سیدداود اطیابی کارگردان فیلم سینمایی «نارگیل ۲» که این روزها به نمایندگی از سینمای کودک و نوجوان در ترکیب اکران قرار دارد، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره استقبال از این فیلم گفت: رویکرد ما در تولید این فیلم، در نظر داشتن همه اعضای خانواده به‌عنوان مخاطب بود و تلاش کردیم با مخاطب‌شناسی درست و تبلیغات خوب، فیلم را به مردم بشناسانیم و می‌دانستیم بازخورد خوبی هم خواهیم گرفت.
وی افزود: طبیعتاً به‌عنوان کارگردان دوست داشتم فروش خیلی بیشتری می‌داشتیم اما در این فصل اکران که البته همزمان با ماه صفر و عزاداری هم است، می‌توان گفت «نارگیل ۲» نسبت به فیلم‌های دیگر با بازخورد بهتری از سوی مخاطب مواجه شده است. البته نمی‌توان به‌صورت قطعی گفت که بهترین فصل برای اکران فیلم‌های کودک، فصل پاییز است به‌خصوص که در کشور ما معمولاً مشخص نیست در هر مقطعی چه اتفاقی قرار است رخ بدهد و به همین دلیل خیلی از مسائل متأثر از شرایط اجتماعی و اقتصادی است و قابل پیش‌بینی نیست بنابراین نمی‌توان قطعی گفت که آیا «نارگیل ۲» در فصل پاییز یا حتی در اکران نوروز، می‌توانست فروش بهتری داشته باشد.
اطیابی در عین حال تأکید کرد: اگر فیلم خوبی ساخته باشید و تبلیغ مناسبی هم برای اکران آن داشته باشید، قطعاً می‌توانید بازخورد مطلوبی را هم از سوی مخاطب شاهد باشید. مردم نیاز به فیلم خوب دارند و اگر فیلمی بتواند آن‌ها را سرگرم کند، از آن استقبال می‌کنند.
دیگر آنچنان علاقه‌مند به ساخت فیلم کودک نیستم!
این کارگردان سینما درباره تجربه قبلی خود یعنی فیلم «مبارزان کوچک» که آن هم در حوزه کودک و نوجوان بود، گفت: به‌عنوان فیلمسازی که به‌صورت تخصصی کار در حوزه کودک را دنبال می‌کنم، باید هر کارم نسبت به کار قبلی بهتر باشد. تجربه هم در این زمینه بسیار تأثیرگذار است. البته من زمانی کار در حوزه کودک و نوجوان را بسیار دوست داشتم اما امروز دیگر آنچنان علاقه‌مند نیستم چراکه هیچ حمایتی از آن نمی‌شود. در چند سال اخیر هم دو سه کار کودک برای ساخت پیشنهاد شد که آن را نپذیرفتم.
وی افزود: نه در بازه اکران و نه در فرآیند تولید هیچ کمکی به فیلم‌های حوزه کودک و نوجوان نمی‌شود. ما یک بنیاد فارابی و یک وزارت ارشاد داریم که در زمینه سینمای کودک تنها شعار می‌دهند. تنها ارگانی که داعیه حمایت از سینمای کودک را دارد فارابی است و باقی ارگان‌ها مانند آموزش و پرورش و یا کانون پرورش فکری، به‌طور کامل میدان را خالی کرده‌اند. فارابی هم که باقی مانده تنها یک جشنواره برگزار می‌کند که هر سال نمی‌دانند باید برگزار بشود یا نشود! به دلیل همین شرایط است که فکر می‌کنم سینمای کودک ما همچنان گرفتار همین وضعیت باقی خواهد ماند، مگر اینکه فیلمی مانند «نارگیل ۲» بتواند با نگاهی متفاوت به حوزه تولید و اکران، مخاطب را با خود همراه کند.
اطیابی درباره نامفهوم بودن برخی دیالوگ‌های موزیکال فیلم برای گروه سنی کودک و خردسال، توضیح داد: یکی از رویکردهای اصلی فیلم ما، خانواده‌محور بودن است و مخاطبان بزرگسال را هم مدنظر داشتیم. به همین دلیل برخی دیالوگ‌های فیلم شاید برای کودکان سنگین باشد و بزرگ‌ترها بیشتر متوجه آن‌ها بشوند، در عین حال اما در بخش‌های موزیکال مخاطبان کودک هم با فیلم همراه می‌شوند. شاید در این بخش‌ها مخاطب کودک به درستی متوجه مفهوم دیالوگ‌ها نباشد اما موسیقی فیلم آن‌ها را همراه می‌کند. البته کودکان نسل امروز آی‌کی‌یو بالایی هم دارند و درک روابط و اتفاقات برای آن‌ها راحت‌تر است.
