شایعه می‌کنند که رضا رویگری نمی‌تواند کار کند/سینما بیرحم شده است

رضا رویگری بازیگر سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار مهر درباره بازگشتش به سینما با فیلم سینمایی «لازانیا» به کارگردانی حسین قناعت بیان کرد: من نقش کوتاهی در این فیلم بازی کردم. در واقع تنها در یک نصف روز مشغول ایفای نقش در «لازانیا» بودم چون این نقش کم، کوتاه و خلاصه بود و چندان جای کار نداشت.

وی افزود: در قسمتی از این فیلم طنز می بینیم که یک سری از افراد می خواهند خواننده بشوند و ما هم به عنوان داور به آنها امتیاز می دهیم در واقع یک مسابقه برای خواننده شدن یک سری از افراد در جریان است.

رویگری با اشاره به کوتاه بودن این نقش بیان کرد: این نقش آن نقشی نبود که من باید بازی می کردم زیرا مردم از من یک نقش خوبِ تاثیرگذار می خواهند اما نقشم در «لازانیا» جای بیشتری برای کار نداشت.

وی با تاکید بر اینکه حضور در چند فیلم دیگر به او پیشنهاد شده و این روزها مشغول خواندن چند فیلمنامه است، اظهار کرد: یک سری شایعه کرده اند که رویگری دیگر نمی خواهد و نمی تواند کار کند اما این صحبت ها صحت ندارد چون من هم می خواهم کار کنم و هم توانایی آن را دارم ضمن اینکه علاقه زیادی هم برای ایفای نقش دارم بنابراین نقشی را که مناسبم باشد، قبول می کنم.

این بازیگر بیان کرد: این روزها بر خلاف حال روحی ام، حال جسمی ام خوب است. من حدود ۴ سال است که بیکار در خانه نشسته ام از سوی دیگر می بینم که دیگران کار می کنند و من از دیدن این وضعیت که بازی نمی کنم حسرت می خورم. پیش از بیماری ام تازه به جایی رسیده بودم که می توانستم کارهای خوب و بزرگ انجام بدهم اما به یکباره دچار بیماری شدم.

رویگری گفت: سینمای ما بی رحم است و تنها افرادی که اهل باندبازی باشند می توانند به ایفای نقش بپردازند چون اکثر نقش ها در مهمانی ها به افراد می رسد این در حالی است که من نمی توانم در این مهمانی ها شرکت کنم. با این وجود می دانم که این توانایی را دارم که به خاطر کاری که می کنم انتخاب شوم.

وی در پایان با ابراز گلایه از عده ای عنوان کرد: پیش از این برای حضور در یک سریال قرارداد بسته بودم و حتی صاحبان آن سریال مبلغی را هم به من پیش پرداخت کرده بودند اما آنها در نیمه راه دیگر به سراغم نیامدند زیرا عده ای به آنها گفته بودند رویگری نمی تواند روی پای خود بایستد و کار کند بنابراین این مساله بیشتر اذیتم می کند از همین رو ترجیح می دهم افراد اصلا سراغم نیایند تا اینکه من را در نیمه راه رها کنند.