به گزارش خبرنگار مهر، چند قانون را می شناسید که در فوتبال ایران مصوب شده و در موردش بحث های فراوانی رخ داده اما هرگز اجرا نشده است؟نمونه ساده و نزدیک این نگرش که قانون را می نویسند و قاب می کنند به دیوار و بعد خود قانون گزاران به آن قانون قاب شده می خندند قانون سقف قرارداد است که هم باشگاهها به آن می خندند و هم خود قانون گزاران،چرا که به دلیل عدم ضمانت اجرایی از همان اول باشگاهها را ترغیب می کند به دور زدن قانون یا بی توجهی به آن.
نمونه ساده و نزدیکش همین بود که ذکر کردیم امسال اعلام شد که استقلال و سپاهان از سقف رد شده اند و پرسپولیس زیر سقف بوده است!صرف نظر از اینکه قبل از پایان فصل چگونه دوستانمان در سازمان لیگ متوجه شده اند که فلان باشگاهها از سقف عبور نکرده اند (امکان دارد همین پرسپولیس در نیم فصل آنقدر بازیکن گرانقیمت بخرد که از سقف رد شود) عدم جریمه استقلال و سپاهان خودش مشوقی شد برای همه تیمهای دیگر که در نیم فصل هرآنچه دوست دارند را انجام بدهند و حتی نگران برخورد سازمان لیگی ها هم نباشند!
در واقع امروز پرسپولیس و فولاد کاملا به این باور رسیده اند که اجرای سقف قرارداد از سوی اینها کلاه گشادی بوده که سرشان رفته و اگر آنها هم سقف را رعایت می کردند مطمئن باشید که امروز هر هفته اینهمه فشار سنگین رسانه ای و مردمی را تحمل نمی کردند تنها در یک هفته ممکن بود برخی در سازمان لیگ یا کمیته انضباطی غرولند کنند و تمام ، اما حالا شکست پشت شکست پرسپولیس را می آزارد و هوادارش را هم ایضا!
در واقع این تیم می توانست با پرداخت پول مناسب سید جلال را نگه دارد یا خلعتبری را حفظ کند اما چنین نکرد تا مثلا صرفه جویی کرده باشد غافل از اینکه صدمه ای که پرسپولیس ضعیف به جامعه می زند (استقلال نیز همینطور)بسیار بیشتر از آن یکی دومیلیاردی است که مثلا صرفه جویی می شود، ضمن اینکه با آنها که سقف را رد می کنند برخوردی هم نمی شود پس به کدامین دلیل پرسپولیس سعی کرد کمتر از جیب اسپانسر خرجکند؟
آن روزها که بخشی از هزینه ها برعهده دولت بود هیچکس سعی نمی کرد پرسپولیس و استقلال را کوچک کند و همه می کوشیدند تا این دو تیم را بزرگ نگه دارند و برترین های لیگ را می خریدند اما امسال که نه دستشان در جیب دولت بود و نه برخوردی با آنها می شد سرخها خودشان را با سر داخل چاه ویل انداختند تا بیشترین هجمه تاریخ را بپذیرند و مدیرانش زیر این فشار کمر شکن له شوند و هواداران این تیم هم شرایط روحی و روانی خوبی در جامعه نداشته باشند.
البته این تنها قانونی نبوده که در فوتبال ایران مغفول مانده ،به عنوان مثال باید از همین قانون سرباز فراری ها حرف زد که با وجود اثبات جعل اسناد برخوردی که با اینها شد با مردم عادی تفاوت فاحشی داشت و آنها محکوم شدندکه در تیمهای دیگری فوتبال بازی کنند(!)
در واقع تخلف کردن در فوتبال اشکالی ندارد به ویژه در مورد سقف قرارداد ها که یک عمربرچسب بدبختی و بد نامی و بیچارگی و بی لیاقتی روی سینه مدیرانش می چسباند و مردم همیشه از کسی که چنین کرده به بدی یاد می کنند.
در این میان سپاهان و استقلال با اطلاع از همین عدم برخورد یا برخودی کوچک و در حد نوازش آبروی خود را نجات دادند و تیمهایی بستند که پر از ملی پوش و بازیکن بزرگ است و تیمهای دیگر این وسط عقب افتادند آنها که در تصور اجرای قوانین سقف ماندند!
اصالتا وقتی یک کاری غلط است حتی در صورت وضع قانون هم نباید تن به اجرای آن داد وگرنه بازنده خواهی بود ، حداقل در فوتبال که چنین است.
