سرشماری و آنالیز حیات وحش شاخص کشور

به گزارش مهر، سید مهدی حسینی اظهار داشت: لزوم همکاری ستاد و صف برای این سرشماری بسیار مهم است و گونه‌های شاخص مانند کل و بز، قوچ و میش، آهو، جبیر و گورخر با برنامه ریزی های منظم و حضور کارشناسان، محیط‌بانان استان‌ها و کارشناسان ستادی برای رشد یا کاهش جمعیت حیات وحش و بررسی کیفیت زیستگاه‌های تحت مدیریت انجام می‌شود.

وی عنوان داشت: در سرشماری‌ها دستیابی به حداقل جمعیت گونه‌های شاخص، تعیین ترکیب جنسی گونه‌ها، آگاهی از وضعیت زیستگاه و بررسی حفاظتی و برنامه‌ریزی و مدیریت صحیح زیستگاه است.

معاون دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان اظهار داشت: بررسی میزان مهاجرت یا جابجایی حیات وحش و میزان تقریبی زادوولد و مرگ و میر حیات وحش، شناسایی عوامل تهدید کننده، شناسایی نقاط ضعف و قوت مناطق تحت مدیریت، باعث خواهد شد که با تجزیه تحلیل داده‌ها، تعیین میزان بهره برداری و صدور پروانه‌های شکار شده و بخشی از اطلاعات مورد نیاز برای تبیین روند جمعیت گونه‌ها و طبقه بندی آن‌ها در رده‌های تهدید ملی استفاده شود.

وی عنوان داشت: برنامه‌هایی در دست اجرا برای حفاظت مشارکتی با جوامع محلی در سطح مناطق کشور داریم و باید برای حفاظت بیشتر از کمک مردمی برای حفظ گونه‌های جانوری و زیستگاه‌های موجود در قالب واگذاری قرق‌های اختصاصی استفاده کنیم.

سید مهدی حسینی گفت: در حال حاضر ۵ قرق در کشور در استان‌های سمنان، یزد و کرمان داریم که مجموع مساحت آنها ۲۷۵ هزار هکتار است که ۶۲ قرق مشهور به حفاظت و درخواست ایجاد ۳۶ منطقه جدید قرق اختصاصی را داریم و در صورت ایجاد، افزایش پهنای حدود ۶ برابر و مساحت فعلی را در بر دارد.

حسینی گفت: گروه بیماری‌های این دفتر هم در طول سال گذشته توجه خاصی به مناطق داشته و متأسفانه درگیر بیماری‌هایی از قبیل طاعون نشخوار کنندگان کوچک، آنفولانزای فوق حاد پرندگان و آبله بزی بوده ایم که با صدور دستورالعمل‌های دامپزشکی برای پیشگیری از این بیماری‌ها و بازدیدهای مستمر توانسته ایم تا حدود زیادی با این بیماری‌ها مقابله کنیم.

وی تصریح کرد: پیشگیری از بیماری‌ها و عدم انتشار آن در مناطق تحت مدیریت سازمان، همت و تلاش ادارات کل حفاظت محیط زیست کشور را می‌طلبد.

معاون دفتر حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان گفت: در حوزه بیماری‌های حیات وحش کمبود تجهیزات بیهوشی از جمله تفنگ بیهوشی دارو و ادوات مهار حیوان، فرسوده بودن تجهیزات فعلی، کمبود امکانات و تجهیزات انتقال حیات وحش مصدوم یا بیمار، کمبود نیروی مجرب متخصص در حوزه بیماری‌های حیات وحش و کمبود منابع مالی تخصیص داده شده به موضوع بیماری حیات وحش از مشکلات گریبانگیر بخش بیماری‌های حیات وحش است.