به گزارش خبرگزاری مهر، این اثر که تألیف فرزند علامه طهرانی، آیت الله سید محمد محسن حسینی طهرانی است، یادنامه ای است که به صورت اجمالی به عمر پر برکت علامه حسینی طهرانی پرداخته که برخی از عناوین کتاب عبارتند از: «نشو و نما در مهد علم و تحصیلات ابتدایی»، «هجرت به قم و کسب معارف الهیه به عنوان تنها راه سعادت»، «نقش به سزای علامه طباطبایی در ساختار علمی و معرفتی علامه طهرانی»، «هجرت به نجف اشرف و اساتید ایشان در علوم مختلف».
«آشنایی علامه طهرانی با اساتید عرفان از جمله مرحوم آیهالله انصاری همدانی و مرحوم حاج سید هاشم حداد رضوان الله علیهما، اصول تربیتی و سیره عملی علامه طهرانی، اتقان و صحت در طریق به جهت تجربه علمی و عملی، سعی و اهتمام علامه طهرانی بر تحفظ شاخصه های فرهنگی اسلام و تشیع، شخصیت سیاسی و طرح ایجاد حکومت اسلامی، ارتباط با رهبر فقید انقلاب و مشارکت در نهضت، هجرت به مشهد مقدس و شروع به تألیفات و انگیزه آن» از دیگر عناوین این کتاب هستند.
مولف در بخشی از کتاب در خصوص شاخص مکتب عرفانی علامه طهرانی می نویسد: «در مکتب علّامه طهرانی، عرفان بر اساس برهان و یقین است و این دو، شرط اساسی صحّت طریق و استقامت مسیر سالک هستند. ایشان همیشه سعی داشت صحّت طریق استاد خود، حضرت حدّاد را با موازین عقل و شرع به اثبات برساند. از دعاوی توخالی و مبرّی از علم و برهان صوفیانه سخت در گریز بود. عرفان علّامه طهرانی با وسعتی به پهنای نفوس بشریت، عالم و جاهل، مسلمان و غیر مسلمان، حکیم و فقیه، طبیب و کاسب، همه و همه را در خود هضم نموده و ملزم به پذیرش می ساخت.
در مکتب ایشان «هرچه دیدی دم مزن، عیش ما بر هم مزن»، «بنده چه دعوی کند، حکم خداوند راست»، «شرط، تسلیم است نی راه دراز»، دم فرو بستن و سر در پیش افکندن و بر حکم خلاف صحّه گذاردن، و خرده نگرفتن و کار زشت و عمل حرام را توجیه کردن، و عمل فرد عادی را همچون فعل رسولالله و ائمّه اطهار علیهمالسلام تنزّل از مرتبه عصمت ذاتی دانستن و موجب اغواء و اضلال خلقِ حَیاری شدن، نبود!
در عرفان علامه طهرانی چنانچه از کتب مدونه ایشان پیداست، صحّت و عدم صحت حال سالک فقط و فقط بر اساس موازین حکمی و عقلی و شرعی مسلّم از مصدر وحی سنجیده میشود. اتّکاء بر منامات و مکاشفات و تخیلات و موهومات، جز وقوع در مهالک و شِباک ابالسه و انحراف از مسیر حقّ، نتیجهای برای سالک به بار نمی آورد!
همین طور شناخت انسان کامل و ولی، جز با اختبار وی که موجب حصول قطع و یقین به عبور از حجب ظلمانیه نفسیه و نوریه و مراتب اسماء و صفات کلیه و فناء ذاتی در ذات احدیت است، حاصل نمی‌شود. و این علم و یقین چه بسا با مکالمات و مباحثات در مراتب اسماء و صفات و حتّی تأمّل و تدقیق در کیفیت صدور افعال و اعمال ولی، در ظروف و شرائط مختلفه، و حصول نتیجه از مقام اثبات به ثبوت و برهان لمّ میباشد…..»
علامه حسینی طهرانی که از عرفای معاصر است، حوزه های علمیه قم و نجف را ادراک کرده است که از جمله اساتید ایشان در قم می‌توان از آیات عظام شیخ محمد صدوقی یزدی، شیخ عبدالجواد سدهی اصفهانی، حاج سید رضا بهاءالدینی، شیخ مرتضی حائری یزدی و سید محمد داماد نام برد و اساتید ایشان در نجف اشرف عبارتند بودند از آیات عظام: حاج شیخ حسین حلی، حاج سید ابوالقاسم خویی، حاج سید محمود شاهرودی و حاج شیخ آغا بزرگ طهرانی. علاوه بر اینکه ایشان با مرحوم علامه طباطبایی، شیخ عباس هاتف قوچانی و سیدجمال الدین گلپایگانی ارتباط سلوکی داشتند و سالهای پایانی عمر خود را نیز در مشهد مقدس رضوی سپری نموده و به تألیف کتاب اشتغال داشتند که دوره های «الله شناسی ۳ جلد»، «امام شناسی ۱۸ جلد»، «معادشناسی ۱۰ جلد»، «نور ملکوت قرآن ۴ جلد»، «ولایت فقیه در حکومت اسلام ۴ جلد»، «روح مجرد»، «مهر تابان»، «رساله لب اللباب» و … از جمله آن تالیفات است.
چاپ دوم مهر فروزان، از «دوره علوم و مبانی اسلام و تشیع» توسط انتشارات مکتب وحی در ۲۴۸ صفحه و شمارگان ۲۰۰۰ نسخه و قیمت ۱۴۵۰۰ تومان به زیور طبع آراسته شده است.
نظر شما