سارا عرفانی در گفتگو با خبرنگار مهر درباره کتاب «شمرون کناردون» گفت: از آنجایی که از قبل شهید اژدری را می‌شناختم، خیلی به این فکر کردم که راوی چه کسی باشد. وقتی ما نویسنده‌ها چند داستان می‌نویسیم، علاقه داریم خودمان را به‌عنوان نویسنده به چالش بکشیم. اینکه این دفعه بیایم یک کار سخت‌تری را انجام دهم. ببینم می‌شود این کار را سخت‌تر هم انجام داد.
وی افزود: انتخاب راوی اول شخص برای چنین داستانی خیلی سخت است. وقتی می‌خواهیم یک شخصیتی را برای مخاطب بزرگ و الگو کنیم، و وقتی زاویه دید اول شخص را انتخاب می‌کنیم عملاً دست نویسنده برای هرگونه قضاوت یا تعریف بسته است. به‌خودم گفتم؛ اتفاقاً چه بهتر. بگذار این مؤلفه را از خودم بگیرم تا دیگر کسی نتواند از امیرمحمد تعریف کند. حالا امیرمحمد خودش دارد ماجرا را بیان می‌کند، من چه‌طوری می‌توانم او را برای مخاطب بزرگ کنم و تعالی روحش را نشان دهم. این کار و روش جدید برای خودم جالب و خوشایند بود.
عرفانی گفت: معمولاً کارهایی که برای شهدا نوشته می‌شود، با زاویه دید سوم شخص و به‌صورت داستان‌داستان یا خاطره‌خاطره است. دوست داشتم شبیه رمان باشد؛ اما با اتفاقات کاملاً واقعی آن‌هم با راوی اول شخص که هم نتوانم قضاوت کنم و هم به افکار امیرمحمد نزدیک‌تر شوم.
کتاب «شمرون کناردون» در سال ۱۴۰۰ در ۲۱۶ صفحه توسط انتشارات شهید کاظمی روانه بازار نشر شده است.
نظر شما