چیزهایی که از ابراهیم عامریان آموختم
این کارگردان سینما درباره همکاری با سید ابراهیم عامریان در مقام تهیه‌کننده که پرفروش‌ترین فیلم‌های این سال‌ها همچون «فسیل» را در کارنامه خود دارد و گفته می‌شود در مواردی دخالت‌هایی فراتر از یک تهیه‌کننده در فرآیند تولید فیلم‌هایش دارد هم گفت: اینگونه نیست که ابراهیم عامریان در فرآیند فیلمنامه دخالت مستقیم داشته باشد و بیشتر مباحث در قالب تشریک مساعی پیش می‌رود. ابراهیم عامریان از نگاه من یک بیزینس‌من بسیار خوب در سینمای ایران است و فضای بازار و رقابت را به بهترین شکل درک می‌کند.
وی افزود: نکته‌ای که آقای عامریان به‌خوبی روی آن تمرکز دارد و ما در مقام فیلمساز قبلاً کمتر به آن توجه داشتیم، فرآیند پساتولید است. در بخش فروش و تبلیغات، او کار خود را به خوبی بلد است و به شخصه در این همکاری موارد بسیاری را در این حوزه از او آموخته‌ام. برای اکران فیلم «نارگیل ۲» در حدود ۶ ماه تبلیغات کردیم و در تمام تبلیغات پیش از اکران فیلم‌ها در سینماها، مخاطب با «نارگیل ۲» آشنا می‌شد. تمرکز تبلیغات‌مان هم مستقیم بر روی مخاطبان سینمارو بود. همه آن‌ها که «فسیل» را می‌دیدند، تبلیغات «نارگیل ۲» را هم می‌دیدند و این یکی از نکات مهم در عرصه تبلیغات است
کارگردان «نارگیل ۲» درباره چالش‌های احیای جریان تولید فیلم‌های عروسکی در سینمای ایران هم گفت: فیلم‌های عروسکی در مقطعی با موفقیت در اکران مواجه نمی‌شدند و دلیل اصلی‌اش هم کپی‌برداری بود. فیلم «نارگیل ۲» اما کپی‌برداری از هیچ داستانی نیست و یک داستان کاملاً ایرانی هم دارد. عروسک اگر طوری طراحی شده باشد که حین حرکت و اجرا مقابل دوربین، مخاطب زنده بودن آن را باور کند، اتفاق بسیار خوبی رخ خواهد داد. فیلم‌های عروسکی در دنیا گونه محبوبی هستند و اتفاقاً هم ساخت این جنس آثار در مدیوم سینما خیلی سخت‌تر از تلویزیون است. به همین دلیل هم در سطح سینمای جهان فیلم‌های عروسکی موفق، کم هستند.
اطیابی ادامه داد: اکران فیلم ما با تعداد سالن پایین آغاز شد و آرام‌آرام به تعداد ۴۰۰ سالن رسیدیم. سینمادار وقتی می‌بیند یک فیلم خوب می‌فروشد، برای آن تقاضای سانس بیشتر می‌کند. هیچ سینماداری دوست ندارد سالنش با مخاطب کم اکران داشته باشد. برای اکران فیلم «نارگیل ۲» در حدود ۶ ماه تبلیغات کردیم و در تمام تبلیغات پیش از اکران فیلم‌ها در سینماها، مخاطب با «نارگیل ۲» آشنا می‌شد. تمرکز تبلیغات‌مان هم مستقیم روی مخاطبان سینمارو بود. همه آن‌ها که «فسیل» را می‌دیدند، تبلیغات «نارگیل ۲» را هم می‌دیدند و این یکی از نکات مهم در عرصه تبلیغات است.
کارگردان «نارگیل ۲» درباره فرآیند طراحی عروسک‌های این فیلم هم گفت: واقعیت این است که من خیلی دخل و تصرفی در فرآیند طراحی آن‌ها نداشتم و صفر تا صد کار مربوط به خود طراحان است. ۲ نوبت اتود زدند که نوبت دوم را هم من و هم آقای عامریان بسیار پسندیدیم و به طراحان دستمریزاد گفتیم.
