نقش «شهریار» در ماندگاری ادب پارسی/ حسرت دیدار با خالق حیدربابا

محمد جواد محبت در گفتگو با خبرنگار مهر، به مناسبت روز شعر و ادب پارسی، با اشاره به پیشنه ادب پارسی گفت: اولین شعری که در پارسی داشته ایم و در کتاب ها آورده اند بیت معروف شاعری است که گفته  است: «آهوی وحشی در دشت چگونه دودا----------او ندارد یار، بی یار چگونه بودا».

وی با اشاره به  نامگذاری روز بزرگداشت استاد شهریار به نام روز شعر و ادب پارسی و یادآوری خاطره ای از خود برای دیدار با شهریار گفت: هر چند موفق به دیدار با وی نشدیم اما از گذشته های دور ارادت قلبی ای به ایشان داشتیم.

این شاعر برجسته کرمانشاهی با اشاره به سروده های استاد شهریار به دو زبان ترکی و فارسی گفت: چون ایشان ترک زبان بود دارای سبک خاصی در شعر ترکی بود و در تمام کشورهای ترک زبان نیز شناخته شده و معروف است و نام او بر سر زبان هاست.

تخلص شهریار در ابتدا بهجت بوده است

وی ادامه داد: هر چند که زبان فارسی، زبان دوم شعری شهریار بود اما به دلیل خلق شاهکارهایی با زبان فارسی به عنوان یک شاعر برجسته پارسی گوی شناخته شده است.

استاد محبت در خصوص تخلص شهریار نیز گفت: این شاعر برجسته در گذشته به «بهجت» تخلص می کرده که ریشه در زادگاهش بهجت آباد تبریز دارد که بعدها این تخلص به شهریار تغییر کرده است.

وی در خصوص نقش شهریار در معرفی و ماندگاری شعر و ادب پارسی گفت: شهریار با خلق شاهکارهایی در ادب پارسی نقش موثری در این زمینه داشت. البته همزمان با شهریار شاعر دیگری نیز به نام امیری فیروز کوهی داشتیم که وی نیز در معرفی شعر و ادب پارسی بسیار اثر گذار بود.

نقش فردوسی در ماندگاری ادب پارسی

این شاعر برجسته کرمانشاهی، اشاره ای نیز به نقش حکیم ابولقاسم فردوسی در زنده نگاه داشتن ادب پارسی داشت و گفت: در زمان فردوسی بسیاری از واژگان عربی وارد زبان فارسی شده بود به نحوی که بسیاری از فرهیخته گان آثار خود را به زبان عربی می نگاشتند اما فردوسی با تلاش هایش باعث شد تا حدی زبان فارسی خالی از این واژگان شود.

وی تصریح کرد: حکیم فردوسی آثار عربی را به زبان فارسی برگرداند. البته هر چند که معروف شده که شعر فردوسی زبان فارسی خالص است اما بیش از ۳۰۰ مورد کلمات عربی در اشعار او دیده می شود اما نسبت به تعداد اشعار وی و شرایط عصر فردوسی ورود این تعداد واژگان در اشعار وی چندان زیاد نیست.

به گزارش خبرنگار مهر، محمد جواد محبت یکی از شاعران برجسته کرمانشاهی است که کودکی و تحصیلات را در کرمانشاه گذراند و سپس به عنوان معلم در روستاهای قصر شیرین به خدمت مشغول شد. شعرهای او از سال ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۴ در مجلات توفیق، خوشه، روشنفکر، دریچه، تهران مصور و هفته‌نامه مشیر چاپ می‌شد.

 از سال ۶۲ به گروه مولفین کتاب‌های درسی پیوست و آثاری از او در کتاب‌های دوم، سوم و چهارم ابتدایی درج شد. محبت همچنین در زمینه نقد شعر و قصه‌نویسی فعال است. او از آغاز فعالیت خود تا به امروز با کانون شعرا و نویسندگان امور تربیتی اداره کل آموزش و پرورش کرمانشاه و انجمن‌های ادبی رشید یاسمی، شعر جوان و ادیبان ایران همکاری داشته‌است.

 وی یکی از چهار شاعری است که جایزه شعر فروغ به او اختصاص یافته‌است. وی از شاعران توانا و چهره‌های ماندگار و نام آشنای کرمانشاه و کشور است. و  دارای دیپلم از دانشسرای مقدماتی است و پس از طی مراحل تحصیل به استخدام آموزش و پرورش درآمد.

از جمله آثار او می توان به «از خیمه‌های عاشورا»، «آن سوی چهره زرد خورشید»، «موج عطرهای بهشتی (سروده‌هایی برای حضرت مجمد (ص) )»، «خانهٔ هل اتی (شعرهای علوی)»، «آه... ای بانوی طوبی سایه آه... (فاطمیات)»، «گریهٔ دل ناصبوران (شعرهای عاشورایی)»، «گلوی سبز آواز (مجموعه شعرهایی برای حضرت امام (ره))» و... اشاره کرد.

شعرهای «کاج»، «نماز» و «آشنای همیشه خوب» از مشهورترین سروده‌های محبت هستند که در کتاب‌های فارسی دوران ابتدایی ایران به چاپ رسیده‌اند.

محبت از جمله شاعرانی است که با مقام معظم رهبری دیدار داشته و به منظور بزرگداشت وی، طی سال های اخیر دبستان دخترانه ۱۵ کلاسه مسکن مهر در شهرک دولت‌آباد شهر کرمانشاه به نام وی دبستان محمدجواد محبت نامگذاری شد.