نظریه «گلوله جادویی» در ترور «کندی»؛ افشاگری مامور مخفی

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اسپوتنیک، پُل لندیس، مأمور اسبق سرویس مخفی آمریکا که در زمان ترور جان اف. کِندی، رئیس جمهور اسبق این کشور حاضر بود، حالا بعد از ۶۰ سال ابهاماتی را درباره نظریه «گلوله جادویی» در این ترور مطرح کرده است!

لندیس که هم اکنون ۸۸ سال دارد، در جریان بازدید دو روزه جکی کندی، بانوی اول آمریکا از پنج شهر ایالت تگزاس، مسئولیت محافظت از او را برعهده داشت؛ با وجود جوانی، او در لحظه شنیده شدن صدای سه شلیک در ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳، چند قدم با منبع شلیک فاصله داشت!

این افشاگری در آستانه انتشار کتاب لندیس تحت عنوان «آخرین شاهد: مأمور سرویس مخفی کندی بعد از ۶۰ سال سکوتش را شکست»، صورت گرفته است.

نخستین گلوله به گلوی کندی برخورد کرد که به‌رغم جدی بودن، مرگبار نبود. اما دومین یا سومین گلوله بود که به جمجمه کندی اصابت کرد و به مرگ او منجر شد. لندیس نه تنها شنیدن صدای این شلیک‌ها را به یاد می‌آورد بلکه به خاطر می‌آورد برای آنکه بافت‌های مغز کندی پس از اصابت گلوله او را غرق در خون نکند، مجبور شده بود سرش را به اصطلاح «بدزدد.»

کمیسیون «وارن» که تحقیقات درباره این ترور را برعهده داشت، نظریه «گلوله جادویی» را یک سال بعد از ترور مطرح کرد. براساس این نظریه، یکی از این گلوله‌ها پس از ورود و خروج از بدن کندی به جان کانلی جونیور، فرماندار وقت تگزاس برخورد و به کمر، قفسه سینه و ران او آسیب وارد کرده بود. برخی از آن جهت به این نظریه باور دارند چون گلوله در برانکاردی که برای جابه‌جاdی کانلی مورد استفاده قرار گرفته بود، پیدا شد.

لندیس می‌گوید که در آن لحظات پرتنش پس از ترور، یک گلوله تقریباً سالم را از صندلی پشتی لیموزین کندی بیرون آورده و برای جلوگیری از گم شدن یا سرقت، آن را با خود به بیمارستان «پارکلند مموریال» محل مرگ کندی، برده و برای تحقیقات روی برانکارد قرار داده بود.

لندیس گفته است: هیچ‌کسی نبود که امنیت صحنه جرم را تأمین کند و این بیشتر از هرچیزی آزارم می‌دهد. همه مامورانی که آنجا بودند، روی رئیس جمهور تمرکز داشتند. همه چیز خیلی سریع اتفاق افتاد و من فقط نگران بودم و همان لحظه متوجه مدرکی شدم. نمی‌خواستم آن مدرک گم شود و با خودم گفتم «پل، باید تصمیم بگیری» و آن را برداشتم.

او می‌گوید که در مقطعی دو برانکارد (کندی و کانلی) کنار یکدیگر قرار گرفته و این گلوله احتمالاً از داخل یکی به دیگری افتاده است. لندیس این نظریه را مطرح کرده است که گلوله به کمر کندی اصابت کرده اما چون به اندازه کافی باروت نداشته است، وقتی رئیس جمهور از لیموزین بیرون آورده می‌شود، از بدنش بیرون می‌افتد.

مردم همچنین این پرسش را مطرح کرده‌اند که آیا «لی هاروی اسوالد» که گفته می‌شود تنها بازیگر ترور کندی بود، واقعاً تنها بوده است و لندیس هم به این نظریه باور داشته اما حالا دیگر چندان مطمئن نیست.

روایت لندیس درباره ترور با شخصیت‌های برجسته مرتبط با تحقیقات دراین‌باره در میان گذاشته شد که از جمله آنها می‌توان به لوئیس مارلتی، مدیر اسبق سرویس مخفی و جیمز روبنالت، وکیل اهل کلیولند و نویسنده کتاب‌های تاریخی اشاره کرد.

روبنالت گفت: اگر حرف‌های لندیس درست باشد که البته تمایل دارم آن را باور کنم، احتمالاً نظریه تیرانداز دوم، دوباره مطرح می‌شود البته دست کم تیرانداز دوم! اگر گلوله‌ای که آن را «جادویی» یا عمل‌نکرده می‌دانیم، در کمر کندی متوقف شده باشد، بدان معناست که نظریه اصلی گزارش «وارن» یعنی همان نظریه «تک گلوله» اشتباه است.

روبنالت همچنین اضافه کرد که اگر کانلی واقعاً با گلوله دوم هدف گرفته شده و «گلوله جادویی» وجود نداشته باشد، بنابراین اسوالد نمی‌توانست اسلحه‌اش را دوباره پُر و چندین آسیب جداگانه به او وارد کند.

با این حال، مارلتی درباره روایت لندیس چندان مطمئن نیست و می‌گوید: نمی‌دانم این نظریه درست است یا غلط اما این را می‌دانم مامورهایی که آن روز آنجا بودند، سال‌ها درباره آنچه رخ داد، عذاب کشیدند و شکنجه شدند. به گفته او، گزارش لندیس بلافاصله پس از ترور، اشتباهاتی داشته است. از جمله فراموش کردن درباره گلوله‌ای که پیدا کرده بود!