به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیکال اکسپرس، مطالعات اخیر روی موش‌ها نشان داده است که حتی قرار گرفتن در معرض نور مزمن می‌تواند ریتم شبانه روزی را مختل کرده و باعث نقص حافظه در اختلالات عصبی مانند بیماری آلزایمر شود.
برای درک ارتباط بین اختلالات ریتم شبانه روزی و پیشرفت روند بیماری آلزایمر، تیمی از محققان دانشگاه شولینی هند، تأثیر اختلال ریتم شبانه روزی ناشی از قرار گرفتن در معرض نور مزمن را بر فیزیولوژی و توانایی‌های عملکردی موش‌ها آزمایش کردند.
پروفسور «روهیت گویال»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «سلول های اندام‌های مختلف بدن با چرخه روز و شب هماهنگ هستند و مواد بیوشیمیایی مختلف از جمله هورمون‌ها را به شیوه‌ای خاص آزاد می‌کنند. تجلی بی موقع این هورمون‌ها می‌تواند باعث اضطراب، اختلال شناختی و از دست دادن حافظه شود که همه از علائم اختلالات مغزی نظیر آلزایمر هستند.»
در مطالعه قبلی، محققان پی بردند که قرار گرفتن در معرض نور طولانی مدت ممکن است منجر به اختلال در ریتم شبانه روزی شود که باعث ایجاد فنوتیپی شبیه بیماری آلزایمر می‌شود. آنها برای آزمایش این فرضیه، موش‌های بالغ را به مدت چهار ماه در معرض نور ثابت قرار دادند و آنها را با موش‌هایی که تحت چرخه عادی نور و تاریکی قرار گرفته بودند، به عنوان گروه کنترل مقایسه کردند.
آنها دریافتند که قرار گرفتن در معرض نور مزمن تجلی ژنهایی مانند Per۲ را که از ریتم شبانه روزی پیروی می‌کنند، مختل می‌کند.
سطح Aβ محلول در مغز نیز در این موش‌ها در مقایسه با گروه کنترل به طور قابل توجهی بالاتر بود. محققان همچنین دریافتند که اختلال در ریتم شبانه روزی به دلیل قرار گرفتن در معرض نور مزمن باعث نقص حافظه و شناخت در موش‌ها می‌شود. در مجموع، این یافته‌ها نشان دهنده فنوتیپی شبیه بیماری آلزایمر بود.
بر اساس نتایج فوق، فرضیه بعدی آنها این بود که فلوکستین، دارویی که برای درمان اضطراب و بیش فعالی استفاده می‌شود، می‌تواند ناهنجاری‌های فیزیولوژیکی و عملکردی مرتبط با اختلال ریتم شبانه روزی را کاهش دهد.
به طور کلی، این مطالعه نشان می‌دهد که اختلال طولانی مدت در ریتم شبانه روزی باعث آسیب شناسی شبیه بیماری آلزایمر می‌شود که می‌توان با درمان با فلوکستین از آن جلوگیری کرد.
نظر شما