به گزارش خبرنگار مهر، روز گذشته مشهد شاهد برگزاری مراسم اختتامیه سی و سومین نشست سراسری رؤسای ادارات امور قرآنی کشور، اجلاسیه مدرسین نهضت تربیت قرآنی نورالثقلین و نشست رؤسای هیئتهای اندیشهورز بانوان قرآنی کشور بود.
این گردهمایی چهار روزه از روز سهشنبه دوم آذرماه با حضور ۴۶۰ نفر از مسئولان قرآنی کشور در مجتمع فرهنگی تربیتی امام رضا (ع) با برگزاری مراسم افتتاحیه آغاز به کار کرد و پس از چهار روز برگزاری نشستها و کارگروههای تخصصی، با برگزاری مراسم اختتامیه در روز جمعه پنجم آذرماه به کار خود پایان داد.
حدود ۴۰۰ نفر در قالب «اجلاسیه مدرسین نهضت تربیت قرآنی نورالثقلین» و ۶۰ نفر شامل «رؤسای ادارات قرآنی استانها» به همراه رؤسای هیئتهای اندیشهورز بانوان قرآنی کشور» در این گردهمایی قرآنی شرکت داشتند.
سید مجتبی عظیمی نژاد، مسئول روابط عمومی سازمان دارالقرآن کشور در این رابطه اظهار کرد: این نشست با هدف بررسی طرح رصد و پایش خانههای قرآن و عترت، تشریح آخرین وضعیت تخصیص اعتبارات و نحوه هزینهکرد آنها، تبیین وضعیت کلی طرحهای قرآنی و میزان پیشرفت آنها و همچنین تشریح موضوع نظارت و ارزشیابی استانها برگزار شد.
لزوم ورود مضامین قرآنی به تولیدات رسانهای
حجتالاسلام والمسلمین محمد قمی در حاشیه برگزاری این اجلاسیه در دیدار با مدرسان و مدیران استانی نهضت تربیت قرآنی نورالثقلین، با بیان اینکه دغدغه بنده بهعنوان مسئول سازمان تبلیغات اسلامی توجه به «معرفت و گفتمان قرآنی» است اما این امر نیازمند تشکیل محافل قرآنی است، اظهار کرد: تاکنون از محفلها و جلسات قرآنی تصاویر جذاب و زیبایی تولید نشده است.
وی، ورود مضامین قرآنی به فیلمها و تولید فیلمها با محوریت قرآن را یک ضرورت دانست و ادامه داد: این در حالی است که باید از همه ابزارهای مؤثر هنری و رسانهای برای تولید «کارهای ارزشمند فرهنگی» استفاده شود تا این فرهنگ ترویج شود.
رئیس سازمان تبلیغات اسلامی با تأکید بر ضرورت تدوین فیلمنامههای قرآنی، گفت: باید از همه ابزارهای مؤثر هنری و رسانهای برای تولید، توسعه و ترویج آثار ارزشمند فرهنگی بهره گرفته شود که در این راستا، وظیفه خود را جدی گرفتهایم و در برنامههای خود نیز به گفتمان قرآنی اهمیت میدهیم.
وجود ظلم در جامعه یعنی عمل نکردن به قرآن
حسن رحیمپور ازغدی در مراسم اختتامیه این گردهمایی، با بیان اینکه حضرت علی (ع) میفرمایند «اگر قرآن باشد، در عقلها انقلاب ایجاد میکند، سطح عقلانیت جامعه بالا میرود و عقلانیت دفن شده دوباره استخراج میشود»، قرآن میگوید روزه بگیرید و هدف از روزه را تقوی الهی بیان کرده است اما ما چطور روزه میگیریم که با تقوا نمیشویم؟
وی با بیان اینکه در جامعه اعمال قرآنی انجام میشود اما آثاری از آن دیده نمیشود، ادامه داد: این موضوع نشان میدهد آنچه ما به آن مشغول هستیم، صوت، لفظ و تجوید قرآن است و نه خود قرآن، وقتی در جامعهای قرآن خوانده میشود اما ظلم وجود دارد، یعنی به قرآن عمل نمیشود.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با تأکید بر اینکه باید بهطور مداوم سطح آگاهی قرآنی خود را افزایش دهیم، خاطرنشان کرد: اسلام در زبان و ادای ماست اما آنچه به نفعمان است را انجام میدهیم، در جلسات خواستگاری، در کوچه و بازار دروغ میگوئیم، معلوم است قرآن و نمازی که میخوانیم، قرآن و نماز نیست و با آن محشور نیستیم.
