خبرگزاری مهر - گروه ورزشی- محمد بیرامی: تکواندو ایران نزدیک به هشت ماه است که با مدیریت هادی ساعی پرافتخارترین المپین ایران و یکی از پرمدال ترین ورزشکاران ایران در مسابقات جهانی و آسیایی اداره می‌شود. حضور وی در رأس فدراسیون با تغییر رویکرد در همه بخش‌های فدراسیون از جمله آموزش، آزمون، داوری، مربیگری و. … بخصوص تیم‌های ملی همراه بود که برای تحقق و به هدف رسیدن آنها نیازمند زمان و اجرای صحیح برنامه هاست.
در بخش تیم‌های ملی این رویکرد جدید در چند گام تعریف شده که شناسایی تکواندوکاران جوان و «مستعد موفقیت»، گام نخست آن بود که با برگزاری چند مرحله از مسابقات انتخابی و حضور نزدیک به ۵۰۰۰ تکواندوکار در تمامی رده سنی رکوردی بی سابقه زد و در نهایت نفرات راه یافته به اردوی آماده سازی مشخص شدند. در این بخش نفراتی جواز حضور در اردوی تیم ملی بزرگسالان را کسب کردند که با میانگین سنی ۱۹ سال، پتانسیل خوبی در اختیار کادر فنی قرار داد تا با فراغ بال برنامه ریزی کند.
گام دوم هم توجه ویژه به مربیان با دانش، فنی و قهرمانان با سابقه و عنوان دار گذشته برای حضور در تیم‌های ملی بود که با وجود مسابقات نوجوانان و نونهالان آسیا و جهان، قهرمانی آسیا و بازی‌های کشورهای اسلامی به همراه تورنمنت‌ها، در کل بیش از ۴۰ مربی از شهرهای مختلف به کار گرفته شدند، نگاه تازه به آنها که در شهرستان‌ها و سالن تمرین با امکانات اندک به امر سازندگی اشتغال دارند، انگیزه‌ای مضاعف به مربیان داده که اگر تلاش کنند، حتماً دیده می‌شوند و این یعنی همان حلقه مفقوده تکواندو و پاشنه آشیلی که به خوبی دیده شد، البته که در همین بخش هم برخی نواقص و کاستی‌ها وجود داشت، اما در مجموع به سود تکواندو شد.
از سوی دیگر باید به عناوین قهرمانی جهان و آسیا توسط تیم‌های ملی نونهالان و نوجوانان در هر دو بخش دختران و پسران با کسب مدال‌های رنگارنگ اشاره داشت که در صورت برنامه داشتن فدراسیون برای این قهرمانان، می‌تواند آینده‌ای روشن را برای تکواندو ترسیم کند. در این بخش کسب عنوان نایب قهرمانی پسران در مسابقات نوجوانان جهان با یک تیم ۵ نفره، یعنی نیمی از پتانسیل سایر تیم‌ها اهمیت بالایی داشت.
هر چند گام سوم این رویکرد با توجه به این روند می‌بایست به توسعه پایدار قهرمانی اختصاص داشته باشد، اما فدراسیون تکواندو ماه‌های سخت و پر ترافیک را پشت سر گذاشت که از برگزاری چهار تورنمنت سطح بالا در روزهای پایانی سال ۱۴۰۰ آغاز شد و به قهرمانی تیم‌های پایه در مسابقات قاره‌ای ختم شد. نزدیک ۱۲۳ مدال شامل ۵۷ طلا، ۳۳ نقره و ۳۳ برنز در همین مدت کوتاه کسب شد که اتفاق تاریخی و فراموش نشدنی آن ایستادن بانوان ایران اسلامی روی سکوی قهرمانی آسیا برای نخستین بار بود آن در کره جنوبی مهد تکواندو جهان بود.
در این بین نتیجه کسب شده در مسابقات قهرمانی آسیا در بخش مردان چندان باب میل اهالی این رشته نبود که حق را نیز به کارشناسان امر باید داد که تیم اعزامی ایراداتی هم داشت، اما توجه به عملکرد فنی تک تک ملی پوشان از یک سو و روند خوب ورود جوانان با آتیه به تیم‌های ملی و رشد قابل توجه همین جوانان در رنکینگ المپیکی نشان می‌دهد که تیم ملی تکواندو ایران در بخش مردان راه خود را پیدا کرده، و در صورت رسیدن به ثبات لازم می‌تواند روزهای خوب را نیز تجربه کند.
اما پیام امیدوار کننده این نتایج و قهرمانی‌ها، ورود جوانان با آتیه به اردوی تیم ملی بزرگسالان بود. نفراتی که در مسابقات قهرمانی جهان و آسیا موفق به کسب مدال طلا شده بودند، بعد از بازگشت به تهران از سوی مربیان تیم ملی به اردوی آماده سازی دعوت شدند و این یعنی توجه ویژه به چرخه آماده سازی و البته مهم‌تر از آن پشتوانه سازی، نکته‌ای که در چند سال اخیر مغفول مانده بود.
بدون احتساب نتایج سال ۲۰۲۲، تیم‌های ملی در ادوار گذشته مسابقات جهانی در رده نونهالان و نوجوانان ۱۰۷ مدال طلا، نقره و برنز در مجموع دختران و پسران کسب کرده بودند، از این تعداد تنها ۵ نفر (علیزاده، مؤمن زاده، کرمی، تاجیک و یعقوبی) به رده بزرگسالان و کسب مدال رسیدند. حتی خسروی و اشکوریان با در اختیار داشتن دو طلای المپیک جوانان و جایگاه مناسب در رنکینگ المپیکی نادیده گرفته شدند. این نکته آماری به خوبی ثابت می‌کند که چقدر توجه به رده‌های پایه برای ورزش کشور به خصوص تکواندو اهمیت ویژه ای دارد.
همه این موارد لزوم اهمیت دادن به تیم امید را بیش از گذشته نشان می‌دهد. البته تشکیل تیم امید به تنهایی نمی‌تواند کارساز باشد. اینکه نگاه نتیجه گرایی را از این تیم دور کرده و برای آن برنامه داشت. مسابقات معتبر اعزام شده و در فواصلی که لیگ برگزار نمی‌شود، اردوها منظم شکل گرفته و حتی می‌توان مسابقات قاره‌ای را به همین تیم واگذار کرد تا نفرات آن با انگیزه بالا به مرور زمان با حضور در رقابت‌های معتبر برای رسیدن به ترکیب تیم ملی به شرایط لازم برسند. حتی می‌توان ا
تیم ملی در سه ماهه آخر سال میلادی ۲۰۲۲، بازهم با حجم بالایی از مسابقات را پیش رو دارد، مسابقات گرند پری منچستر، مسابقات قهرمانی جهان، مرحله نهایی گرند پری و گرند اسلم را پیش رو دارد که هر کدام از آنها اهمیت خاص خود بر خودار است و می‌بایست استراتژی تیم ملی برای حضور در هر یک از این رقابت‌ها که فاصله چندانی هم ندارند، مشخص شود.
در پایان باید عنوان کنیم که تکواندو برای رسیدن به آنچه در گذشته‌ای نه چندان دور بود، نیاز به زمان دارد، تا المپیک نزدیک به دو سال زمان در اختیار کادر فنی و فدراسیون است که با اجرایی برنامه‌های تیم ملی رسیدن به موفقیت در آن با وجود پتانسیلی که در اردوهای تیم ملی وجود دارد، دور از دسترس نیست.
نظر شما