سعدی ادیبی که انسان را در مرکز قرار داد/ دریانوردان چینی اشعار سعدی را زمزمه می کردند

به گزارش خبرنگار مهر، نشست علمی یادروز سعدی با حضور دکتر غلامحسین کرمی، دکتر اکبر نحوی، دکتر اکبر صیادکوه و دکتر غلامرضا کافی در دانشکدده ادبیات دانشگاه شیراز برگزار شد.

سعدی صدای جامعه خودرا به گوش همگان رساند

در این نشست که توسط انجمن علمی دانشکده ادبیات برگزار شد، دکتر محمدحسین کرمی سخن گفتن از سعدی را کار ساده ای ندانست و گفت: سعدی با تامل در طبقات مختلف اجتماعی زمان خویش صدای جامعه خودرا به گوش همگان رسانید.

وی سعدی را مصلحی معرفی کرد که در عین حال مربی است و خاطرنشان کرد: این شاعر بزرگ در مقام مصلح و مربی جامعه هرجا توانست مردم را ارشاد کرد، از سویی نیز عاشقی را گسترش داد.

این استاد ادبیات فارسی با گلایه از اینکه همواره در کتاب های درسی به ویژه دوره دبستان از سعدی چهره ای واعظ معرفی می شود، تاکید کرد: از آنجاکه جنبه های دیگر سعدی مغفول مانده، چهره مطلوبی از سعدی در کتاب های درسی ارائه نمی شود.

وی در بخش دیگری از سخنان خود به همراهی یار و بهار در آثار سعدی اشاره کرد و گفت: سعدی از شاعرانی است که به بهار توجه ویژه دارد به گونه ای که در غزلیات خود آنچه بیش از همه به چشم می رسد بهار است. این درحالیست که سعدی انتظار دارد در بهار انسانها به عشق روی بیاورند.

دکتر کرمی با تاکید بر اینکه هنر و ذوق سعدی سرشار از عشق به بهار است، افزود: سعدی یار را بر بهار نیز ترجیح می دهد.

سعدی، ادیبی که انسان را در مرکز قرار داد

در این نشست دکتر اکبر صیادکوه نیز با اشاره قرار دادن غزل های سعدی ، این شاعر بلندآوازه را ادیبی عنوان کرد که انسان را در مرکز قرار داده است.

وی با اشاره به اینکه آثار سعدی جای درنگ بسیار دارد، گفت: در اینکه سعدی نقش بسزایی در تحول زبان و ادبیات فارسی دارد به گونه ای است که وی در سنجش با دیگر شاعران مجتمع الاطراف بوده است. به نحوی که او برخلاف دیگران به حوزه ها به صورت گوناگونی وارد می شود.

صیادکوه خاطرنشان کرد:  نثر، متنوی سرایی، غزل عاشقانه و قطعه سرایی حوزه هایی است که سعدی در آن درخشان ظاهر می شود و دست به ابداع می زند.

وی مهمترین نکته حیات سعدی را نقش ستایش برانگیز او در پاسداری از زبان فارسی عنوان کرد و افزود: از آنجا که نثر فارسی به علت های مختلف اندک اندک از هنجار اسلی خویش خارج شد، با وجودی که تا قرن ششم نثر فارسی قابل تحمل است، اما با وجود سعدی روزبه روز زبان دچار تحول می شود.

این استاد ادبیات دانشگاه نتیجه گرفت: نقش سعدی را باید  در حوزه زبان مورد توجه قرار داد چراکه از نظر زبان های بیگانه و از دیدگاه ساختاری نیاز به به بازبینی دارد.

صیادکوه با اشاره به اینکه سعدی رمز و رازهایی از زبان فارسی را برملا می سازد، ادامه داد: آنچه شایسته تاکید است نقش سعدی در گسترش زبان فارسی به کشورهای عربی و شبه قاره هند می باشد. چراکه سعدی نقش بسیاری در آفتابی کردن توانایی های زبان فارسی دارد. اوهیچگاه از واژگان تنوین دار نیز بهره نبرد.

خودستایی در شعر سعدی نیز دیده می شود

یک سعدی پژوه نیز در این نشست به موضوع خودستایی در شعر فارسی اشاره کرد و گفت: خودستایی با تولد شعر فارسی ظهور می کند. بدین صورت نیز در شعر سعدی هم این مفاخرات دیده می شود اما به شیوه ای که در هیچ یک از شاعران دیگر بکار گرفته شده است، در شعر سعدی این مقوله بسیار است.

دکتر اکبر نحوی با تاکید بر اینکه سعدی در بکارگیری واژه ها نسنجیده عمل نمی کند، خاطرنشان کرد: وقتی که به منابع موجود از قرن هشتم مراجعه می شود نکته شگفتی حکایت از این دارد که سخن سعدی به بسیط زمین رفته یعنی اشعار او به اقصی نقاط دنیا رسیده و ادعای سعدی در مفاخرات بیهوده نیست.

وی با بیان اینکه اشعار سعدی در  زمانه او به دیگر نقاط رفته است، افزود: نخستین کتابی که بیش از همه مورد توجه معاصران سعدی بوده گلستان است و پس از آن طیبات وی قرار دارد.

نحوی ادامه داد: در میان غزلیات سعدی بیش از همه طیبات مورد استناد قرار گرفته و به ندرت به بوستان اشاره می شود. لذا آنچه پرسش برانگیز است استناد کمتر به بوستان سعدی است.

وی با اعلام اینکه آوازه سعدی از سوی شاعران هم عصر او نیز مورد اشاره قرار می گیرد، خاطرنشان کرد: اشعار سعدی تا 60 سال پش از وفات وی در میان دریانوردان چینی زمزمه می شد.