامعه می تواند آن را جبران کند و حتی گاهی مرگ آنها باعث پیوند بیشتر جامعه می شود اما اگر عقاید جامعه اسلامی دچار تنش شده و  یا از دست برود، دیگر هیچ چیزی باقی نمی ماند. لذا در سیره ائمه عصمت و طهارت(ع) می بینید هرگاه کار به جایی رسیده است که اعتقادات جامعه اسلامی مورد خطر واقع شده است، با تمام قد در برابر آن ایستاده اند حالا گاهی با خون پاک خویش مقاومت کردند و یا با تدارک کارهای بزرگ فرهنگی در تقویت اعتقادات امت اسلامی گام برداشته اند.

عضو انجمن اعجاز قرآن تصریح کرد: ما در جامعه اسلامی خودمان زندگی می کنیم و نه تنها علما و دانشمندان باید در حفظ آن عقاید تلاش کنند، بلکه تک تک ما نیز مسئولیم والّا جامعه مان از بین می رود و ارتباطات مان تعریف نشده خواهد شد. یعنی آن تعریف اولیه که از ارتباط داشتیم که قوی بود دیگر کارکردی نداشته و دیگر چیزی به نام جامعه نخواهیم داشت.

سادات منصوری درباره چگونگی حفظ این حریم فکری جامعه اسلامی از سوی مردم عادی گفت: باید مردم با عمل خود به حفظ حریم فکری جامعه اسلامی کمک کنند. یعنی از یک طرف باید به آن اعتقاداتشان عمل کنند تا ایمانشان قوی شود. چون تقویت ایمان از طریق عمل صالح است و انسان باید به آموخته های دینی اش عمل کند تا آن آموخته ها برایش محکم گردد و دوم آنکه اگر دچار شبهه و مشکلی نسبت به اعتقاداتشان شدند، با هر کسی مطرح نکنند بلکه با کارشناسان و اهل فن به حل مشکل خود بپردازند.

وی با اشاره به وظیفه مسئولان سیاسی کشور در حفظ حریم فکری جامعه اسلامی تصریح کرد: رفتار مسئولان سیاسی در جامعه اسلامی بسیار مهم است. ما در جامعه ای زندگی می کنیم که تئوری سیاسی آن بر اساس تئوری سیاسی اسلام بنا نهاده شده است و حکومت ما حکومتی است که سعی می کند در آن مبانی اسلام پیاده شود. لذا دولتمردان ما باید از همه بیشتر به احکام و مبانی اسلام عملا پایبند باشند و مردم هم آن را مشاهده کنند و اگر مردم این مسئله را در عملکرد مسئولان سیاسی خود نبینند و مشاهده کنند که مثلا در رقابتهای سیاسی و در جنگ قدرت رعایت اصول اولیه اخلاق اسلامی را نمی کنند و ببینند تهمت و دروغ و ... زیاد در بین آنها مطرح می شود و ببینند از نظر مالی، شفافیت در رفتارشان ندارند و در حفظ بیت المال دقت ندارند و... اینها همه باعث سست شدن عقاید جامعه اسلامی می شود و نتیجه آن این می شود که کل جامعه از بین می رود که خطر بزرگی است.

رئیس مرکز پاسخگویی به سؤالات دینی در ادامه یادآور شد: وظیفه دوم دولتمردان و مسئولان سیاسی در این زمینه این است که با هجمه های نظری در حوزه عقاید دینی و اسلامی، با برنامه ریزی به مقابله بپردازند و منظور مقابله فیزیکی نیست یعنی به همان شکل که هجمه فرهنگی و نظری است باید مقابله هم فرهنگی باشد. چون اگر در برابر یک هجوم فرهنگی، مقابله فیزیکی صورت گیرد، نتیجه معکوس خواهد داد.

وی درباره وظیفه علما و دانشمندان در این زمینه  گفت: اصلا از اول تعهد این قشر پاسداری از اعتقادات و تفکرات دینی بوده است و از اول که وارد این جرگه و دانش و این لباس روحانیت شدند هدفشان حفظ مبانی دینی و پاسداری از حریمهای اعتقادی بوده است که کار بسیار بسیار مهمی است که هیچ کاری با آن قابل مقایسه نیست و در این عرصه باید دانش و سعه صدر خود را بالا ببرند و از زبانها و ابزارهای روز استفاده کنند.