وی درباره ترکیب عوامل فنی فیلم هم گفت: خوشبختانه از صداپیشگان تا طراح صحنه و طراح گریم، همه از بهترین‌های سینما بودند و گاهی احساس می‌کنم ضعیف‌ترین عضو گروه تولید این فیلم من در مقام کارگردان بودم. همه درجه یک بودند و این باعث خروجی باکیفیت شده است.
چرا سریال «نارگیل» را کارگردانی نکردم؟
اطیابی درباره اینکه به‌رغم تولید نسخه سینمایی «نارگیل» پیش از تولید و عرضه سریال آن در شبکه نمایش خانگی، چرا این نسخه با عنوان «نارگیل ۲» اکران شده است، توضیح داد: واقعیت این است که «نارگیل ۲» اول ساخته شد. بعد از آن در مجوزی که برای سریال صادر شد هم نام من به عنوان کارگردان درج شده بود اما به علت یک حادثه نزدیک به ۶ ماه پای من در گچ بود و به دلیل عمل جراحی، نمی‌توانستم اجازه بدهم که سرمایه‌گذار و تهیه‌کننده ضرر کنند و به همین دلیل کنار کشیدم و از ابراهیم عامریان خواستم خودش پای کارگردانی کار بیاید و سریال را با همراهی نویسنده کار یعنی حمزه صالحی، به سرانجام برساند. از خروجی نهایی اما راضی نبودم. کیفیت سریال مانند فیلم نبود و من به‌عنوان کارگردان نسخه سینمایی، انتظارم از آن برآورده نشد. داستانش هم البته ارتباطی با فیلم سینمایی نداشت. نام‌گذاری «نارگیل ۲» هم به‌دلیل ترتیب پخش این ۲ محصول بود.
این کارگردان درباره ممیزی‌های اعمال شده در فیلم سینمایی «نارگیل ۲» و به‌خصوص مجوز بخش‌های موزیکال آن گفت: قطعات موزیکال فیلم از نگاه دوستان ارشاد مشکل خاصی نداشت. چند بخش رقص داشتیم که با سانسور و ممیزی مواجه شد. دیالوگ‌های سانسوری هم خیلی زیاد داشتیم و چیزی در حدود ۹ دقیقه از فیلم اصلاحیه خورد.
مثل برادرم سراغ فیلم‌های کمدی می‌روم
سیدداود اطیابی درباره تفاوت رویکرد خود در فیلمسازی نسبت به برادرش سیدمسعود اطیابی عنوان کرد: شاید چون من از برادرم کوچک‌تر هستم سراغ سینمای کودک آمده‌ام و او سراغ فیلم‌های بزرگسال رفته است (می‌خندد)! البته من هم گفتم که دیگر نمی‌خواهم فیلم کودک بسازم. در حال حاضر «دختران دریا» را آماده دارم که در انتظار صدور پروانه نمایش است و آن هم دیگر در فضای کودک و نوجوان نیست.
وی درباره اینکه آیا امکان دارد سراغ ساخت فیلم‌های کمدی مشابه فیلم‌های برادرش برود، ابراز کرد: صددرصد به سراغ فیلم‌های کمدی می‌روم. نه به معنای اینکه فیلمسازی برادرم روی من تأثیر داشته باشد بلکه این محصول تأثیر جامعه روی فیلمسازی ماست. مردم ما از درون، مردمی غمگین شده‌اند و گاهی ظاهر خود را شاد نشان می‌دهند. به همین دلیل ما به فیلم‌های کمدی نیاز داریم. امثال بنده به‌عنوان یک فیلمساز کوچک، همچون یک قطره در اجتماع هستیم که به اندازه خودمان وظیفه داریم حتی برای یک ساعت هم که شده است، آنچه را که جامعه به آن نیاز دارد در اختیارش بگذاریم. مردم اگر برای ۲ ساعت هم با فیلم من بخندند، کار خودم را کرده‌ام. هنجارشکنی‌های اجتماعی غالباً توسط آدم‌های غمگین اتفاق می‌افتد و شما بعید است شاهد جنایت‌کاری و یا آزارگری یک فرد شاد، در جامعه باشید. امروز جامعه ما نیاز به تولیدات کمدی دارد. به همین دلیل هم امروز پرفروش‌ترین فیلم‌های اکران، فیلم‌های کمدی هستند.
نظر شما