به گزارش خبرنگار اعزامی مهر به عراق، آیت‌الله علی معلمی با وجود کهولت امسال در پیاده‌روی اربعین حسینی حضور یافت. وی در دهه ۴۰ شمسی حدود ۶ سال در حوزه علمیه نجف به تحصیل علوم دینی پرداخت. در همان سال‌ها هر سال دو مرتبه در عرفه و اربعین با پای پیاده مسیر نجف تا کربلا را طی می‌کرد. با آیت‌الله معلمی حدود ۱۰ عموم هم کلام شدیم و او خاطرات ۵۰ سال پیش را مرور کرد.
چه شد امسال بعد از مدت‌ها تصمیم گرفتید در پیاده‌روی اربعین شرکت کنید؟
در سال‌های تحصیل در حوزه علمیه نجف در پیاده‌روی نجف تا کربلا شرکت می‌کردم تا این که اخیراً شرایطی برای من پیش آمد که نذر کردم اگر زنده ماندم زیارت اربعین را از نجف تا کربلا پیاده بروم و الآن این افتخار نصیب من شده است.
مهم‌ترین دغدغه شیعیانی که پیاده به کربلا می‌رفتند چه بود؟
در دوران صدام در مقطعی پیاده‌روی به کربلا را ممنوع کرده بودند و افراد پیاده رو را دستگیر و تعقیب و شکنجه می‌کردند ولی باز هم مؤمنان الهی این سنت حسنه را به جای می‌آوردند و نگذاشتند تعطیل شود. به فضل الهی در سایه تحولی که در کشورهای اسلامی به برکت انقلاب اسلامی ایران پدید آمده است امروزه شر صدام و بعثی‌ها از سر ملت برداشته شد و مؤمنان الهی از کشورهای مختلف دنیا در این اجتماع بزرگ حضور دارند.
بیشتر به چه کسانی پیاده می‌رفتید؟
بیشتر با دوستان طلبه می‌رفتیم. یک سفر مرحوم حاج آقا مصطفی فرزند بزرگ امام خمینی(ره) همراه ما بود. البته ما جوان‌تر بودیم و از مسیر نخلستان به پیاده‌روی اربعین می‌رفتیم. در آن سال‌ها مسیر فعلی نجف - کربلا خیلی خشک بود و آب و آبادی نبود. به ناچار از نجف به کوفه می‌رفتیم و از کنار فرات به کربلا می‌رفتیم. ما سه روز در مسیر بودیم ولی مرحوم حاج آقا مصطفی چون وزنش مقداری زیاد بود و پیاده‌روی کمتری داشت، حدود ۴ – ۵ روز طول می‌کشید تا این مسیر را طی کند. فرزندان برخی مراجع عظام تقلید و بزرگان حوزه هم در مسیر پیاده‌روی می‌کردند.
خاطره‌ای از آن سال‌ها در ذهن دارید که برایتان جالب بوده باشد؟
در یکی از همان سال‌ها که عشایر عراق نذری می‌دادند، چون فصل بهار بود و در مسیر پشه‌های زیادی بود و نمی‌توانستیم استراحت کنیم می‌خواستیم بعد از نماز مغرب حرکت کنیم. یکی از عرب‌ها خیلی اصرار و التماس کرد که چون ممکن است در آن وقت شب دیگر زائری به منزلش مراجعه نکند، ما به منزلش برویم. دوستان ما برای ادامه مسیر کمی سماجت کردند. آن عرب خیلی خشمگین شد و به اباعبدالله الحسین(ع) قسم خورد که اگر حرکت کنیم ما را با چوب می‌زند. وقتی به منزلش رفتیم با ذوق خاصی جلوی زائران امام حسین(ع) گوسفند قربانی کرد. همان سال‌ها این گونه مسائل فراوان دیده می‌شد.
الآن حضور زائران اربعین و میزبانی عراقی‌ها را چطور ارزیابی می‌کنید؟
الآن جمعیت موج می‌زند. بعید می‌دانم هیچ تصویربرداری بتواند جذابیت این حرکت را به نمایش بگذارد. برای اینکه قطعاً همین لحظه که با هم صحبت می‌کنیم جمعیت از نجف تا کربلا به هم متصل است. سیل خروشانی از زن و مرد و پیر و جوان و کودک راه افتاده و این حرکت هر ساله با شکوه بیشتر از گذشته انجام می‌شود.
خوشبختانه در سال‌های گذشته امکانات خوبی در مسیر نجف – کربلا مستقر شده و عشایر عراق میزبان شایسته‌ای هستند.
شیعیان عراقی استقبال خیلی خوبی از زائران دارند. تصور من این است که مؤمنان عراق در طول سال درآمد خودشان را برای خیرات در اربعین ذخیره می‌کنند.
حرکت باشکوه پیاده‌روی اربعین چه دستاوردهایی دارد؟
در طول تاریخ اولیای الهی با قدرت‌های استکباری مقابله و ناسازگاری داشتند. این تقابل در عصر اباعبدالله الحسین(ع) به اوج خود رسیده است. در زیارت اباعبدالله الحسین(ع) زیارت وارث بهترین زیارت سفارش شده است. زیارت وارث به این معناست اگر نهضت سالار شهیدان و مقاومت ایشان در برابر طاغوت زمان نبود نه تنها شریعت جدش رسول خدا پایمال شده بود بلکه اساس اعتقاد به وحی و ادیان الهی در جامعه متزلزل و یا زائل شده بود. اباعبدالله(ع) نه تنها احیاگر اسلام است بلکه احیاگر ادیان ابراهیمی و اعتقاد به وحی و نبوت و بعثت هستند.
مصیبت‌هایی که اباعبدالله الحسین(ع) تحمل کرده است برای سایر اولیای الهی چنین وضعی پیش نیامده است. بنابراین در طول تاریخ برای توده مردم و مستضعفان عالم، اولیای خدا عناصر نجات بخش و خدمتگزار بودند.
در انقلاب اسلامی و دفاع مقدس چیزی که مسائل را پیش برد اعتقادی بود که ریشه در فرهنگ عاشورا داشت. اعتقاد به امامت و ولایت فقیه که منبعث و جلوه‌ای از ولایت ائمه معصوم است عنصر نجات بخش است.
پیاده‌روی اربعین حرکتی معنادار است که هم از قداست بالایی برخوردار است و هم ثمره سیاسی و اجتماعی زیادی دارد. در روایت آمده که فردای قیامت پیروان همه ادیان الهی آرزو می‌کنند که کاش زائر اباعبدالله الحسین(ع) بودند. چرا آرزو می‌کنند؟ برای این که کرامت الهی و منزلت زائران اباعبدالله الحسین(ع) را می‌بینند.
همه حق طلبان و آزادی خواهان و آن‌هایی که می‌خواهند احکام الهی در جامعه پیاده شود باید از این پشتوانه الهی برخوردار باشند. یعنی برای ملت ایران عاشورا پشتوانه بود و انتظار ظهور منشأ امید و استمرار حرکت اربعینی است که منتهی به استقبال از ظهور حضرت مهدی(عج) می‌شود و این ملت به امید آن روز این حرکت را هر ساله ادامه می‌دهند.
سخن آخر؟
همه مؤمنان باید قدر نعمت امامت و ولایت را بدانند. اگر می‌بینید فرصتی پیش آمده که این سیل جمعیت به راه افتاده از برکت ولایت فقیه و انقلاب اسلامی ایران است. این انقلاب یک امانت الهی است. همه خداباوران و مؤمنان الهی برای حفظ این انقلاب که خون بهای شهیدان است مسئولیت دارند.
نظر شما