چه کسانی نمی‌خواهند قراردادها افشا شود؟/ فوتبالیست‌های میلیاردی زیر ذره‌بین

به گزارش خبرنگار مهر، چند سالی است که پرداخت رقم‌های میلیاردی به برخی فوتبالیست‌ها مرسوم شده، درحالی که آنها کیفیت لازم برای این مبالغ را ندارند اما به خاطر ندانم‌کاری مدیران و ترس از دست دادن صندلی ریاست چنین مبالغی از جیب دولت به تعدادی از این بازیکنان پرداخت می‌شود. اما در طول برگزاری مسابقات لیگ تماشاگران و علاقمندان هیچ بازدهی مثبتی از این گروه نمی‌بینند تا ثابت شود مبلغ قرارداد فوتبالیست‌ها بی مورد بالا رفته است.

با وجود این نقیصه بزرگ همچنان شاهد پرداخت مبالغ میلیاردی به تعدادی از بازیکنان هستیم که از توان مالی باشگاه‌ها خارج است اما برخی مدیران برای اینکه صندلی ریاست را از دست ندهند حاضرند تن به این کار بدهند و تحت تاثیرجوسازی دلال‌ها و واسطه‌ها رقم بازیکنان را بی مورد بالا ببرند و به بازیکنی که صد میلیون تومان هم ارزش فنی ندارد نزدیک به یک میلیارد تومان پرداخت کنند.

بعد از آنکه قانون سقف قراردادها با شکست مواجه و عملا باعث دادن پول‌های زیر میزی و اتومبیل و ویلا به بازیکنان شد، سازمان لیگ حرفه‌ای این بار برای لیگ چهاردهم سقف بودجه باشگاه ها را در نظر گرفته است که به نظر می رسد راهکاری بهتر از قانون قبلی است اما خالی از اشکال نیست. البته کنفدراسیون فوتبال آسیا هم بر اعلام میزان سالانه بودجه باشگاه ها تاکید ویژه دارد.

براین اساس باید باشگاه‌های حاضر در چهاردهمین دوره لیگ برتر میزان بودجه خود را به طور شفاف اعلام کنند. براساس اعلام سازمان لیگ میزان بودجه تیم‌های لیگ برتری حاضر در لیگ قهرمانان آسیا 18 میلیارد و سایر تیم‌ها 15 میلیارد تومان است. اما در مورد برخی باشگاه‌ها گفته می‌شود تا قبل از پایان فصل نقل و انتقالات از این مبلغ تجاوز کرده‌اند اما حاضر به پذیرش آن نیستند.

مشکلی که در این مورد وجود دارد این است که مبلغی که باشگاه‌ها اعلام می‌کنند با مبلغی که در سازمان لیگ به ثبت می رسانند متفاوت است و از آنجایی که معمولا نهادی وارد بررسی صحت یا سقم این قراردادها نمی شود، باشگاه ها به خود اجازه می دهند هر طوری تمایل دارند رفتار کنند.

به همین خاطر سازمان لیگ قصد دارد با وارد کردن سازمان بازرسی به ماجرای شفاف سازی قراردادها به حل این مشکل اقدام کند. با این حال برخی باشگاه ها تمایل چندانی برای افشای مبالغ قرارداد بازیکنان و کادر فنی خود ندارند. البته برخی باشگاه ها از این طرح استقبال کرده اند اما ظاهرا باشگاه هایی که مرتکب تخلفاتی در این ماجرا شده اند و به برخی بازیکنان مبالغ کلانی پرداخت کرده اند، به دنبال سنگ اندازی و فرار از افشای قراردادها هستند.

در فصل نقل و انتقالات لیگ چهاردهم هستند بازیکنانی که حاضر نشده اند با پیشنهاد یک میلیارد و 700 میلیون تومانی با یک باشگاه قرارداد امضا کنند اما وقتی با باشگاه دوم قرارداد بسته اند از سوی مدیر آن باشگاه اعلام شده که رقم قرارداد او حدود یک میلیارد تومان است! یعنی آن بازیکن رقم پیشنهادی باشگاه اول را رد کرده و حاضر شده با چند صد میلیون پایین تر با باشگاه دوم قرارداد ببندد!

این کارشکنی‌ها در حالی رخ می‌دهد که مردم عادی و علاقمندان به فوتبال با مشکلات اقتصادی زیادی دست به گریبان هستند و حق طبیعی خود می‌دانند بدانند پولی که آنها در راه فوتبال هزینه می‌کنند کجا می‌رود و در چه راهی صرف می‌شود؟ با این حال برخی مدیران که تخلف کرده اند و خودشان می دانند به برخی بازیکنان چند برابر سقف معمول داده اند، نمی خواهند ریز هزینه هایشان را اعلام کنند.

در این میان اگر سازمان بازرسی به عنوان نهاد نظارت کننده بر قراردادها وارد این ماجرا نشود و بیشتر از گذشته مسائل را موشکافی نکند، قطعا بازهم پول های زیرمیزی و دادن خانه و ویلا و اتومبیل به برخی فوتبالیست‌ها حتی بیشتر از گذشته رواج خواهد یافت. این در حالی است که اراده فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ رعایت سقف بودجه در باشگاه ها و پرداخت‌های درست و اصولی به فوتبالیست‌هاست.