از طلایی شدن در توکیو تا حذف از پاریس/ چرا فروغی به المپیک نرسید؟

به گزارش خبرنگار مهر، جواد فروغی در مسابقات قهرمانی جهان و انتخابی المپیک برزیل در رده ۶۶ جهان ایستاد تا یکی از ضعیف ترین عملکرد این ورزشکار در چند سال گذشته ثبت شود. اما چرا این ملی پوش تاریخ ساز به این حال و روز افتاده پرسشی است که دلیل زیادی برای آن وجود دارد. در ورزش ما بودن ورزشکارانی که در یک رویداد بزرگ موفقیت سازی کردند ولی در ادامه از آن روش‌هایی که سبب شده بود به این جایگاه برسند فاصله گرفتند و در نهایت نیز ورزش حرفه ای خود را نابود کردند.

چه عواملی باعث افت فروغی شد؟

این اتفاق در مورد فروغی هم افتاد. ملی پوش تپانچه ایران قبل از بازیهای المپیک توکیو بر اساس آنچه خودش بارها در گفت و گوهایش تایید کرده است با سلاح‌ و ساچمه‌هایی تمرین می‌کرده که کیفیت چندانی نداشته اما با این حال او در این بازیها که نخستین تجربه حضورش در المپیک هم بود دست به تاریخ سازی زد و نخستین مدال تیراندازی ایران در بازیهای المپیک را به دست آورد.

رمز موفقیت؟ شاید دوری از حواشی

فروغی قبل از المپیک توکیو به دلیل گمنام بودن چندان مورد توجه رسانه‌ها نبود و خودش هم چندان تمایلی برای ورود به این فضا نداشت شاید همین امر باعث شد او با این حاشیه امنی که برای خود ساخته بود بتواند به راحتی از سایر هم تیمی هایش عبور کند و مدال طلای المپیک را به ویترین مدال هایش اضافه کند و لقب ورزشکار تاریخ ساز ایران در بازیهای المپیک توکیو را هم به خود اختصاص بدهد.

سقوط در مسیری خود خواسته

بدون تعارف جواد فروغی همان زمان که از روی سکوی المپیک پایین آمد خودخواسته در مسیر سقوط قرار گرفت. درخواست تغییر مربی تیم ملی، دو دسته شدن ملی پوشان و تمرین با دو مربی برای یک تیم، وارد شدن به حاشیه‌های رسانه‌ای همه و همه باعث شد فروغی روز به روز از شرایط ایده آل خود فاصله بگیرد. فروغی این روزها درحالی بازیهای المپیک را از دست داده است که همه انتظار داشتند او سالهای سال برای تیراندازی ایران افتخار کسب کند و اما حالا بعد از سه سال و کسب آن مدال تاریخی تنها قاب درخشانی که از او در ذهن مان مانده است همان مدال طلای المپیک توکیواست.

درخواستی که نباید بدعت می‌شد

فروغی پس از المپیک توکیو درحالی که با نصراصفهانی موفق به کسب مدال طلا شده بود درخواست داد مربی تیم ملی تغییر کند؛ آن زمان رسانه‌ها بارها نوشتند و تاکید کردند که این درخواست نباید بدعت شود و مسوولان فدراسیون تیراندازی نباید زیربار این بروند که قهرمان المپیک برای کادر فنی تیم ملی تصمیم گیری کند؛ اما در نهایت فدراسیون به دلیل مدال با ارزشی که این قهرمان به دست آورده بود به خواسته او تن داد و جعفرزاده به عنوان مربی دوم وارد تیم ملی شد اتفاقی که نه تنها باعث پیشرفت قهرمان المپیک نشد بلکه یک دو دستگی را هم در تیم ملی ایجاد کرد که باعث شد سایر ملی پوشان هم نتوانند در مسابقات به نتایج مطلوبی دست پیدا کنند. فدراسیون پس از این اتفاق و زمانی که ملی پوشان یک ناکامی بزرگ را در مسابقات قهرمانی آسیا اندونزی رقم زده بودند به این نتیجه رسید که مجددا با نصراصفهانی کار را جلو ببرد اما همه این تصمیم‌ها وقتی گرفته شد که دیگر فرصت برای فروغی تمام شده بود چرا که او به دلیل افت زیادی که در رکوردهایش داشت عملا شانس خود را برای رسیدن به سهمیه المپیک از دست داده بود.

غروری که کار دست قهرمان المپیک داد

بدون شک فروغی مدال با ارزشی را در تیراندازی جهان گرفت و می‌توانست به شکل بهتری آخرین سالهای دوران ورزشی‌اش را پشت سر بگذارد اما قدم گذاشتن در یک مسیر اشتباه و اصرار او به ادامه این راه سبب شد که او امروز جایی در تیم اعزامی ایران به بازیهای المپیک پاریس نداشته باشد. به نظر می رسد غروری که بعد از کسب مدال المپیک بر او غلبه کرد کار دستش داد و اکنون سرنوشت تلخ و دردناکی را برای زندگی ورزشی‌ و حرفه‌ای خود رقم زده است.