حجت الاسلام سادات منصوری در ادامه با اشاره به ویژگی های کسانی که در عرصه حریم فکری جامعه اسلامی به پاسخگویی شبهات دینی می پردازند، یادآور شد: مسلما القا شبه در جامعه اسلامی خیلی خطرناک است و باید از آن جلوگیری شود اما باید وضعیت امروزی دنیا را بدانیم به این معنا که گاهی اوقات برخورد امنیتی با یک شبهه باعث پخش آن شبهه در جامعه می شود، در یک دورانی برخورد امنیتی با یک شبهه مثلا اجازه نشر و چاپ ندادن، نتیجه بخش بود اما امروز ممکن است در خیلی از موارد اعلام اینکه فلان کتاب چاپ نمی شود، باعث ترویج آن به اشکال مختلف گردد یعنی اگر قرار بود 10 هزار نفر این کتاب را بخوانند، الان یک میلیون نفر آن را می خوانند. لذا باید خیلی با احتیاط نسبت به این مسائل برخورد کرد و باید کارشناسی در این حوزه وارد شد نه سلیقه ای.

وی تأکید کرد: برای جلوگیری از نشر افکار مخرب اعتقادی، بهترین کار این است که حجم تولیدات ما در برابر مطالب انحرافی بیشتر شود. یعنی اگر مثلا روزانه 1000 مقاله علیه عقاید دینی جامعه اسلامی وارد می شود ما روزانه 100 هزار مقاله داشته باشیم و با افزایش حجم این مطالب افراد بیشتری را تحت پوشش می گیریم و بهتر می توانیم دفاع کنیم و برای این مسئله البته باید کار کارشناسی صورت گیرد.

این کارشناس امور دینی با تأکید بر اینکه قوی ترین حمله به اسلام بددفاع کردن از آن است؛ افزود: اگر کسی اشکالی به اسلام کرد و من در مقام پاسخ بد دفاع کردم این باعث می شود اگر آن شبهه یک مقدار ضرر داشت، کلی ضرر پیدا کند. چون معنایش این می شود که گویی دیگر جوابی برای این شبهه وجود نداد و اگر افراد غیرمتخصص در این موارد اظهار نظر بکنند ضرر بزرگش این است که به حمله کننده کمک کرده اند و در واقع آن حمله را تقویت کرده اند. حتی گاهی در حرفهایشان، چیزهایی به اسلام نسبت می دهند که در اسلام نیست و تازه یک نفر باید بیاید هم آن سؤال و هم پاسخ را اصلاح کند و کار افراد متخصص را چند برابر می کنند. متأسفانه همه چیز در کشور ما تخصص دارد الّا دین و همه درباره مسائل دینی نظر می دهند.

رئیس مرکز پاسخگویی به سؤالات دینی در پایان یادآور شد: دو تخصص در پاسخگویی در حوزه مباحث فکری و عقیدتی باید مد نظر باشد؛ آن کسی که وارد پاسخگویی به شبهات فکری و دینی می شود اولا باید دانش کافی داشته باشد و ثانیا باید روش پاسخگویی را هم بداند و شاید در همان حد دانش، روش اهمیت داشته باشد. اگر کسی دانش کافی داشته باشد اما بلد نباشد چگونه جواب بدهد و طرز ورود و خروج به بحث درست نباشد موجب خلط حق و باطل می شود. چون روش کار را بلد نیست و خود جدال احسن روشی دارد که هر کسی آن را نمی داند و باید آن را کسب کرد، لذا آن کسی که وارد پاسخگویی به شبهات می شود غیر از دانش باید روش و تجربه و روان شناسی را هم بداند و مخاطب خود را بشناسد تا بتواند درد اصلی مخاطب را بفهمد چون اگر درد مخاطب را بشناسد شاید دیگر آن فرد دچار این شبهات نشود.