خبرگزاری مهر - گروه استانها: سرچشمه سراب «کیو» به عنوان مهمترین جاذبه تفریحی شهر خرم آباد و چشمه «گرداب سنگی» به عنوان بنای دوره ساسانی این شهر با شدت گرفتن خشکسالی، خشک شدند.
کاهش دبی آب سرابهای خرمآباد
داریوش حسن نژاد مدیر عامل شرکت آب منطقهای لرستان در امروز چهارشنبه در جمع خبرنگاران با بیان اینکه در اثر کاهش بارندگی و افزایش دما، دو سراب «کیو» و «گرداب سنگی» شهر خرم آباد خشک شد اظهار داشت: طبق آمار دفتر مطالعات شرکت دبی مازاد بر مصرف سرابهای خرم آباد در ۱۰ تیر ماه برای سراب «مطهری» ۷۵ لیتر، سراب «دارایی» ۲۱۰ لیتر و سراب «گلستان» ۲۶۰ لیتر بوده است.
وی افزود: متأسفانه بر اثر کاهش نزولات جوی و افزایش دما دو سراب «کیو» و «گرداب سنگی» خرم آباد خشک شدند.
مدیر عامل شرکت آب منطقهای لرستان بیان داشت: امسال با بحران جدی آب روبرو هستیم و گذر از این تنش نیازمند همکاری و مشارکت همه مردم در مصرف بهینه و صرفه جویی آب است.
حسن نژاد با بیان اینکه صرفه جویی به معنی درست مصرف کردن است گفت: مردم عزیز در مصارف خانگی و کشاورزان و بهره برداران در مصارف کشاورزی با رعایت الگوی کشت و مصرف صحیح و اصولی یکدیگر را در عبور از این بحران یاری دهیم.
وی عنوان کرد: امور منابع آب شهرستانها با شناسایی چاههای غیر مجاز و متخلفین برداشتهای غیر مجاز و معرفی آنها به مراجع قضائی مانع از انجام تخلفات منابع آبی میشوند.
مدیرعامل شرکت آب منطقهای لرستان از تمامی مالکین چاههای کشاورزی و صنعتی دعوت کرد نسبت به نصب کنتور هوشمند اقدام کنند.
سرچشمه «نگین آبی» خرمآباد خشکید
بنا بر این گزارش، دریاچه «کیو» یکی از منحصر به فردترین و زیباترین دریاچههای استان لرستان و غرب کشور است که در شمال غربی شهرستان خرم آباد و در کنار پارک «کیو» قرار دارد، «کیو»، در گویش لری مردمان خرم آباد به معنی کبود رنگ و آبی است و وجه تسمیه آن آب زلال و عمیق این دریاچه است که به رنگ آبی و نیلی دیده میشود.
این دریاچه با نمای دیدنی و زیبای خود به شهر خرم آباد جلوه خاصی داده و در کنار جاذبههای تاریخی فراوان در این شهر و چشمههای پر آب دره خرم آباد، این شهرستان را در ردیف یکی از شهرهای زیبای توریستی قرار داده است که متأسفانه امروز سرچشمه آن به دلیل وقوع خشکسالی خشک شد.
خداحافظی آب با بنای ساسانی
همچنین گرداب سنگی در شمال غربی شهر خرم آباد در کنار میدان تختی، خیابان ۱۷ شهریور واقع شده است، این بنا به صورت یک دیواره عظیم سنگی، به صورت مدور بر دور تا دور چشمهای فصلی احداث شده است.
قطر داخلی دیوار این بنا ۱۸ متر با محیط ۲۵۶ متر مربع با پهنای بیش از ۳ متر و بلندی آن تا کف چشمه حدود ۱۰ متر است.
این بنا دارای دریچهای به ابعاد ۹۰×۱۶۰ برای هدایت آب آشامیدنی و توزیع آب در سطح شهر، مشروب کردن اراضی و بهره برداری از آسیابهای آبی مسیر بوده است.
مواد و مصالح آن از سنگهای لاشه همراه ملات ساروج (آهک و گچ و …) در مغزه و قوارهای در نما است که در ساختمان پل شاپوری و خرابههای شهر شاپورخواست مشاهده شده است که آن را منسوب به دوره ساسانی کرده است.
این بنا به شماره ۱۲۷۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است که متأسفانه به دلیل خشکسالی و کاهش بارندگیها امروز خشک شد.
نظر شما