مجله مهر: در روز نهم مردادماه ۱۳۶۶ شمسی، هزاران زائر ایرانی و تعدادی از زائران دیگر کشورهای اسلامی در مکه معظّمه و خانه خدا، در حال انجام فریضه الهی برائت از مشرکین بودند که به دست ماموران دولت وهابی عربستان سعودی مورد تهاجم وحشیانه قرار گرفته و به شهادت رسیدند.
زائران خانه خدا، مراسم برائت را همه ساله برگزار میکنند و در آن، ضمن دعوت مسلمانان به اتحاد، بیزاری خود را از دشمنان اسلام اعلام میکنند؛ که بر اثر این یورش بیرحمانه در خانه امن الهی، چهارصد نفر از حجاج ایرانی به شهادت رسیده و بیش از هزار نفر نیز زخمی شدند. بخشی از این حجاج ایرانی را خانواده شهدا و جانبازان دفاع مقدس تشکیل میداد. خیلی از شهدای حج خونین، مادر و همسر شهید بودند. جانبازان بر اثر ضربات چماق از روی صندلی چرخدار بر زمین میافتادند. آنقدر شلوغ بود که هر کس روی زمین میافتاد زیر دست و پا میماند.
رگبار گلوله مسلسلهای دستی به سمت حاجیان گرفته شد. ازدحام آنقدر زیاد بود که کسی که گلوله میخورد شاید روی زمین هم نمیافتاد. در بدن بعضی شهدا چندین تیر بود. یوزی، کلت، ام-۱۶، حتی بعضی از شهدا با گلولهای که در پیشانیشان خورده بود شهید شده بودند. تکتیراندازها با قناسه از بالای پل مردم را میزدند.
به دنبال این فاجعه، امام خمینی (ره) در بیانیهای اعلام کرد: «ما در عین حال که شدیداً متأثر و عزادار از این قتل عام بیسابقه امت محمد صلی الله علیه و آله و پیروان ابراهیم حنیف و عاملین به قرآن کریم گردیدهایم ، ولی خداوند بزرگ را سپاس میگذاریم که دشمنان ما و مخالفین سیاست اسلامی ما را از کم عقلان و بی خردان قرار داده است. چرا که خودشان هم درک نمیکنند که حرکتهای کورشان، سبب قوت و تبلیغ انقلاب و معرفی مظلومیت ملت ما شده است و درهر مرحلهای سبب ارتقای مکتب و کشورمان را فراهم کردهاند.»
البته کشور عربستان تاکید داشت که در این اتفاق هیچ گلولهای از سوی سربازان این کشور شلیک نشده است و سعی در از بین بردن آثار آن داشت. به همین دلیل، اجازه بازدید هیئتهای دیپلماتیک از شهدا تا چندین روز داده نمیشد.
بعدها بررسیهای به عمل آمده توسط اداره تشخیص هویت و پلیس بین الملل جهت تشخیص نحوه شهادت زائران مظلوم بیت الله الحرام دال بر استفاده از اسلحههای مختلف بوده و بر خلاف ادعای جنایتکاران سعودی که منکر استفاده از اسلحه و یا تیر اندازی شده اند تعداد زیادی از زائران با تیر مستقیم به شهادت رسیدهاند.
نظر شما