لیگ تقدیم می‌شود به بازیکنان عصا بدست/ چه کسانی از نبودن جوانان سود می‌برند؟

به گزارش خبرنگار مهر، یکی از نگرانی‌های کارلوس کی‌روش و البته اهالی فوتبال برای تیم ملی ایران در جام جهانی میانگین بالای سنی بازیکنان ملی پوش است. اتفاقی که حتی برای فوتبال ایران هم نگرانی های زیادی را به همراه خواهد داشت چرا که اگر بازیکنان حاضر در جام جهانی جوانانی با میانگین سنی پایین بودند، قطعا بسیاری از آنها در پایان جام جهانی راهی تیم های خارجی می شدند و از این راه فوتبال ایران پیشرفت قابل ملاحظه ای داشت.

البته مشکل تیم ملی از تیم های لیگ برتری نشات گرفته است. آنجا که امیر قلعه نویی هم در یکی از مصاحبه هایش اشاره ای درست به شرایط سنی بازیکنانش داشت و بالا بودن میانگین سنی را یکی از مشکلات تیمش در لیگ سیزدهم معرفی کرد. بالا بودن سن بازیکنان لیگ برتر تنها مربوط به یک تیم نیست. تیم های دیگری هم هستند که میانگین سنی بازیکنانشان زیاد است و در هفته های پایانی با مشکلاتی مواجه می شوند.

هرچند که در همین لیگ پیر و فرسوده برخی بازیکنان پا به سن گذاشت و اصطلاحا عصا بدست کیفیت بهتری از جوانان دارند، اما واقعیت این است که چرخه معیوب بازیکن سازی آینده فوتبال ایران را به خطر انداخته است. حالا همه نگران آینده تیم ملی در رویدادهای پیش رو هستند چرا که بازیکن جوان و جدیدی در لیگ برتر ظهور نکرده که بتواند آینده تیم ملی را بیمه کند.

اینکه چرا مربیان تیم های لیگ برتری به جوانان اعتماد نمی کنند و اهمیتی نمی دهند سوالی است که بسیاری از کارشناسان پاسخ های آن را در گذشته داده اند. اما با بررسی بیشتر شرایط و اتفاقات پشت پرده فوتبال ایران مشخص می شود که سود و منفعت برخی افراد در این است که از بازیکنان پا به سن گذاشته و اسمی استفاده کنند تا از این راه به خواسته های مالی شان برسند. قطعا پولی که یک بازیکن مطرح و سرشناس می گیرد بیشتر از پولی است که یک بازیکن و جوان و گمنام از باشگاه دریافت خواهد کرد. بنابراین درصد بیشتری به کسانی می رسد که این بازیکنان عصا بدست را وارد تیم های مختلف کنند.

روندی که در تیم های باشگاهی وجود دارد نگرانی ها برای آینده را افزایش داده است. تیم هایی که باید به سمت بازیکنان جوان و تاثیرگذار بروند گرایش عجیبی به بازیکنانی پیدا کرده اند که از نظر کیفی هیچ آورده ای برای فوتبال ایران ندارند و تنها جیب برخی سودجویان و دلالان را پر می کنند. در این بین مدیران و برخی سرمربیان هم مقصر هستند که به خاطر حفظ صندلی و موقعیت خود حاضرند جوانان را نادیده بگیرند و به سمت بازیکنانی بروند که سالهای پایانی فوتبالشان را پشت سرمی گذارند.

فوتبال دنیا به سمت جوانگرایی و اهمیت دادن به تیم های پایه پیش می رود اما ظاهرا فوتبال ما هر چه جلوتر می رود نقش مردان پا به سن گذاشته در آن پررنگ تر می شود. دلیلش را باید مسئولان و کارشناسان بررسی کنند و قطعا به سمتی حرکت کنند که تفکرات مدیران و مسئولان را تغییر دهند. اینکه تیم های پایه ایران سالهاست نتوانسته اند عنوان قهرمانی آسیا را به خود اختصاص دهند و تیم امید بیش از 40 سال است به المپیک راه پیدا نکرده همه به خاطر فراموش کردن و اهمیت ندادن به جوانان است.

به نظر می رسد حالا زمان آن فرارسیده که سازمان لیگ حرفه ای فوتبال ایران تدابیری بیندیشد که تیم ها را وادار به استفاده بیشتر از بازیکنان در ترکیب اصلی خود کنند. هر چند ورود کردن به مسائل فنی در حیطه اختیارات سازمان لیگ نیست اما می تواند با وضع قوانینی جدید مربیان را وادار کند در ترکیب اصلی خود حتما از بازیکنانی با میانگین سنی پایین استفاده کنند.

حالا زمان آن رسیده که همه دست اندرکاران فوتبال و سازمان لیگ وارد گود شوند و شرایطی را فراهم کنند که نسل فوتبال ایران برای آینده تغییر کند و نگرانی های بعد از جام جهانی به حداقل برسد. نزدیک شدن به پایان لیگ سیزدهم و فرصت مناسب تا شروهع لیگ بعد این فرصت را در اختیار مسئولان سازمان لیگ قرار می دهد که با بررسی های بیشتر قوانین جدیدی را در حمایت از جوانان تصویب کنند و باشگاه ها را مجبور به تبعیت از این قوانین کنند تا لیگ به پویایی و نشاط بیشتری برسد.