جنگل‌تراشی در بالادست و طغیان بابلرود در پایین دست

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: طغیان رودخانه بابلرود زنگ خطری که از سال‌ها قبل به صدا در آمده و لازم است که با توجه به اتفاقات اخیر و اقلیم آب و هوایی به وجود آمده صدای این طغیان شنیده شود.

براثر بارندگی‌های اخیر دبی آب بابلرود به ۳۰۰ مترمکعب در ثانیه رسید و بررسی‌ها و پایش ها نشان می‌دهد که عرض بستر رودخانه از ۱۸ متر در برخی مناطق به دو تا سه متر کاهش یافته است.

ساخت وسازهای غیرمجاز، برداشت بی رویه مصالح و تخریب بستر و حریم معضل دیرینه رودخانه‌های مازندران از جمله بابلرود است و هربار با سیلاب، زخم خود را برجای می‌گذارد.

«محمدباقر اسماعیلی» از جمله فعالان محیط زیستی که سال‌های اخیر بارها طغیان بابلرود را هشدار داده بود، در گفت وگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: متأسفانه رعایت نکردن ملاحظات فنی در طراحی زیرساخت‌های شهری و بین شهری منجر به خسارت مالی و حتی جانی طی سال‌های اخیر شده است.

تخریب جنگل‌های هیرکانی عامل اصلی سیلاب است

وی افزود: در این راستا یکی از علل اصلی رخداد سیل اخیر شهرستان بابل، تخریب جنگل‌های هیرکانی بندپی و تغییر کاربری مسیرهای مجاور آن است که در حال حاضر شرایط را برای سیلاب در این مناطق فراهم کرده است.

وی تصریح کرد: لایروبی‌های به موقع و آماده سازی رودخانه‌ها، برای پذیرش حجم بالای آب ناشی از سیل نیز از جمله اقدامات فنی لازمی است که می‌توان در جلوگیری از خطرات احتمالی سیلاب‌ها انجام داد اما در سال‌های اخیر عدم توجه به آن، منجر به خسارت سنگینی براثر سیلاب‌های اخیر شده است.

اسماعیلی بیان کرد: متأسفانه علی رغم هشدارهای فراوان فعالان محیط زیست در منطقه و کشور و انتشار تصاویر ماهواره‌ای از پاک تراشی هکتارها جنگل در بندپی بابل اما موضوع همچنان مسکوت باقی مانده است.

وی با بیان اینکه حجم گسترده‌ای از پاک تراشی در قلب جنگل‌های مازندران با اسناد دقیق و قابل استنادی در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته است، افزود: آیا جز این است که در سال‌های اخیر مدام اکوسیستم‌های باارزش جنگلی در کشور به بهانه‌های واهی تغییر کاربری داده شده است و به مأمنی امن برای ساختن ویلاها و خانه‌ها آن هم در اراضی ملی تبدیل شده است.

این فعال محیط زیستی با تاکید بر اینکه چرا مسؤولان گاهی اوقات از هرگونه پاسخگویی منع می‌شوند و اجازه پاسخگویی از آنان گرفته می‌شود، گفت: این عدم پاسخگویی‌ها باعث می‌شود تا برخی‌ها برای رسیدن به منافع خویش به طبیعت به آن دست درازی کنند.

«صالح خدایاری» از اهالی بندپی که ۷۰ سال در حاشیه جنگل‌های هیرکانی بندپی زیسته است، با انتقاد از بشر که کمر به قتل درختان بسته است، اظهار داشت: متأسفانه در حال حاضر افزایش جمعیت و حرص بشر باعث شده که این دوستی با طبیعت تبدیل به خشم‌های طبیعی شود و باعث شده است که طبیعت درس خوبی به انسان‌ها دهد و حریم‌های خود را از طریق سیل و بلایای طبیعی باز پس گیرد.

خدایاری با اشاره به اینکه درگذشته دامسراهای جنگلی بسیاری وجود داشته که به شکل سنتی در قلب مراتع و جنگل‌ها ایجاد شده است، بیان کرد: زمین‌های بسیاری از همان ابتدا تحت اجاره منابع طبیعی در اختیار چوپانان برای چرای دام بدون هیچ گونه دخل و تصرفی در اختیار روستاییان قرار گرفته بود اما در حال حاضر مراتع به املاک شخصی تبدیل شدند.

رحمان احمدی نژاد کارشناس جهاد کشاورزی بخش بندپی غربی بابل نیز، سیل‌های اخیر در شهرستان بابل را به‌علت دست‌اندازی‌های بی‌رویه به طبیعت دانست و گفت: در حال حاضر شاهد هستیم که تخریب پوشش گیاهی در کوهستان، نرخ فرسایش خاک را بالا برده و باعث شده که با کوچک‌ترین بارش باران، سیلاب در رودخانه‌ها به راه بیفتد.

تخریب پوشش گیاهی در کوهستان، نرخ فرسایش خاک را بالا برده و باعث شده که با کوچک‌ترین بارش باران، سیلاب در رودخانه‌ها به راه بیفتد وی ادامه داد: سیل یک پدیده طبیعی است و باید با طبیعت مهربان باشیم و سیلاب هم می‌تواند شوری خاک را بگیرد و خاک مغذی و غنی را در دشت پهن کند اما متأسفانه در سال‌های اخیر به علت رعایت نکردن قوانین بازدارنده و ورود به حریم رودخانه‌ها باعث شدند که طبیعت خشمگین شود.

طغیان بابلرود خشمی است که به صدا در آمده است و تخریب و پاکتراشی طبیعت در بالادست و تجاوز به بستر و حریم رودخانه در پایین دست و ضعف امکانات و تجهیزات حجم تخریب را شدید بخشیده است.