تغییرات در بوکس و امید به آینده بهتر/ مجمع با چند ابهام همراه بود

به گزارش خبرنگار مهر، خیلی بیراه نیست اگر بوکس را در زمره رشته های پرچالش ورزش ایران قرار داد به خصوص با اقدامی که حسین ثوری رئیس پیشین این فدراسیون انجام داد و به عنوان اولین مدیر ورزشی و در جریان یک ماموریت کاملا ورزشی اقدام به پناهندگی کرد و اینگونه فدراسیونی که در دوران تصدی اش با فراز و نشیب زیادی مواجه بود را به چالش جدیدی گرفتار کرد.

ثوری دومین دوره ریاست در فدراسیون بوکس را هنوز به سال اول نرسانده بود که پرده از نیت اصلی و تمام تلاش هایش برای پیروزی در انتخابات پُرحاشیه سال گذشته برداشت در حالیکه او چهار سال اول ریاستش را با کشمکش های زیادی پشت سر گذاشته بود به خصوص در دو سال اول که اختلاف و ماجراهای مختلف یک روز هم دست از سر او و فدراسیونش بر نمی داشتند.

البته با وجود تمام این مجادله ها و مشاجره ها دو سال دوم دوره ریاست ثوری با موفقیت های ارزشمندی همراه شد که کسب نخستین مدال جهانی تاریخ بوکس گُل سرسبد آنها به حساب می آمد. مدالی که طی سه دهه ریاست احمد ناطق نوری و با وجود شرایط نسبتا نرمالی که او پیرامون این رشته ایجاد کرده بود، ورزشکاران مان اصلا نزدیک به آن هم نشدند با این حال چشمگیر بودن این مدال هم نتوانست سرپوشی بر تمام زدوخوردهای درونی بوکس باشد طوریکه حتی مجمع انتخابی سال گذشته (۱۸ دی ماه) هم با مشاجره و مجادله های زیادی به سرانجام رسید.

اتفاقا روح الله حسینی که حکم سرپرستی فدراسیون را در دست دارد، یکی از کاندیداهای همان انتخابات بود که در رقابت و مخالفت با ثوری نتوانست رای لازم برای پیروزی را به دست بیاورد. حالا تمام درگیری و دشمنی های دوران رقیب به او ارث رسیده و این بار سنگینی است که حسینی باید به دوش بکشد در عین حال که سروسامان دادن به وضعیت فعلی برای رسیدن به شرایط انتخابات را هم باید دنبال کند.

بعید نیست که بوکس تا زمان انتخاباتش با اتفاقات ریز و درشت جدیدی دست به گریبان شود اما مسئله مهم این است که در این مسیر قدم اشتباهی برداشته نشود و مو لای درز قانون و اساسنامه نرود تا مبادا چالش های بوکس، بین المللی شود به خصوص با ابهاماتی که از مجمع اخیر و چگونگی برگزاری آن به جا مانده است.

بعد از اینکه حسین ثوری عدم بازگشت خود به کشور را تایید کرد، او باید به صورت رسمی عزل می شد تا جایگزینش مشخص شود. به همین منظور لازم بود مجمع فوق العاده تشکیل شود تا طبق اساسنامه با رای اعضای مجمع موضوع به سرانجام برسد اما در برگزاری این مجمع تخلف صورت گرفت.

طبق ماده ۱۷ اساسنامه شرایط تشکیل مجمع عمومی به صورت فوق العاده به این شکل است:

۱- درخواست رئیس مجمع
۲- درخواست رئیس فدراسیون
۳- درخواست کتبی دو سوم اعضای هیات رئیسه
۴- درخواست کتبی یک سوم اعضای مجمع

در همین اساسنامه و در بند ۴ ماده ۱۵ اما تاکید شده که برای «عزل» رئیس فدراسیون، «درخواست حداقل یک سوم اعضای مجمع عمومی» برای تشکیل مجمع فوق العاده (و رای نصف به اضافه یک اعضای حاضر در مجمع) ضروری است. این در حالی است که مجمع فوق العادهِ اول آذرماه فدراسیون بوکس با «درخواست وزارت ورزش» تشکیل شد. در همین مجمع هم اعضای شرکت کننده رای به برکناری حسین ثوری از ریاست دادند.

به هر حال با توجه به پناهنده شدن ثوری، عزل او از ریاست برای تعیین سرپرست و انجام دیگر مراحل انتخابات جدید لازم بود اما اینکه تصمیم گیری برای عزل در مجمعی غیرقانونی انجام شد، می تواند مشکلات این روزهای بوکس را گسترده تر کند به خصوص اگر گام های بعدی برای این رشته هم به اشتباه برداشته شود.

دور شدن از احتمال گسترده تر شدن چالش های بوکس می طلبد تا وزارت ورزش مجری بهتری برای قانون خود نوشته اش باشد به خصوص حالا که فردی از خود اهالی بوکس را برای سرپرستی این رشته انتخاب کرده است. با حضور روح الله حسینی و پیشینه ای که او به عنوان ورزشکار و مسئول در بوکس دارد، می تواند به آینده این رشته المپیکی اما بی سروسامان امیدوار بود البته اگر وزارت ورزش نگاه ویژه را داشته باشد با همراهی قانونی شرایط را برای نزدیک تر شدن فدراسیون بوکس به روزهای با ثبات مدیریتی فراهم کند.