وی با بیان اینکه بزرگترین نهضتها از درون محافل قرآنی شکل گرفت، اضافه کرد: خداوند در قرآن چگونگی بیان آیات توسط پیامبران را تبیین کرده است، این بیان خصوصیاتی داشته که صاحبان قدرت و ثروت از آن ترس داشتند زیرا تأثیر آیات قرآن یک فرد فاسد را به یک فرد مصلح تبدیل میکرده است.
رحیمپور ازغدی اضافه کرد: کسانی که در مسیر قرآنی «نخبهیابی» کردند، شباهت زیادی به انبیا دارند.
جلسات قرآنی باید «احیاگر» باشد
وی با بیان اینکه صرفأ قرآن خواندن «احیاگر» نیست، تصریح کرد: اگر نتیجه جلسات قرآنی، ایجاد انگیزه، هدف، اراده، روحیه فداکاری و تحول در انسان باشد، آن قرآنخوانی احیاگر است اما اینکه کوچکترین قرآن جهان را بنویسیم و یا بزرگترین قرآن را بنویسی که با نردبان آن را ورق بزنی، پاداش الهی دارد اما آثار الهی ندارد.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: نظر، عمل، مذهب و زندگی از یکدیگر جدا نیستند، هرچه شما را برنجاند، بر پیامبر (ص) سخت است، بر این اساس هرکجا دیدید یک کار فرهنگی دینی و قرآنی اثری ندارد، برای این است که ادارهکننده آن، رحمت و رأفت ندارد.
وی بر لزوم انجام فعالیتهای قرآنی مؤثر تأکید کرد و گفت: اگر کار قرآنی من تأثیر ندارد، یعنی زنده نیستم و اگر خودم زنده نیستم، نمیتوانم مخاطب را زنده کنم پس نمیتوانیم اصلاحگر باشیم.
قرآن باید یک ضرورت در سبک زندگی باشد
حجتالاسلام علیرضا پناهیان نیز در مراسم اختتامیه این اجلاسیه، با بیان اینکه دو مسئله مهم درباره قرآن وجود دارد که اگر این دو مسئله رخ ندهد، ارتباط با قرآن آغاز نمیشود، اظهار کرد: این دو مسئله به مختصات وجود انسان و دیگری به سفارشی که رسول خدا (ص) درباره قرآن بهصورت کلیدی فرمودند، بازمیگردد.
وی با بیان اینکه اگر انس با قرآن در انسان شکل گرفت و بهعنوان یک ضرورت در سبک زندگی ما قرار گرفت، نوبت به بهرهبرداری از قرآن میرسد، خاطرنشان کرد: زمانی که میخواهیم از جنبه انسانشناسی، رابطه رفتاری را در میان انسانها ترویج کند، باید انسانها از این رفتار لذت ببرند، به حدی که نیاز به لذت بردن در وجود انسان جا باز کند و اگر انسان لذت نبرد، خلأ این لذت انسان را آزار دهد.
این استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: سیره اولیای خدا این است که گریه در پای قرآن حس خوبی ایجاد میکند و همچنین در روایتی آمده است که «قرآن را با حزن و اندوه بخوانید زیرا قرآن با حزن نازلشده است» در حقیقت جلسه قرآنی، صحیح و اثربخش است که افراد در کنار خواندن قرآن، گریه کنند.
فرهنگ قرآنی از اهل بیت گرفته شود نه مجالس قرآنی
وی با بیان اینکه فرهنگ قرآن خواندن ما باید از سیره اهل بیت گرفته شود نه از قاریان مجالس قرآنی مذاهب دیگر، گفت: ازاینرو ما باید این فرهنگ خود را تغییر دهیم زیرا قرآن خواندنی که با اشک همراه نباشد، فایدهای ندارد و نمیتوان به آن عمل و در آن تفکر کرد.
پناهیان با یادآوری اینکه باید فرهنگ برخورد با قرآن، فرهنگ نشستن پای قرائت قرآن و فرهنگ قرائت قرآن را اصلاح کنیم، اظهار کرد: قرآن امر فطری است و شکوفاترین وضعیت فطرت در قلب اولیای خداست که البته همه ما به این موضوع آگاهی داریم اما متأسفانه به آن توجه نمیکنیم.
