فرزاد جمشیدی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه سحرگاه ۱۴۰۲ قرار نیست برنامه‌ای برای تلویزیون داشته باشد درباره دلیل آن بیان کرد: من چندین سال در تلویزیون نبودم و شاید حدود هفت یا هشت سال برنامه سحر اجرا نکردم. مردم مرا به خاطر برنامه‌های سحر می‌شناسند. در این سال‌ها برنامه‌های دیگری هم اجرا کرده‌ام ولی مردم لطف دارند و این توفیق خداست که مرا با برنامه‌های سحرگاهی می‌شناسند.
جمشیدی درباره این نوع شناخت مردم نسبت به اجرا در سحرگاه اظهار کرد: اینها به دلیل مجاهدتی است که برای برنامه بابت مطالعه، تحقیق بوده تا برنامه را متفاوت کند. در این چند سالی هم که در تلویزیون نبوده‌ام از برنامه سحر جدا نبوده‌ام و با پلتفرم‌ها و سرویس‌های مختلفی در ایام مختلف و به ویژه ماه رمضان کار کرده‌ام.
وی با اشاره به اینکه رمضان امسال با پلتفرم‌ها کار می‌کند عنوان کرد: این اقدامی علیه تلویزیون نیست بلکه شاید خواسته‌ام که دوستان در تلویزیون تصمیم‌گیری بهتری داشته باشند. ظاهراً گزینه‌های متعددی برای اجرای برنامه سحر وجود داشته است و من احساس کردم انتخاب دوستان در تلویزیون نیستم. دیدم پلتفرم‌ها شرایط بهتری دارند.
آزادی عمل برای اجرا در تلویزیون به من داده شده است
این مجری باسابقه درباره اینکه این شرایط بهتر شامل چه مواردی می‌شود و چقدر از آن مالی است؟ توضیح داد: غیر از مسائل مالی بحث دیگری نیست در تلویزیون آن آزادی عمل به من داده شده است که کار کنم. اما این‌طور که گفته‌اند که در مباحث مالی استانداردی وجود دارد که باید حفظ شود.
وی اضافه کرد: دوستان احساس می‌کنند که استاندارد تلویزیون باید رعایت شود من هم حرفم این است که اگر آن استاندارد همراه با کیفیت باشد اشکالی ندارد اما احساس می‌کنم اولویت صرفاً همان استاندارد مالی است نه دیگر مسائل.
در تلویزیون تفاوتی بین پرسشگر، گزارشگر، خبرنگار، گوینده، مجری و مجری مولف نیست
جمشیدی در پاسخ به اینکه چرا برنامه‌های معارفی از منابع مالی کمتری برخوردار هستند گفت: این مساله منحصر به دوره اخیر سازمان نیست. یک نکته را هم باید در نظر بگیریم از آنجایی که من آموزش مجریان را هم حدود ۲۰ سال است بر عهده دارم می‌گویم؛ در تلویزیون تفاوتی بین پرسشگر، گزارشگر، خبرنگار، گوینده، مجری و مجری مولف نیست.
وی اضافه کرد: در سازمان باید روشی داشته باشیم که مجریان طبقه‌بندی و گروه‌بندی شدند. اگر استانداردی که در نظر گرفته شده فقط برای مجریان معارفی باشد باعث می‌شود دوستان معارفی که زحمت زیادی هم می‌کشند، احساس کنند اجر کمتری می‌برند.
این مجری برنامه‌های تلویزیونی عنوان کرد: برنامه‌های ماه رمضان المپیک برنامه‌های معارفی است و انصافاً تلویزیون همیشه برای این ماه زحمت کشیده است اما در عین حال باید تفاوت یک مجری که مولف است و پیشینه و پناه قلمش مطالعه است، از روی متن نمی‌خواند بلکه متن را درونی می‌کند با دیگر مجریان مشخص باشد.
وی درباره کسانی که در ماه رمضان و در فضای برنامه‌ها گاهی کتاب هم مقابل میزشان است عنوان کرد: هستند برنامه‌هایی که افراد مقابلشان کتاب قرار می‌دهند و از روی کتاب می‌خوانند اما این مثل برنامه رادیویی است که فقط تصویر دارد. مخاطب سحر برنامه رمضان مخاطب ویژه‌ای است او خودش چند صد حدیث در جیب دارد و منتظر من مجری نمی‌ماند. من باید خیلی هنر کنم که چنین مخاطبی را به تور و کمند کلام خودم جذب کنم.
سختی کار اجرا با پلاتو و بازیگری
جمشیدی درباره قیاس بین برآورد برنامه‌های مختلف در صداوسیما یادآور شد: صداوسیما باید همانطور که برنامه‌های نمایشی و ورزشی برایش اهمیت خاصی دارد برنامه‌های معارفی و ارزشی هم نرم و استانداردش را تغییر دهد. این را هم بگویم و از سازمانی که در ان کار می‌کنم جانبداری کنم چون سازمان واقعاً مدافع برنامه‌های معارفی است. اما حق‌الزحمه هم در مواردی باید تغییر کند مثلاً این خوب نیست که به گوینده‌ای در رادیو ۵۰ هزار تومان می‌دهیم.
وی در پایان بیان کرد: برنامه‌های معارفی جزو ردیف جیم ارزیابی می‌شود و شاید از این حیث دوستان هم راست بگویند اما اینها باید جدول متفاوتی داشته باشد من نمی‌دانم دوستان در برنامه‌های اجتماعی چقدر می‌گیرند. دوستی که صرفاً دو مهمان را رو به روی هم قرار می‌دهد و با آنها گفتگو می‌کند. تا من که مونولوگ اجرا می‌کنم کار متفاوتی است. بخش مهمی از مونولوگ اجرا کردن بازیگری است باید پلاتو بنویسم و برای نوشتن آنها ۱۱ ماه وقت می‌گذارم و برنامه سحر هر سال را از دهم شوال سال قبلش شروع کرده‌ام. به این دلیل که می‌دانم اگر هم در تلویزیون اجرا نکنم در یکی از پلتفرم‌ها از من دعوت می‌شود، روی زمین نمی‌مانم و بالاخره از می‌خواهند اجرا کنم.
نظر شما