شب شعر و خاطره «بازگشت پرستوها» در شیراز برگزار شد

به گزارش خبرنگار مهر، در این مراسم  که دوشنبه شب به مناسبت سالروز بازگشت آزادگان سرافراز به میهن برگزار شد، حجت الاسلام عبدالرسول میری از اسرای جنگ تحمیلی، ابتدا از سوی مدیران کل بنیاد شهید، فرهنگ و ارشاد اسلامی و بنیاد حفظ آثار و ارزشهای دفاع مقدس خیر مقدم گفت و بیان کرد: آزادگان مقاوم ترین و صبورترین افراد هستند و مسئولین می توانند روی آنها حساب باز کنند.

وی با بیان اینکه بازهم اگر کشور مورد تهدید قرار گیرد این افراد برای خدمت گذاری مورد اطمینان هستند، تاکید کرد: اسارت این افراد را هیچگاه خسته نکرد و بر اراده شان افزود.

در این مراسم که با حضور سه بانوی آزاده سرفراز برگزار شد، شعرای آیینی و حماسی سروده های خود را ارائه کردند. همچنین در این شب شعر نویسندگان ادبیات اردوگاهی به بیان خاطرات دوران اسارت پرداختند.

اسارت نقطه عطفی در تحول اسرا بود

درادامه یک پژوهشگر ادبیات پایداری و آزاده دفاع مقدس با بیان اینکه ادبیات اسارت موضوعی عمیق ورریشه دار است، گفت: اسارت نقطه عطفی در اسرا بود که تحولی بزرگ در آنها موجب شد.

دکتر محمدعلی روانستان که از جانبازان و آزادگان جنگ تحمیلی است، بیان کرد: حجم زیاد مشکلات دوران اسارت باعت شد استعداد و نبوغ شان به فعل در آید و از جوشش این موضوع نیز ادبیات اسارت به وجود آمد.

وی راه و رسم اسارت را آموزنده اسرا دانست و گفت: برای حفظ روحیه، اصول، آموزه های دینی و اخلاقی با سرودن اشعار در آسایشگاه های اسرا خوانده میشد تا این اصول پابرجا بماند.

روانستان با اشاره به فعالیت های هنری اسرا در دوران اسارت نیز گفت: نویسندگان دست در دست کارگردانان وبازیگران نمایشنامه ها و تئاتر کاری کردند که روحیه و آموزه های اخلاقی و دینی اسرا تقویت شود. گاهی یک تئاتر طنز می توانست تا مدتها روحیه اسرا را حفظ کند. زیرا اسرا بسیار تحت تاتیر نمایشها و تئاترها بودند.

این پژوهشگر ادبیات پایداری با بیان اینکه سخنرانها در قالب سخنرانی های اخلاقی، مذهبی مدام اسرا را زنده و سرپا نگه می داشتند، افزود: سرود، خطابه، شعر، نمایش نامه طنز و... دست به دست هم داد و ادبیات اسارت را دوام بخشید.

در این مراسم شعرای حماسی و آیینی مانند پرویز بیگی حبیب آبادی، احد ده بزرگی، غلامرضا کافی، کوهمال جهرمی، پروانه نجاتی، فاطمه فاضلی، دکتر قیصری پرداخته و مهدی طحانیان و محمودی نور آبادی، نویسندگان ادبیات پایداری به خاطره گویی و داستان خوانی پرداختند.