ولایت فقیه یکی از نعمت‌های معنوی خداوند به مردم است

به گزارش خبرنگار مهر، آیت الله سید محمدمهدی حسینی‌همدانی ظهر شنبه در جلسه شرح دعای ۴۹ صحیفه سجادیه با اشاره به فراز «هَذَا مَقَامُ مَنِ اعْتَرَفَ بِسُبُوغِ النِّعَمِ، وَ قَابَلَهَا بِالتَّقْصِیرِ، وَ شَهِدَ عَلَی نَفْسِهِ بِالتَّضْیِیعِ» اظهار کرد: در فرازهای قبلی حضرت به نعمت‌ها و انواع نعمت‌ها و این‌که رابطه نعمت با ما چگونه است مطالبی را در قالب دعا به خدای تعالی عرض کردند.

وی ادامه داد: اینجا در حقیقت یک‌جور نتیجه‌گیری است که این جایگاه کسی است که به فراوانی نعمت اقرار می‌کند و در شکرگزاری کوتاهی می‌کند. با کوتاهی کردن در شکرگزاری نعمت‌ها به مقابله با نعمت‌ها پرداخته و بر ضد خودش به تباه کردن امورش دارد گواهی می‌دهد که خدایا تو نعمت دادی من ضایع کردم و نعمت‌ها هم یکی دوتا نبود. جاری کردی نعمت‌ها را بر من و من لااقل شکرگزاری نکردم. اگر شکرگزاری نداشته باشیم کمترین اثرش این است که خدای تعالی نعمت را از ما می‌گیرد.

نماینده ولی فقیه در البرز با بیان اینکه دنبال نعمت‌های بزرگ هم نباشید، تصریح کرد: همین چیزهایی که در اختیارمان هست عرض کردم که بعضی وقت‌ها یک‌دفعه یاد را از انسان می‌گیرد؛ کاری که برایش ملکه بود از شدت تکرار، از یادش می‌رود. کفران نعمت که شود بلا می‌آید و مشکلات فراوان می‌شود. این‌ها از آیات و روایات به دست می‌آید؛ موقعیت برای عذاب فراهم می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: کفران نعمت خیلی گسترده است؛ همه شئون ما را شامل می‌شود؛ مثلاً نظام حکومت اسلامی. کسانی که قسمتی از حکومت طاغوت را هم درک کرده باشند می‌فهمند که حاکمیت اسلام و نظام اسلامی معنایش چیست.

آیت‌الله حسینی‌همدانی گفت: بعضی‌ها حرف‌هایی در فضای مجازی و این‌طرف و آن‌طرف می‌زنند و آرزو می‌کنند که نظام اسلامی نباشد، نظام غیر از نظام ولایت‌فقیه باشد، دنبال دموکراسی غربی و این‌جور مسائل هستند. این می‌شود کفران نعمت. سختی‌ها و مشکلات و مسائلی که سر جایش است آن‌ها را انکار نمی‌کنیم. مسیر را دارم می‌گویم؛ مسیری که دوران طاغوت طی شد و مسیری که الان طی می‌شود.

کفران نعمت نشانه لئامت و پستی است

وی اظهار کرد: کفران نعمت نشانه لئامت و پستی و پلیدی شخص است. امیرالمؤمنین فرمود: کسی که کفران نعمت می‌کند لئیم است. انسان فطرتاً دوست دارد و علاقه مند است که کسی که به او نعمتی را می‌دهد قدردانی کند؛ هر کس می‌خواهد باشد. کسی که کمک می‌کند، خدمتی می‌کند، در یک گرفتاری دست می‌گیرد، بعضی وقت‌ها هم کمک فکری است، گاهی هم مادی است، اصطلاحاً به او ولی‌نعمت می‌گویند، البته ولی‌نعمت اصلی خدا است که انسان دوست دارد از او تقدیر کند.

نماینده ولی فقیه در البرز با بیان اینکه اگر کسی روحیه حق‌شناسی، تشکر و قدردانی از کسی که به او نعمت داده نداشته باشد، یعنی شاکر نعمت‌های الهی نباشد، لئیم است و پستی دارد، تصریح کرد: روح کوتاه و کوچکی دارد. مولای ما امیرالمؤمنین سلام‌الله‌علیه فرمودند: ناسپاس ولی‌نعمت نباش که ناسپاسی پست‌ترین کفر است؛ و بدترین کفرها و کفران‌ها ناسپاسی نعمت است.

وی با بیان اینکه هشدارهای قرآن کریم نسبت به کفران نعمت را ملاحظه کنید، هشدارهای سنگینی دارد، خاطرنشان کرد: سنت قطعی خدای تعالی این است که کسی در مقابل نعمت‌ها قدردانی کند نعمتش زیاد می‌شود و اگر ناسپاسی کند کم خواهد شد؛ شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر، نعمت از کفت بیرون کند.

آیت‌الله حسینی‌همدانی بیان کرد: این را هم بدانید نعمت فقط مادی نیست، نعمت‌های معنوی هم داریم؛ نعمت ولایت، دوست داشتن اهل‌بیت، فقیه جامع‌الشرایط که حاکم نظام اسلامی است همه اینها نعمت‌های معنوی هستند که ماندگارتر، اثرگذارتر و خیر بیشتر دارد.

کافر اعتقادی، قارونی فکر می‌کند

وی با بیان اینکه کفر مثل شکر است، همان‌طور که شکر سه مرحله دارد کفر هم سه مرحله دارد، گفت: کفر اعتقادی این است که اعتقاد ندارند که هر نعمتی از خداست. منسوب به خدا نمی‌کند؛ قوه‌ای که توانسته درس یاد بگیرد، فهمش، توانش، حافظه‌اش، همه این‌ها برای خداست اما طرف قارونی فکر می‌کند. او گفت تمام ثروتی که به دست آوردم خودم به دست آوردم. فکر می‌کند خودش تلاش کرده است.

امام جمعه کرج اظهار کرد: در خودمان یک بررسی کنیم می‌بینیم که چقدر ضعیف هستیم. فکر می‌کند خودش تلاش کرده. هنری که انسان به دست آورده برای خداست. انسان از خودش چیزی ندارد. ما در خودمان یک بررسی کنیم خیلی ساده است. در وجود خودمان بررسی کنیم می‌بینیم چقدر ضعیف هستیم. اگر فقط شصت نداشته باشیم ببینید چقدر کارمان لنگ می‌ماند؛ نه دکمه می‌توانیم ببندیم، نه قاشق می‌توانیم دست بگیریم، نه بند کفش می‌توانیم ببندیم. یک‌چیز کوچک را گفتم خودتان تا آخرش بروید.

وی متذکر شد: این کفر اعتقادی هست که منسوب نمی‌کند به خدا. هر هنری که انسان دارد برای خداست؛ حتی اگر از توانمندی‌های خودتان در هر جا لازم شد خواستید صحبت کنید و بگویید که این توانایی‌ها را دارم، بلافاصله منسوب کنید به خدا؛ بگویید «هذا ضامن فضل ربی» چه در مسائل مادی و چه در مسائل معنوی. قدیم‌ها سردر خانه‌ها می‌نوشتند «هذا من فضل ربی» که ثروتی که دارم خدا کمک کرده به دست آورد؛ نه اینکه بلد بودم کاسبی کنم. این را یادتان باشد که دائم بگویید.