عملی که ثوابش ده برابر طواف خانه خداست

خبرگزاری مهر – گروه دین و آئین: یکی از دعاهایی که به خواندن آن بعد از هر نماز واجب در ماه مبارک رمضان سفارش شده است، دعایی است که با جمله «اللَّهُمَّ أَدْخِلْ عَلَی أَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ» آغاز می‌شود. از پیامبر اکرم (ص) روایت شده هر که این دعا را در ماه رمضان بعد از هر نماز واجب بخواند، گناهان او تا روز قیامت آمرزیده شود.

این دعا توسط حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علم الهدی استاد حوزه علمیه تهران شرح داده شده است و امروز در دوازدهمین روز از ماه مبارک رمضان با اشاره به فرازی از این دعا که می‌فرماید «اللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ» که درباره اهمیت غمگساری و رفع مشکلات مردم مطالبی تقدیم مهمانان ماه ضیافت الهی می‌شود:

پیامبر اکرم (ص) در این فراز از دعای ماه مبارک رمضان که بعد از هر نماز یومیه خوانده می‌شود می‌فرمایند: «اللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ» بارالها؛ از هر انسان غم دیده‌ای غمگساری کن، راه گشایش را پیش پای هر انسان غم زده‌ای باز کن و او را به آمال و آرزوهایش برسان؛ این دعا مانند سایر فرازهای دعای ماه مبارک رمضان دارای ابعاد مختلفی جهت بهره برداری و استفاده است.

یکی از آن ابعادی که می‌شود از این دعا برداشت کرد این است اگر کسی در مسیر غمگساری از دیگران اقدام کند در حقیقت عملی الهی انجام داده است برای همین خداوند متعال به هر کسی توفیق خدمت رسانی به دیگران را عطا نمی‌کند.

مردم فراموش نکنید گره گشایی از کار مردم و خدمت به آنان رحمتی از ناحیه خداوند متعال است که روزی انسان می‌شود. بر این اساس آدمی از نعمت‌ها و روزی‌هایی که خداوند به آدمی عنایت می‌کند نباید رویگردان شود؛ همچنین در روایت دیگری آمده هر کسی گره از کار مؤمنی بگشاید و غمی را از دل او بزداید پروردگار در قیامت کار بسته او را می‌گشاید و اندوهش را رفع می‌کند.

زمانی که انسان در این دعا می‌خواند «اللَّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ» خدایا گشایشگر همه گره‌ها تو هستی؛ حال خدای متعال برای اجابت این دعا بندگان خاص خودش را مأمور غمگساری دیگران قرار می‌دهد. خجسته آن انسانی که با آغوش باز به استقبال انجام فرمان الهی می‌رود و خود را وقف خدا و بندگانش می‌کند.

در دعای ماه رجب خواندیم که همه مردم عیال پروردگار هستند برای همین خدا کسانی را دوست دارد که در دنیا به فکر غمگساری و گره گشایی از مشکلات مردم باشد و از بار مشکلات آنان بکاهند و شریک رنجشان باشند و در هنگام حوادث تلخ آنها را تنها نگذارند. ائمه اطهار (ع) همواره در مسیر زندگی مشعشع خودشان مساعدت کردن، یاری رساندن به گرفتاران و شاد ساختن خاطر دیگران را در دستور کار زندگیشان قرار داده بودند.

این غمگساری انواع و جلوه‌های مختلفی دارد گاهی غم زدایی به وسیله کمک‌های مالی محقق می‌شود، برخی مواقع با همدردی و هم زبانی صورت می‌پذیرد، بعضی اوقات بازکردن گره کار مردم به رفع ظلم از آنان است و گاهی نیز با ادای بدهکاری مردم و تأمین مسکن برای آنان یا حتی شنیدن درد دلشان غم و اندوه آن غم دیدگان رفع می‌شود.

در روایتی از امام صادق (ع) آمده است حضرت فرمودند هر کس خانه خدا را طواف کند پروردگار شش هزار حسنه برای او می‌نویسد، شش هزار گناه او را می‌آمرزد، شش هزار درجه به وی عطا می‌کند و شش هزار حاجتش را برآورده می‌سازد اما در کنار این همه حسنه اگر کسی گره از کار مؤمنی باز کند ده برابر این طواف فضیلت و پاداش دارد.