احاطه «دکتر اکبر نحوی» بر متون ادبی و تاریخی مثال زدنی بود

کاووس حسن‌لی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به ابیاتی از سعدی شیرازی که می‌گوید: غریبان را دل از بهر تو خون است / دل خویشان نمی‌دانم که چون است؟ / عنان گریه چون شاید گرفتن؟ / که از دست شکیبایی برون است، اظهار داشت: درگذشت دکتر اکبر نحوی ضایعه‌ای بزرگ برای جامعه ادبی کشور بود.

وی بیان کرد: اگر درباره دکتر نحوی اوصافی مثل «یگانه»، «بی‌بدیل»، «دانشمند» و مانند این‌ها به کار برده می‌شود، هرگز هیچ‌گونه اغراقی در این اوصاف نیست زیرا او ستون بزرگی بود که یک‌باره فروریخت؛ کتاب گران‌سنگی بود که نابهنگام بسته شد و درخت بارآوری بود که ناگهان خزان شد و ما اکنون در این پاییز تلخ در بهت این اندوه سنگین یخ زده‌ایم و زبانمان بند آمده است.

حسن‌لی با اشاره به شعری از بی دل دهلوی که می‌گوید: در این غمکده کس ممیراد یارب / به مرگی که بی ‌دوستان زیستم من، افزود: واقعیت این است که دکتر نحوی در دانش‌های ادبی، به ویژه در شناخت مراجعِ اصیل، هوش و ذکاوتی کم‌نظیر داشت و احاطه‌اش بر متون گوناگون ادبی و تاریخی مثال‌زدنی بود.

وی تاکید کرد: مهم‌تر از همه این‌ها آن بود که او آنچه داشت، بی‌دریغ و سخاوتمندانه می‌بخشید و هرکس میل بهره‌مندی از دانش او را داشت، از خوان گسترده او بی‌بهره برنمی‌گشت.

مدیر مرکز حافظ شناسی ادامه داد: نه تنها دانشجویان او که همکاران ما نیز در مسائل گوناگون علمی با او مشورت می‌کردند و از راهنمایی‌های او برخوردار بودند و اکنون با درگذشت او، بخش فارسی دانشگاه شیراز ضربه مهلکی دیده است.

حسن‌لی که از همکاران دکتر نحوی در دانشگاه شیراز بود، تصریح کرد: بی‌هیچ تردید می‌گویم او جایگزینی ندارد و هیچ‌کس جای او را نخواهد گرفت.

گفتنی است؛ اکبر نحوی استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز و نسخه شناس برجسته کشور بود که تالیفاتی همچون «از ایران چه می دانیم»، «رودکی»، «نکته ای در مورد مؤلف معجم شاهنامه»، تصحیح و توضیح «شیرازنامه» و … از اوست.

وی شامگاه ۱۸ آذرماه جاری در سن ۶۶ سالگی به علت ایست قلبی درگذشت.