به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از رویترز، ارنست مونیز در گفتوگو با خبرنگاران اعلام کرده است: «تولید نفت ایران و صادرات آن به همان سطح قبلی در زمان قبل از تحریمهای بینالمللی علیه صنعت این کشور رسیده است.» وی اضافه کرد: «این به معنی تولید و صادرات روزانه ۴ میلیون بشکه نفت در روز است که باعث میشود نقدینگی فراوانی به سمت این کشور سرازیر شود.»
مونیز که درباره اجرایی شدن تعهدات آمریکا در توافق هستهای با ایران صحبت میکرد، افزود: «ایالاتمتحده هر اقدامی که قرار بود برای برداشتن تحریمها انجام دهد، انجام داده است و بازگشت میزان فروش نفت ایران به دوران قبل از تحریمها نشان میدهد که تحریمهایی که باید برداشته میشدند، برداشتهشدهاند.»
به نوشته رویترز، این صحبتها در حالی بیانشده است که حسن روحانی رییسجمهور ایران در نشست مجمع عمومی سازمان ملل بیان کرده بود که دسترسی ایران به سیستم بانکی دنیا همچنان مسدود است و این به معنای برداشته نشدن تحریمهای بینالمللی بانکی و مالی علیه ایران است.
مونیز دراینباره گفت: «واقعیت این است که مقامات آمریکایی در بالاترین سطح خود به بانکهای اروپایی توضیح دادهاند که چطور باید با ایران رابطه داشته باشند تا در محدودیتهای قبلی که وجود داشته است گرفتار نشوند. ایران بااینحال روابط کمی با بانکها برقرار کرده و بیشتر این بانکها نیز بانکهای با اندازه متوسط هستند که توانایی انجام کارهای بانکی در سطح بینالمللی را ندارند.» مونیز البته به این مسئله اشاره نکرده است که بانکهای بزرگ بینالمللی از ترس تحریمها و جریمههای مالی حاضر به فعالیت در ایران و یا همکاری با کشورمان نیستند.
بر اساس نموداری که اندیشکده استراتفور بر اساس گزارشهای آماری رویترز و آژانس بینالمللی انرژی منتشر کرده است، ایران در سال ۲۰۱۱، یعنی در دوران قبل از تحریمها، غیر از اتحادیه اروپا، به ۶ کشور دنیا ازجمله چین، هندوستان، ژاپن، کره جنوبی، ترکیه و آفریقای جنوبی نفت صادر میکرد که درمجموع این صادرات به ۲ میلیون و ۶۱۰ هزار بشکه در روز میرسید. اما در سال ۲۰۱۴ و در اوج تحریمها این میزان به نصف رسید و غیرازاینکه صادرات نفت ایران به اتحادیه اروپا و آفریقای جنوبی کاملاً قطع شد، صادرات به ۵ کشور همچنان با ارقام پایین ادامه یافت. در این سال میزان صادرات نفت ایران به یکمیلیون و ۴۰۲ هزار و ۹۰۴ بشکه در روز رسید که بیشترین سهم صادرات، به چین و هندوستان صورت میگرفت.
نظر شما