حمایت هنرمندان از محیط زیست فراتر از عکس‌های تبلیغاتی است

به گزارش خبرنگار مهر، کتایون جهانگیری، کارگردان سینمای کشور، طی حضور در غرفه پویش هنرمندان حامی محیط زیست در نمایشگاه، درباره پیشینه فعالیت این پویش به خبرنگار مهر گفت: حدود چهارسال پیش خانم حجار و من شروع کردیم به جمع کردن امضا از چهره‌ها و هنرمندان کشور به منظور تلاش برای تصویب قوانین حمایت از حیوانات. هنرمندان برجسته و خوبی از جمله آقای انتظامی و نصیریان و خیلی افراد دیگر مجموعا حدود ۴۰۰ نفر این نامه را امضا کردند. ۱۲ تن از کشتی گیران بزرگمان مثل آقای سوریان و رنگرز و رفوگر و … هم این نامه را امضا کردند.

جهانگیری ادامه داد: با چندی از نمایندگان مجلس قبلی از جمله آقای پیرموذن هم گفتگو کردیم و خیلی استقبال کردند.

این هنرمند سینمای کشور با اشاره به آزار شدید یک سگ توسط صاحبش که منجر به تجمع تعداد زیادی از حامیان حیوانات در مقابل سازمان محیط‌زیست شد افزود: نامه ما دقیقا مصادف شد با اتفاقات دوم اسفندماه و جلسه‌ای در سازمان محیط زیست درباره حیوان‌آزاری‌ها تشکیل شد که آن زمان برجسته‌ترینش در واقع سگی به نام چیکو بود که به شدت از صاحبش کتک خورده بود و ناگهان جوش و خروشی در جامعه ایجاد کرد.

وی ادامه داد: شاید حدود ۵۰۰ نفر جلوی سازمان جمع شده بودند که واقعا آزرده بودند و همه قانون می‌خواستند. این آغاز به کار کارگروه تصویب قوانین منع حیوان آزاری بود و حرکتی بود که دوستان هنرمند دیگر هم به ما پیوستند. تصمیم گرفتیم در آغاز به عنوان یک پویش باشیم تا از تاثیرگذاری خودمان به عنوان هنرمند در جامعه استفاده بهینه کنیم و این موضوع را پیش ببریم تا به نتیجه عملی برسیم.

جهانگیری با تاکید بر این که همه عناصر محیط زیست به هم پیوسته‌اند تصریح کرد: در کشور ما تفکیک محیط زیست اتفاق افتاده و این باعث شده محیط زیست ما ضرر ببیند. ما نمی‌توانیم محیط زیست را تفکیک کنیم و بگوییم آب، زیستگاه، حیوان و ... از هم جدا هستند. این ها همه به هم پیوسته‌اند و زنجیره‌ای را تشکیل می‌دهند که به هم وصل است و اگر قطعش کنیم اتفاقی می‌افتد که امروز در جامعه ما افتاده است.

وی با طرح این پرسش که ضرر کم‌آبی در کشور را چه کسی می‌بیند گفت: ما که در شهر زندگی می‌کنیم بیشتر مشکل داریم یا حیواناتی که در طبیعت هستند و درختانی که خشک می‌شوند یا خاکی که از خشکیدگی حاد می‌پوسد و زندگی‌اش را از دست می‌دهد. من مرتبا تصاویری می‌بینم از محیط‌بانانی که آبشخورهایی که زمانی از چشمه‌ها سیراب می‌شدند را با مخازنی که با خود می‌آورند پر می‌کنند. این خیلی غم انگیز است. یعنی چشمه‌ای که تا دو روز پیش آبشخور از آن تامین می‌شده خشک شده و باید منبع آب بیاید. تازه باید ببینیم خود این آب از کجا تهیه شده است؟ چاه‌های بسیار عمیق می‌زنند و منابع آب زیرزمینی را استفاده می‌کنند.

کارگردان فیلم «شکارچی» هشدار داد: برای مردم مرتبا از خشکسالی می‌گویند در حالی که باید اسمش را بگذاریم «خشکیدگی». دولت شاید بتواند این خشکیدگی را امسال بپوشاند و بگوید خشکسالی است اما سال آینده جواب مردم را چه باید بدهیم؟ این روند امروز شروع نشده و سالهاست که آغاز شده اما امروز برجسته شده و سال آینده فریادها را به فغان خواهد آورد. اگر به محیط زیست می‌پردازیم تمام این عناصر در آن هستند و هر کدام را که رها کنیم بقیه هم ضرر می‌بینند.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا هنرمندان حامی محیط زیست برای فعالیت چشم به راه وقایع می‌مانند یا برنامه مدونی دارند گفت: اولا باید بگوییم که اتفاق در این حوزه هر روز در این مملکت رخ می‌دهد و بستر وقایع آن قدر گسترده است که فاصله‌ای میان آن نخواهد افتاد. دوم این که حرکت‌های ما اغلب نمادین است برای این که مردم را متوجه کنیم. هنوز حساسیت مردم نسبت به معضلات واقعی که داریم خیلی پایین است. مردم زمانی درک معضل می‌کنند که با تغذیه و زندگی روزمره شان تصادم ایجاد شود و احساس خطر کنند.

جهانگیری در پاسخ به این که آیا هنرمندان حامی محیط زیست صرفا بر اساس احساسات خود اقدام می‌کنند یا از نظر کارشناسان هم برای فعالیت‌هایشان بهره می‌گیرند یا نه، توضیح داد: اتفاقا در گروه ما افراد متخصص هست. از روحانیت تا حقوق‌دانان و کارشناسان سطح بالای گیاه‌شناسی و اقلیم شناسی بهره می‌گیریم و با این‌ها در مراوده و گفتگو هستیم و فعالیت می‌کنیم. ولی پویش هنرمندان به طور اخص روی بحث‌های تبلیغاتی و فرهنگسازی انگشت می‌گذارد. در عین حال سعی داریم مراوداتی هم با مسئولان داشته باشیم و مثلا هر جا که بازدید می‌کنیم سعی می‌کنیم با شهردار و … جلساتی داشته باشیم اما متاسفانه آن طور که باید با ما همکاری نمی‌شود.

وی تاکید کرد: یک مدیر باید بداند که وقتی ما به عنوان هنرمند به موضوع ورود می‌کنیم، هدفمان این است که کاری انجام دهیم نه این که فقط یک عکس بگیریم. این موضوع خیلی مهمی است و باید دید یک مدیر چقدر می‌تواند از پتانسیل حضور هنرمندان فراتر از یک عکس تبلیغاتی استفاده کند. این موضوعی ضروری است وگرنه من که یک هنرمندم نمی‌توانم قوانین محیط زیستی را تغییر بدهم یا درباره پسماند مستقیما کاری بکنم. من فقط می‌توانم در زمینه فرهنگسازی فعالیت کنم. بنابراین صد در صد نیاز به همراهی مسئولان داریم که البته نمی‌گویم علاقمند نیستند اما باید نگاه تبلیغاتی‌شان به نگاه عملیاتی بدل شود.