به گزارش خبرنگار مهر، رسول خطیبی را به عنوان بازیکنی می شناختیم که از هوش بالایی برخوردار بود و به تیم های بزرگی گل زده بود. او خوب بودنش را در دوره مربیگری هم ادامه داد و شاهدش هم اینکه توانست این تیم را که سرمایه گذاری خوبی روی آن صورت گرفته و از مجموعه قابل دفاعی هم برخوردار است، به لیگ برتر بیاورد. خطیبی با این کار نوید ظهور یک مربی جوان و آینده دار را داد اما مربیگری در لیگ برتر با دسته اول کمی متفاوت است و دانش و تجربه خاص خودش را می خواهد.
شاید همین کم تجربگی و البته چند عامل دیگر به رسول جوان اجازه نداد بتواند با تیم دوم شهر تبریز نتایج قابل دفاعی بگیرد و مسئولان این تیم را به بقا در لیگ برتر امیدوار کند. او که آمده بود تا با بازی های خوب گسترش بر تعداد تماشاگران این تیم بیفزاید و فوتبال دو قطبی را از تهران به تبریز انتقال دهد نتوانست در 20 هفته لیگ سیزدهم کارنامه قابل قبولی را از خود برجای بگذارد. کسب 4 پیروزی از 20 بازی برای تیمی که می خواهد در لیگ برتر بماند و احتمالا در سالهای آینده بزرگی کند قابل قبول و امیدوار کننده نیست.
خصوصا اینکه در انتهای جدول رقابت بر نیفتادن سخت و نفس گیر است و پنج تیم قعرنشین رقابت سختی برای فرار از منطقه خطر دارند. گسترش که نشان داده مسئولانش برای ماندنش در لیگ برتر هزینه های زیادی کرده اند و بقا برایشان از اهمیت زیادی برخوردار است، چاره ای ندارد جز اینکه در هفته های باقی مانده شرایطی را فراهم کند که حداقل از منطقه خطر بجهد و خودش را به میانه های جدول برساند. شاید به همین خاطر است که مسئولان این تیم تصمیم گرفتند با رسول خطیبی قطع همکاری کنند و سراغ مربی بروند که او هم جوان است اما تجربه بالاتری نسبت به خطیبی دارد و چند تیم با شرایط گسترش را هدایت کرده است.
گسترش در منطقه خطر است و با 20 امتیازی که از 20 بازی کسب کرده در رده یازدهم ایستاده است. جایی که با تیم قعرنشین به اندازه کمتر از دو پیروزی فاصله دارد و با دو شکست دیگر و دو پیروزی توسط رقیبان می تواند به انتهای جدول برود و شانسش برای سقوط را بیش از پیش افزایش دهد. شکست های متوالی خانگی که دلسردی را هم برای تماشاگران این تیم بوجود آورده بود و موقعیتی که آبی های تبریز در جدول رده بندی دارند مسئولان این تیم را برآن داشت که علاج واقعه را قبل از وقوع کنند و کمی بیش از گذشته نگران سقوط باشند.
به همین خاطر آنها با رسول خطیبی که برای این تیم زحمات زیادی کشیده و باید قدردانش بود، قطع همکاری کردند و سراغ مربی جوان دیگری رفتند که پخته تر و باتجربه تر از او است. مهدی تارتار سابقه زیادی در لیگ برتر دارد. حداقل خیلی بیشتر از رسول خطیبی. شاید به همین خاطر است که در بین گزینه های موجود بیرون از گود مانده، مسئولان گسترش سراغ او رفتند. تارتار مربی است که نجات دادن راه آهن از سقوط به دسته اول را در کارنامه دارد. این برای مسئولان تبریزی از اهمیت بالایی برخوردار است که سراغ گزینه ای رفته اند که تجربه روزهای سخت و پراسترس ترس از سقوط را دارد.
مهدی تارتار توانسته بود قبل از این راه آهن را در فصل 87 از سقوط نجات دهد و دوبار دیگر هم همین کار را کرد تا نشان دهد می تواند تیم های به بحران رسیده را از شرایط موجود خارج کند. او حتی داماش گیلان هم از چنین شرایطی به ساحل آرامش رساند و در حالی که تیم گیلانی در آستانه سقوط قرار داشت با درایت و تجربه ای که داشت این تیم را به رده هفتم رساند و از خطر سقوط رهانید. حالا او به گسترش فولاد تبریز رفته تا بتواند تیم آبی این شهر را از شرایط موجود نجات دهد.
شاید کار برای تارتار در تبریز سخت باشد چرا که هواداران این تیم انتظار داشتند مسئولان از رسول خطیبی حمایت کنند اما وقتی منطقی به ماجرا نگاه کنیم و شرایط تیم را آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم متوجه خواهیم شد کار مسئولان برای جلوگیری از سقوط و از بین بردن انتظارات به حق هواداران منطقی و قابل دفاع بوده است. هواداران هم باید حمایت کنند تا سرمربی جدید بتواند این تیم را به میانه های جدول برساند و گسترش فولاد را در لیگ سیزدهم نگه دارد.
نظر شما