مجید رستگار کارگردان سینما و تلویزیون در گفتگو با خبرنگار مهر درباره جشنواره فیلم «عمار» گفت: جشنواره «عمار» یک جشنواره خودجوش و مردمی است که در طی این سال‌ها سعی کرده با کمترین هزینه، بهترین خروجی‌ها را داشته باشد. البته در مقایسه با هزینه‌های جشنواره‌های دیگر، هزینه کمتر و خروجی‌های پرمحتواتری داشته که تقریباً در چند بخش موفق بوده است مثلاً در بخش انعکاس توانمندی‌های داخلی، دستاوردها، مسایل اقتصاد مقاومتی، شهدای مدافع سلامت و… موفق بوده است. نقد درون گفتمانی هم همواره یکی از بخش‌های موفق این رویداد بوده است یعنی هرچند «عمار» از دستاورهای داخلی می‌گوید ولی در عین حال در همه حوزه‌ها نقدها و البته راهکارهایی هم دارد.
وی افزود: ما در آثار جشنواره‌های دیگر می‌بینیم که برخی آثار به سیاه‌نمایی می‌پردازند بدون اینکه روزنه امیدی باقی بگذارند اما «عمار» در عین حال که سیستم را نقد می‌کند از بخش‌های مختلف از قوه قضاییه گرفته تا سازمان‌ها و ارگان‌های مختلف را نقد می‌کند در کنارش راهکارها و امیدهایی هم ارایه می‌دهد و فضا را در آینده روشن می‌بیند. البته امید کاذب نمی‌دهد بلکه با مستندهایی که ارایه می‌دهد مخاطب این موضوع را درک می‌کند.
کارگردان «عابدان کهنز» عنوان کرد: برای جشنواره «عمار» بیشتر محتوا اهمیت دارد یکی از دلایلی که باعث شد وجود «عمار» احساس شود این بود که سعی کند خلاها را جبران کند یعنی مسایلی که در جشنواره‌های دیگر از جمله جشنواره فیلم فجر دیده نمی‌شود در «عمار» خودنمایی کند، به نظرم با این حال جای برخی مسایل در این جشنواره خالی است مثلاً در آثار «عمار» تدوین باید جدی گرفته شود برای مثال در آثار مستند مهمترین بخش، تدوین است با توجه به اینکه در جشنواره «عمار» بیشتر آثار مستند وجود دارد، باید به تدوین اهمیت داده شود. نگاه این جشنواره اما محتوایی است فقط کارگردانان مورد توجه قرار می‌گیرند در حالی که جایگاه تدوین در مستند بسیار اهمیت دارد. به نظرم «عمار» باید بخش ویژه‌ای را برای این حوزه در نظر بگیرد و اهمیت بیشتری به تدوین بدهد.
رستگار با اشاره به شبکه توزیع «عمار» اظهار کرد: یادم است وقتی این جشنواره شکل گرفت، مردم کف جامعه صدایی نداشتند. صدای افراد دورافتاده‌ترین شهرهای کشورمان شنیده نمی‌شد، نه رسانه به آنها توجه می‌کردند و نه از سوی آنها به پایتخت صدایی منتقل می‌شد. یکی از اهداف «عمار» این بود که صدای آنها باشد در سال‌هایی که همه ایران محدود به پایتخت شده بود این جشنواره سعی کرد به افراد کم برخوردار هم توجه کند. «عمار» از همان روز اول تولید می‌کرد که اکران در دورافتاده‌ترین نقاط کشور هم رقم بخورد، می‌خواست کمک کند تا از تهاجم فرهنگی جلوگیری شود از سوی دیگر سعی کرد سینماها به مناطق محروم هم بروند. این موضوع تا به امروز هم ادامه دار و البته موفق بوده است، مثلاً می‌بینیم که برخی فیلم‌هایی سینمایی در این شبکه قرار می‌گیرند و فروش خوبی می‌کنند؛ فیلم‌هایی که در سینمای ایران جایی ندارند اما «عمار» به آنها توجه دارد.
کارگردان «وضعیت زرد» در بخش دیگر از صحبت‌هایش با بیان اینکه وظیفه «عمار» حمایت آن‌چنانی از فیلم‌ها نیست، مطرح کرد: «عمار» فضایی برای معرفی افراد است اما خود کارگردان بیشتر باید فعالیت داشته باشد و خودش باید به سراغ ارگان‌ها برای ساخت فیلمش برود خیلی کم پیش می‌آید که ارگان‌ها متوجه وجود یک استعداد در این جشنواره شوند و برایش سرمایه گذاری کنند. متاسفانه دوستان می‌گویند ما فضایی را فراهم آورده‌ایم و حالا خودتان بروید و کار کنید، اینکه دیده شده‌اید هم خوب است اما بقیه کار با خودتان است. بحث دیگر هم این است که مثل جشنواره‌های دیگر آدم‌ها می‌آیند و با هم رقابت می‌کنند اگر کارشان خوب باشد، شناخته تر می‌شوند.
نظر شما