وی با انتقاد از جدا شدن قرآن و عترت از جلسات مذهبی، بیان کرد: ما قرآن را بهصورت حرفهای از عترت جدا کردهایم بهگونهای که قاریان و جلسات قرآن راه خودشان را پیش میگیرند و مداحان، روضهها و جلسات اهلبیت (ع) راه دیگری را طی میکنند درحالیکه موضوع این دو جلسه همراه با یکدیگر است.
جلسات روضه باید قرآنی شود
پناهیان اضافه کرد: اگر انتظار داریم که جلسات روضه رابطه ولایی پیدا کند، باید این جلسات قرآنی شوند و زمانی که این اتفاق رخ دهد، ارتباط حسی، روحی و لذت معنوی که مورد نیاز ماست از طریق قرآن برقرار خواهیم کرد.
وی تصریح کرد: پس از این مراحل به مرحله بهرهبرداری از قرآن میرسیم اما ازاینجهت ما باید به این مرحله برسیم که اولین وجهی که از قرآن مشاهده میشود، وجه اجتماعی آن است زیرا در این کتاب ارزشمند، تماماً بیانات سیاسی و اجتماعی آمده است، در واقع قرآن در صحنه مسائل سیاسی و اجتماعی نازلشده است پس اول باید بهعنوان یک عنصر سیاسی با قرآن مواجه شویم.
این استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه قرآن همواره در حال زدن کنایه سیاسی به ماست، گفت: آیاتی که در مکه نازلشده است، درگیریهای سیاسی مکه را بیان میکند که البته عمق عرفانی، بعد فقهی و عمق اخلاقی هم دارد که نباید آن را انکار کرد.
فاصله گرفتن از وجه سیاسی اجتماعی قرآن
وی اظهار کرد: در واقع افرادی که اجازه ندادند کتاب امیرالمؤمنین (ع) در شرح قرآن منتشر شود، بهدنبال این مهم بودند که ما امروز وجه سیاسی قرآن را نادیده بگیریم که موفق هم شدند، «شأن نزول» یعنی وجه سیاسی است و متأسفانه ما امروز و در این دوران غیبت، شأن نزول بسیاری از آیات قرآن را نمیدانیم.
پناهیان متذکر شد: قرآن شبیه شعر نیست و شبیه و نظیری ندارد اما اگر بخواهیم قرآن را با فاصله هزاران سال نوری شبیه چیزی بدانیم، شبیه توئیتر است؛ اگر به فضای توئیتر مراجعه کنیم، مشاهده خواهیم کرد که افراد دائماً در حال کنایه زدن به فضای سیاست اجتماعی و فرهنگی هستند، به همین ترتیب آیات قرآن هم اینگونه است و خداوند دائماً در حال کنایه زدن به افراد مختلف است، بهگونهای که محققین نیز گفتهاند، قرآن محل درگیری است.
وی تأکید کرد: جمله «امروز کوتاهی در جنگ، خیانت به رسولالله است»، این جمله یک جمله کاملاً سیاسی است که امام خمینی (ره) آن را در زمان خود بیان کردند، بنابراین اگر کسی تحلیل سیاسی قرآن را نداند، باید گفت که این فرد وارد قرآن نشده است.
توسعه سبک زندگی قرآنی در خانوادهها
حجتالاسلام رضا عزتزمانی، معاون فرهنگی سازمان تبلیغات اسلامی نیز در این اجلاس با بیان اینکه همایش نهضت تربیتی قرآنی «نورالثقلین» با هدف انگیزهسازی، فرهنگسازی و توسعه قرآن برگزار شد، اظهار کرد: این طرح بنا دارد سبک زندگی قرآنی را به معنای واقعی در خانهها و خانوادهها وارد کرده و آن را توسعه دهد.
وی ادامه داد: بَنای ما این نیست که طرح قرآنی «نورالثقلین» که در واقع جلسات خانگی قرآن است، ابلاغی و دستوری و با حضور دستگاهها صورت گیرد، بلکه این خود مردم هستند که باید این باور درونشان ایجاد شود، اهمیت این کار را درک کنند، خودشان و زندگیشان را با قرآن بیمه کنند و نسبت به تشکیل این شبکه و مجموعههای قرآنی و پایهگذاری آن اقدام کنند.
معاون فرهنگی سازمان تبلیغات اسلامی یادآور شد: واسطهها و حلقههای میانی این کار اساتید، فعالان قرآنی و مدیران قرآنی سراسر کشور هستند که اگر تلاش کنند تا این باور، جوشش و حرکت درونشان شکل گیرد، آنگاه میتوان امیدوار بود در مسیر قرآنی قدمهایی برداشته شود.
نظر شما