به گزارش خبرگزاری مهر، علیرضا اولیایی منش، با عنوان این مطلب که کشور به این نتیجه رسیده برنامه پزشکی خانواده اجرایی شود، گفت: در این دوره یک تفاوتهایی با دورههای قبل هست، اولاً یک تعداد شهرهای کوچکی که بالای ۲۰ هزار نفر هستند، انتخاب شدند در سراسر کشور. یعنی هر دانشگاه علوم پزشکی یک شهر را که پایلوت برنامه در آن عملیاتی شود. دوم اینکه در این دوره روی پزشکی خانواده نه پزشک خانواده دارد تاکید میشود، یعنی یک تیم داریم متشکل از یک پزشک و دو مراقب سلامت که همان کارمندان بهداشتی قدیم هستند که اسم آنها مراقب سلامت شده است.
وی افزود: این تیم با محوریت پزشک، یک جمعیت ۴۰ هزار نفری که هر مراقب حدود ۱۵۰۰ نفر جمعیت خودشان میشود را تحت مراقبتهای سلامتی قرار میدهند که این مراقبت سلامتی از درون خانواده شروع میشود.
اولیایی منش ادامه داد: بنابر این است که یک ارتباط خیلی نزدیک بین مراقبین ما و مادر خانواده سرپرست خانواده و کل اعضای خانواده برقرار بشود. حال و روز آنها را بدانند مشکلات بهداشتی و درمانی آنها را بدانند و این ارتباط باید تنگاتنگ و صمیمی، حضوری، تلفنی و…، برقرار شود.
وی افزود: نکته دوم این است که در این سری زیرساختهای موضوع ارجاع نیز فراهم شده و پرونده و شرح حال بیمار از سطح یک که مراقب و بعد پزشک عمومی هست، بتواند به پزشک متخصص در مطب و یا پزشکانی که در بیمارستانها هستند ارجاع شود. برای بیمار نوبت گیری انجام میشود و آنها مریض را میبینند و باز خورد میدهند به سطح به اصطلاح یک و دوباره برگردد به سیستم بهداشتی که اینها در پرونده بیمار بماند.
معاون بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی تهران ادامه داد: یک کار دیگر این است که ما سیستم نوبت گیری را هم راه اندازی کردیم یعنی ما الان در دانشگاه علوم پزشکی تهران برای بیمارانی که ارجاع میشوند از سطح یک، یک سهمیه و یک ظرفیت گذاشتیم غیر از کسانی که خودشان مراجعه میکنند. مثلاً فرض کنید ۳۰ درصد ظرفیت پزشکان متخصص بیمارستانهای ما قرار گذاشتند برای بیماران ارجاعی یعنی نوبت دارند میروند به راحتی آنجا و به نوبت آنها میرسند. فرق دیگر این است که در این سری قرار نیست اجبار و الزامی باشد مردم میتوانند مسیر غیر از پزشکی خانواده را انتخاب کنند، ولی بالاخره هزینهها و سختیها بیشتر است و ممکن است نوبت نداشته باشند ما اینجا نوبت میگیریم و امیدواریم این کار متوقف نشود و تا انتهای کار جلو برود.
نظر شما