دلنوشته‌ای از دیدار با دختر هفت ساله حافظ و مفسر قرآن کریم

به گزارش خبرنگار مهر، نوید رضا خدیوی مدیر کل امور اداری کمیته امداد در یادداشتی عنوان کرد: «وقتی صحبت از معجزه الهی می‌شود، ناخودآگاه افکار به سمت یک کار خارق‌العاده یا خارج از توان بشری می‌رود. اما واقعیت این است که معجزات خداوند در این دنیا بسیار است، فقط باید جستجو کرد تا آن را پیدا کنیم.

عطیه دختر هفت ساله ساکن در شهرستان زیرکوه خراسان جنوبی که توانسته در خردسالی در عین محرومیت و سختی‌های زندگی، حافظ کل قرآن کریم شود، تفسیر قرآن بگوید و آیات الهی را با لحنی دلنشین و کودکانه، به قرائت بخواند.

فتبارک‌الله احسن الخالقین، آن خانه کوچک با وجود عطیه خانم انگار کانون عالم هستی شده بود؛ و چه سعادتی نصیب شده بود که زیر آن سقف میهمان چنین نشانه روشنی از خداوند باشیم. یک معجزه متجسم در کالبدی کوچک که از زبانش نور الهی می‌ریخت. پرسش‌ها را با تفسیر پاسخ می‌گفت و جا به جا از آیات و کلام خداوند برای شرح سخنانش بهره می‌برد و چه افتخاری بالاتر از خدمت به ولی‌نعمتانی چون این دختر نابغه و حافظ کل قرآن کریم؛ که اساس و فلسفه تشکیل کمیته امداد امام خمینی (ره) بر همین پایه استوار است، حمایت از محرومان و توانمندسازی آنان در ابعاد مختلف از جمله توانمندی فرهنگی با تاکید بر حفظ کیان خانواده و ارتقای عزت نفس.

آشنایی با عطیه خانم در سفر به استان خراسان جنوبی حاصل شد. خانواده این دختر نورانی ساکن روستایی در منطقه زیرکوه هستند که پدر ۴۴ ساله او تا چند سال پیش به امر کشاورزی مشغول بود اما خشکسالی‌های پیاپی همراه با پایین رفتن آب قنوات، با از بین بردن باغ و محصولش، زندگی او را در شرایط سختی قرار داد. اما این پدر دلسوز دست از تلاش برنداشت و برای شکوفا شدن دخترش حاضر به کوچ اجباری به مرکز شهرستان شد تا بتواند درآمدی کسب کند و روزی خانواده را برساند.

حالا کمیته امداد به حمایت از این خانواده نیازمند آمده است تا استعداد بی‌نظیر عطیه در آتش سختی‌های معیشت زندگی دود نشود.

اما شاید زیباترین تصویر دیدار با عطیه خانم آنجا رقم خورد که از او سوال شد اگر خواسته‌ای دارد یا هدیه‌ای می‌خواهد، بیان کند. در حالی که با توجه به شرایط سنی این فرشته کوچک، منتظر درخواست اسباب بازی یا مشابه آن از سوی دخترک بودیم، او با قاطعیت یک سری کامل تفسیر قرآن را درخواست کرد تا همگان را مجذوب عظمت این اعجاز الهی کند. اشک در چشم‌ها حلقه زد و بغض گلویمان را می‌فشرد؛ ما کجاییم این عطیه الهی کجاست؟ م