نرم افزار تشخیص بیماری وسواس توسط محقق ایرانی طراحی شد

به گزارش خبرگزاری مهر، علیرضا فربانزده شبستری مجری این طرح با اعلام این خبر به بیماری وسواس اشاره کرد و افزود : بیماری وسواس در گروه بیماری های خلقی در زیر گروه بیماریهای اضطرابی قرار دارد که ناشی از اختلالات ساختاری - عملکردی مغز انسان است.

وی ادامه داد : با توجه به اینکه عوامل بسیاری در تولید بیماری وسواس موثر هستند لذا راهکارهای متفاوتی برای درمان این بیماری در نظر گرفته شده است که به دو دسته کلی دارو درمانی و رفتار درمانی تقسیم می شوند.

قربانزاده به پژوهش های انجام گرفته در این زمینه اشاره کرد و افزود : مدلهای بسیار محدودی برای این بیماری موجود است که شامل مدلهای اونبای و مدل کوبوتا است که برای مدلسازی از آنها ایده گرفته شده است.

فارغ التحصیل کارشناسی ارشد مهندسی پزشکی اظهار داشت : آقای اونبای از منظر ایستا و آقای کوبوتا نیز از جنبه پویا به مدلسازی بیماری پرداخته اند. این در حالی است که مدل نوین ارائه شده هر دوی این حالتها را در نظر گرفته است.

مجری طرح گفت : در این پروژه برای مدلسازی بیماری وسواس از شبکه های عصبی مصنوعی و روشهای نوین ریاضی استفاده شده که ابتدا مدلی از یک فرد سالم در نظر گرفته شده و سپس به شبیه سازی این بیماری روی مدل پرداخته شده است  و بیمار وسواس با مدل شخص سالم مقایسه شده و روشهای مختلف درمان دارویی یا درمان فناوری - شناختی بر روی این مدل بررسی می شود.

وی ادامه داد : می توان با استفاده از روش آزمون و خطا، نحوه درمان با داروهای متفاوت را روی بدن بیمار بررسی و بهترین روش جهت درمان را انتخاب کرد. همچنین این شبیه سازی قادر به پیش بینی ترکیب درمانهای مختلف است.

قربانزاده به دیگر کاربردهای مدل طراحی شده اشاره کرد و افزود : می توان از این مدلسازی برای آموزش بیماری و درمان آن استفاده کرد و به صورت پویا تصاویری از فرمانهای مغز را نشان داد.

مجری طرح در ادامه افزود : مدلهای محدودی که در گذشته ارائه شده بود تنها به قسمت ایستای وسواس تکیه داشتند این در حالی است که گذشت زمان (دینامیک) است که مشخص می کند، فرد به این بیماری دچار است یا خیر لذا با استفاده از این مدل خروجی فرمانهای مغز استخراج شده و علاوه بر نمایش دادن سیر پیشرفت و یا بهبود بیماری با روشهای نوین بررسی سیستمها از جمله آشوب (chaos) تحلیل دقیقتر و علمی تر بیماری صورت پذیرفته است.

این پروژه در دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر با راهنمایی دکتر غریب زاده و مشاوره دکتر محمد رضا هاشمی گلپایگانی انجام شده است.