به گزارش خبرنگار مهر، حدیث جان بزرگی یادداشتی درباره مستند «بانو قدس ایران» ساخته مصطفی رزاق کریمی به نگارش درآورده که در آن از اهمیت این مستند نوشته است.
این یادداشت را در زیر می خوانید:
«اکران مستند «بانو قدس ایران» در جشنواره جهانی فیلم فجر- که هفته نخست اردیبهشت در تهران برگزار شد- بهانه ای شد برای پرداختن به این مستند منحصر به فرد و قابل تأمل که نخستین اکرانش را آذرماه سال گذشته در جشنواره «سینما حقیقت» از سر گذراند.
در مرحله اول هرکسی متوجه موضوع این مستند سینمایی شود ممکن است بهانه ای برای ندیدنش بتراشد، چراکه گفته ها و شنیده ها درباره بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و خانواده اش طی این سال ها آنقدر پررنگ بوده که گمان نمی رود چیز جدیدی در طول فیلم دیده شود اما دقایقی پس از شروع فیلم که با روایتی از جانب همسر امام خمینی(ره) (به عنوان محور اصلی فیلم) آغاز می شود و ادامه می یابد، هر بیننده ای کنجکاو می شود تا پایان فیلم را ببیند.
کارگردان فیلم (مصطفی رزاق کریمی) که خود در گذشته سال ها در کشور اتریش به مستندسازی پرداخته با وجود تمام خطوط قرمز و محدودیت های رایج و غیررایج این سوژه، چنان به خوبی روی لبه تیغ راه رفته و روایت بی طرفی از شخصیت همسر امام در مدیوم سینما بیان کرده که در پایان فیلم نکات جدیدی از کودکی تا لحظه مرگ زندگی این بانو در تعامل با همسرش امام خمینی(ره) و خانواده به بیننده اضافه می شود؛ نکاتی که تاکنون در هیچ مدیومی مطرح نشده بود. این آشنایی زدایی در محتوا از مهمترین نکات مستند «بانو قدس ایران» است.
از سوی دیگر این مستند، گفتگومحور ساخته شده و همین امر در حالیکه قادر بود فیلم را ملال آور کند، به نقطه قوَت فیلم بدل شده است. گفتگوها با نزدیکان امام خمینی(ره) و همسرش انجام شده و گاه چنان صریح و بی محابا مطرح می شود که جسارت کارگردان تحسین می شود.
همانطور که بارها شاهد بوده ایم در بسیاری از مستندهای گفتگومحور، گفتگوها صرفاً به تعریف و تمجید سوژه می پردازند درحالیکه اینجا با وجود تمام خطوط قرمز سیاسی و مذهبی، با بیانی چالشی مواجه هستیم. تمام این موارد «بانو قدس ایران» را به فیلمی تبدیل می کند که دیدن آن به عنوان بخشی از تاریخ ایران، برای همه طیف های جامعه مان می تواند لازم باشد.»
نظر شما