به گزارش خبرنگار مهر، «تنهایی» عنوان یکی از تازه‌ترین آثار موسیقایی در ژانر موسیقی بی کلام است، که به آهنگسازی و نوازندگی جواد بطحایی با دکلمه اشعاری از نوذر پرنگ در دشتی و ابوعطا در بازار موسیقی منتشر شد.
«فریاد دل (مقدمه)»، «گفتگوی دل (مقدمه)»، «شیدا (چهارمضراب)»، «رنگ شیرین»، «نجوا (مقدمه)»، «رنگ فرهاد»، «تنهایی (مقدمه)» در بخش دشتی و «برای رفتن با شاخه‌های زرین وضو می‌سازم»، «ابدیت (مقدمه)»، «دیدار (مقدمه)»، «تیزتک (چهار مضراب)»، «سوزان (چهار مضراب)»، «پرند (چهار مضراب)» در بخش ابوعطا قطعاتی هستند که در این آلبوم گنجانده شده‌اند.
مهرداد حسن پور صدابردار، علیرضا مهدیزاده و حمید لشگر و طراحان گرافیک دیگر عوامل اجرایی این آلبوم هستند که با شماره مجوز ۱۳۹۹-۵۶۴ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شماره ثبت ۲۸۷۶۱ کتابخانه ملی در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.
جواد بطحایی در توضیح این آلبوم که با عبارت «در تنهایی گاه انسان به فهم جهان نزدیک تر می‌شود» منتشر شده، آورده است:
این آلبوم مجموعه قطعات بی کلام شامل مقدمه، پیش درآمد، چهارمضراب، رنگ و فرم‌های آزادی است که در طول زندگی ام در دشتی و ابوعطا ساخته‌ام. در این آلبوم نام هر قطعه در شعری از نوذرپرنگ بیان و سپس قطعه فوق اجرا شده است. بدیهی است بعضی از آثار تک نوازی شده در این آلبوم، اجرای گروهی آن مطلوب نظر است.»
میر علیرضا میرعلی نقی پژوهشگر نیز با انتشار متنی درباره این آلبوم نوشته است:
«تنهایی، حاصل تنهایی است. شاید بتوان گفت کمتر آثاری در هنرها هستند که برآمده از تنهایی نباشند، هنرمند موسیقی دستگاهی ایرانی نیز از آن مستثنا نیست. به ویژه هنگامی که به جبر و اختیار، بسیاری از علل و عوامل را پذیرفته است که همان‌ها اسباب غربت او از خانه امن پدری و محرومیت از آرامش اقلیمی او شده است.
شاید اصلی‌ترین شان، اجبار به مهاجرت باشد، آن هم در سنینی که هنگام سکون و بارآوری و سایه‌گستری است. سرگشتگی او دو سویه شده است، نه در غربت دلش شاد و نه جایی در وطن دارد. در همین‌جاست که کیمیای هنر رخ می‌نمایاند و التیام می‌بخشد. هنگامی که تاریخ تمام شده و جغرافیا در همه جا یکی است، این شعر و موسیقی است که خانه وجود می‌شود و جان خسته هنرمند در آن لحظاتی آرام می‌گیرد و از برکت آن؛ دیگران را هم نصیبی می‌رساند.
جناب جواد بطحایی بی نیاز از عنوان مندرس شده استاد»، هنرمند سنتورنواز و نغمه‌پرداز یکی از همین رهروان راه غربت است که جانش در جهان و شعر و موسیقی زندگی می‌کند.
تنهایی، تنها یکی از رهاوردهای آواز تنهایی عمر پربارش است، حاوی نغماتی در مایه دشتی و ابوعطا و خوشه چینی از باغ شگفت‌آور و هوش ربای شعر نوذر پرنگ کبیر با تنهایی غربت به قربت و ناآرامی به آرامش بدل می‌شود و این رهاورد، تنها از هنرمندانی برمی‌آید که در گذر زمان و تجربه، احساسات گوناگون زندگی را به جان چشیده‌اند.»
جواد بطحایی از جمله هنرمندانی است که علاقه مندان موسیقی او را اغلب با نوازندگی سنتور می‌شناسند. به عبارتی او با تک‌نوازی‌هایش شناخته شده است ولی وجه آهنگسازی او کمتر شناخته شده و گذشته از چند قطعه بی کلام (که گاه برای سنتور و گاه برای سنتور و ارکستر تنظیم شده است)، تمایل او به موسیقی با کلام در قالب تصنیف است. بطحایی با شعر فارسی آشنایی بسیاری دارد و از موسیقیدانانی است که با دنیای شعری و تصویری نوذر پرنگ، انس و الفت دارد.
این هنرمند که در حوزه آهنگسازی و نوازندگی سنتور مشغول به فعالیت است. در ابتدای دوران هنری خود مبانی و تئوری و سلفژ را نزد استاد غلامحسین ظهیرالدینی فرا گرفت و در سال ۱۳۵۸ جهت تحصیل موسیقی وارد دانشکده هنرهای زیبا شد و از محضر هنرمندانی چون مجید کیانی و سپس فرامرز پایور و پرویز مشکاتیان بهره برد. وی ساز نی را نیز ادامه داده و ردیف آوازی را نزد عبدالنقی افشارنیا به پایان رسانید. بطحایی از سال ۱۳۷۲ با استاد شجریان و گروه آوا همکاری داشته است. وی سال‌ها در هنرستان موسیقی پسران به تدریس اشتغال داشته و هنر سنتور سازی را نیز تجربه کرده و در ساختن این ساز نیز مهارت دارد.
«حدیث سرو و گل و لاله» با هنرمندی حسن ناهید و کامبیز گنجه‌ای و خوانندگی مجتبی عسگری، «از فراق تا صبح» با همکاری داریوش زرگری و ایرج طباطبایی، «صبح و شب – تک نوازی سنتور»، «شکوه – تک نوازی سنتور به یاد پرویز مشکاتیان»، «ابدیت – تک نوازی سنتور به یاد محمدرضا شجریان»، «فریاد خزان – تک نوازی سنتور به یاد فرامرز پایور»، «جستجو- تک نوازی سنتور»، «راجه یک» با همراهی درشن آنند، «شب زیبا» به خوانندگی سالار عقیلی، «پاییز» با همراهی پدرام خاورزمینی، «مزه نگاه» با همراهی درشن آنند، «نبرد کوروش» با همراهی پژمان حدادی، «هوای تازه» با همراهی درشن آنند و «نغمه‌های شیرین» آلبوم‌هایی هستند که تاکنون توسط جواد بطحایی پیش روی مخاطبان قرار گرفته‌اند.
نظر شما