۸ دی ۱۳۹۵، ۱۵:۱۰

یادداشت مهمان

سخنی با مسئولان/ سفرهٔ خانه زنده‌یاد علی‌محمد بلوچ بی‌نان است

سخنی با مسئولان/ سفرهٔ خانه زنده‌یاد علی‌محمد بلوچ بی‌نان است

دبیر هنری فستیوال «آینه دار» با انتشار یادداشتی از مسئولان منطقه چابهار خواست که سری به خانواده زنده‌یاد علی محمد بلوچ نوازنده قیچک زده و در جریان وضعیت آنها قرار گیرند.

به گزارش خبرنگار مهر، علی مغازه ای  پژوهشگر و دبیر هنری فستیوال موسیقی نواحی «آینه دار» با نگارش یادداشتی از بی توجهی مسئولان منطقه آزاد چابهار نسبت به وضعیت خانواده زنده یاد علی محمد بلوچ (علیوک) پس از درگذشت این هنرمند انتقاد کرد.

استاد علی محمد بلوچ معروف به علیوک از بزرگترین نوازندگان قیچک بلوچستان بود که هفته پیش دار فانی را وداع گفت.

در یادداشت علی مغازه ای آمده است:

در خواب

در میانه‌ خواب بودم که صدایی به گوشم می‌رسید. یکی از خواب‌های پراکنده و آشفته‌ و بی موقع ام در این روزها. صدای تلفن بود که از دنیای وارونه‌ خواب بیرونم می‌کشید. بدون اینکه بخواهم ببینم آن سوی خط کیست، دکمه ای را فشار دادم. صدای آشنایِ معمولاً آرامِ محمدرضا درویشی بود پشت خط تلفن. درویشی همیشه آدم را بیدار می‌کند. همین که کمی خیالش از جانب وضعیت رو به بهبودم راحت شد، زد به سیم آخر در پشت سیم.

در بیداری

درویشی گفت: خواستم با تو درد دل کنم بلکه تو چاره‌ای به فکرت رسید. گفت امشب خواستم با فلک صحبت کنم اما نتوانستم. تو بگو چه کار کنم! گفتم من هم به فلک دسترسی ندارم اما خودم به گوشم تا بشنوم شاید چیزی به فکرمان رسید! گفت اوضاع بسیار از آنچه خودت دیروز می‌گفتی بدتر است. اکنون پای آبرو در میان است اما نه فقط آبروی یک هنرمند از دست رفته.  نه فقط آبروی یک خانواده که آبروی یک قوم. آبروی یک هنر ملی و آبروی یک ملت، پایش در میان است. امروز خانواده‌ داغدار علی محمد بلوچ که نماینده یا نمونه‌ای از مردم کشورمان هستند، نان به سفره ندارند تا پهن کنند جلوی مهمانان و هنرمندان برجسته‌ای که از سرتاسر بلوچستان ایران و پاکستان و هند و بسیاری مناطق کشور برای دیدار با خانواده و پُرسه‌ی هنرمند برجسته‌، به خانه‌ محقر او و زیارت مدفنش آمده‌اند. امشب با پسران این استاد صحبت کردم و پرسیدم چه می‌کنید برای پذیرایی از این همه هنرمند و دوست و فامیل؟ گفت ما که هیچ نداریم، همسایه‌ها هستند که در میان شرمندگی ما، در تلاش هستند و چیزی تامین می‌کنند همان اندک چیزی که در سفره قرار می‌گیرد.

در واقعیت

گفتم آقا بیایید این موضوع را بنویسید. گفت خودت بنویس. از زبان من بنویس یا از زبان خودت ولی بنویس. گفتم به نظر شما خطاب به چه کسی باشد؟ گفت به نظرم خطاب به ملت ایران بنویس. خطاب به فلک بنویس یا خطاب به خدا بنویس. من که دیگر نمی‌دانم چه کسی را خطاب قرار بدهم که ممکن است جوابی بدهد. ولی از قول من بنویس ای مدیران دولتی منطقه‌ چابهار شرم کنید. من امشب در ارتباط مستقیم با خانواده‌ استاد علی‌محمد بلوچ بودم و دلم شکست. چرا این مسئولان خجالت نمی‌کشند! شما مصاحبه می‌کنید و از او به عنوان افتخار موسیقی بلوچستان یاد می‌کنید ولی خجالت نمی‌کشید که این خانواده توان پذیرایی از استادان موسیقی بلوچستان با یک فنجان چای را ندارند. شما که در زمان زنده بودن او کاری برای او نکردید، حال که او بعد از این همه افتخارآفرینی برای موسیقی بلوچستان و بخش مهمی از ایران و معرفی این موسیقی در جهان از دنیا رفته، لااقل دست خانواده‌ او را بگیرید و کمک کنید این خانواده شرمنده‌ مهمانان و هنرمندان برجسته‌ موسیقی نباشند که این سفره‌ خانه‌ استاد علی محمد بلوچ (علیوک)، نمونه‌ای از سفره‌ مردم بلوچ است. شرم کنید و دست‌کم آبروداری کنید.

خطاب به مخاطبان ناشناس مهربان

درویشی همیشه همه را از خواب بیدار می‌کند تا پرده از حقیقت و واقعیت بردارد. او از دست مدیران دولتی خسته شده است اما من به هنوز به اندازه‌ درویشی ناامید نیستم. اگر صدای این خانواده را شنیدید بدانید این وضع بیشتر هنرمندان بلوچستان است و باید بیدار شویم. بالاخره باید ما هم یک روز بیدار شویم. درویشی یکی از کسانی است که همیشه برای بیدار کردن دیگران تلاش کرده است. شاید خیلی‌ها از این کار او خوششان نیاید ولی او کار خود را می‌کند. باید بیدار شویم و واقعیت‌ها را ببینیم. امروز نان بر سر سفره‌ خانواده‌ی هنرمند فقید، استاد علی‌محمد بلوچ نیست.

کد خبر 3862533

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha

    نظرات

    • صادق داودی GB ۱۵:۳۵ - ۱۳۹۵/۱۰/۱۳
      0 0
      باید بیدار شویم و واقعیت‌ها را ببینیم. امروز نان بر سر سفره‌ خانواده‌ی هنرمند فقید، استاد علی‌محمد بلوچ نیست. درود بر شما من دیگر به این باور رسیده ام که ما قرار نیست هرگز بیدار شویم. اما از این تلنگر شما ممنونم. امیدوارم این نوشته ها و اعتراضات را بیشتر کنید.