روایت بازیگر اسکاری از تهدید پناهندگان توسط کرونا/ این فاجعه است

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، کیت بلانشت که با خانواده‌اش خارج از لندن زندگی می‌کند، از سال ۲۰۱۴ با آژانس پناهندگان سازمان ملل همکاری دارد.

این بازیگر استرالیایی که ۲ جایزه اسکار برای فیلم‌های «یاسمین آبی» و «هوانورد» دریافت کرده از اینکه در این زمینه فعالیت می‌کند ابراز خوشحالی کرد. وی به‌عنوان نماینده کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان برای دیدار با پناهندگان سوری به اردن و لبنان رفته و برای دیدار با پناهندگان روهینگیا که از میانمار گریخته‌اند، به بنگلادش سفر کرده است.

بر اساس آمار اخیر سازمان بهداشت جهانی بیش از ۷۰ میلیون نفر به اجبار آواره شده‌اند که از این میان ۲۶ میلیون نفر پناهنده و به ویژه در معرض خطر ابتلا به ویروس کرونا هستند زیرا ۸۰ درصدشان در خارج از پناهگاه‌ها و در جوامعی به سر می‌برند که غالباً پرازدحام هستند و کمترین دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی دارند.

بلانشت با یادآوری اینکه برای این افراد شرایط بسیار متفاوت است و آنها حتی دسترسی محدود به آب و صابون دارند می‌گوید: در این پناهگاه‌ها فاصله‌گیری اجتماعی غیرممکن است.

وی تاکید کرد: این یک فاجعه است که انگار در انتظارش هستند تا به وقوع بپیوندد. این در حالی است که حتی در بریتانیا ویروس کرونا از کنترل خارج شد و هنوز هم از بین نرفته و می توان منتظر موج دوم یا سوم آن بود.

در عین حال تلاش‌های امدادرسانی وقتی بودجه سازمان بهداشت جهانی از سوی آمریکا تعلیق شد اکنون با مشکل روبه رو شده و ترامپ حتی تهدید می‌کند که این وضعیت ممکن است دایمی شود.

بلانشت این نگاه را بسیار کوته‌بینانه خواند و گفت: این یک شیوع جهانی است و برای من بسیار عجیب است که هنوز این همه حساسیت درمورد محافظت از مرزها وجود دارد؛ زیرا این یک مساله جهانی است که فقط با پیوندهای جهانی قابل حل خواهد بود.

بلانشت ابراز امیدواری کرد که درام «بی وطن» وی که قرار است تابستان از طریق نتفلیکس پخش شود؛ بتواند امکان گفت‌وگو در این باره را بیشتر کند.

بلانشت امسال رییس هیات داوران جشنواره فیلم ونیز است که از ۲ تا ۱۲ سپتامبر برگزار می‌شود و وی اطمینان می‌دهد قرار است با روشی مثبت و واقع‌بینانه پیش برود.

وی گفت: نمی‌توانیم با ترس راهمان را در پیش بگیریم. باید آینده‌نگر باشیم و به روشی هوشمندانه عمل کنیم. سیستم‌هایی که داشتیم قبلاً برمبنای آنها کار می‌کردیم برای همه موثر نبودند. تنها فرصت این است که به اصلاح کارها بپردازیم.