به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، زلیخا قرنجیک کارشناس پژوهشکده مردم‌شناسی و مجری طرح گفت: با توجه به اینکه سوزن‌دوزی جز گزینه‌های پیشنهادی برای ثبت جهانی است، این موضوع در دستور کار پژوهشکده مردم شناسی قرار گرفت.
او یکی از کهن‌ترین میراث ایرانیان را هنرهای مرسوم در میان اقوام محلی دانست که برخی از آن‌ها با گذشت قرن‌ها هنوز پا بر جامانده است و افزود: هنرهای یک قوم در واقع همان هنرهای سنتی و صنایع دستی است که در فعالیت‌های روزانه و در برخی مراسم دینی و آئینی کاربردی چندگانه و عملکرد گوناگون دارد.
کارشناس پژوهشکده مردم‌شناسی افزود: در فرهنگ سنتی ترکمن رنگ، جنس، طرز دوخت، نقش و نمادهای پوشاک، با ارزش‌ها و معیارهای معنوی و بصری مانند سوگ و شادی، باورهای مذهبی درآمیخته و پیوند نزدیکی با طبیعت و محیط اطراف و باورهای ذهنی هنرمند دارد، نقوش ترکمن ساده و هندسی و شامل نمادهایی از جانوران، عناصر طبیعت و محیط پیرامون، ابزار کار و زندگی، عقاید و باورها و… است.
قرنجیک با بیان‌اینکه این پژوهش با هدف ثبت و حفاظت از میراث فرهنگی اقوام، حاصل مطالعه میدانی و کتابخانهای محقق در بین زنان ایل یموت گنبد کاووس صورت گرفته تصریح‌کرد: سوزن دوزی زنان ایل یموت شامل انواع دوخت و نقوشی است که در پوشاک و لوازم تزئینی آن‌ها کاربرد دارد و در حال حاضر تحت تأثیر پیشرفت تکنولوژی و ارتقا سطح سواد و شهرنشینی با تغییراتی همراه بوده است.
او افزود: در این پژوهش، نگارنده به بررسی انواع رنگ، نخ، پارچه، دوخت و نقوش سنتی، آداب و اعتقادات زنان ترکمن یموت درگذشته به همراه تغییرات آن درگذر زمان پرداخته است.
نظر شما