خبرگزاری مهر، گروه مجله – فاطمه برزویی: نامش «حُسن جبر» است، او پرستاری وظیفه‌شناس است که در بیمارستان «YU Langone Health» در شهر نیویورک مشغول به کار بود. نیویورک نه تنها پرجمعیت‌ترین شهر آمریکا بلکه یکی از پرجمعیت‌ترین شهرهای جهان محسوب می‌شود.
اما پرستار جوان ساکن نیویورک در تاریخ ۲۲ مه ۲۰۲۴ (دوم خرداد ۱۴۰۳)، از کار خود اخراج شد. این اخراج بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های انگلیسی، عربی و فارسی‌زبان داشت و خبرگزاری‌های معتبر مانند واشنگتن پست و الجزیره به این موضوع پرداختند.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده درباره این چهره، او به عنوان یک پرستار، با تعهد و دلسوزی فراوان از بیماران خود مراقبت می‌کرده و بیماران او عمدتاً مادرانی بودند که به تازگی زایمان کرده بودند یا برخی از آنها به دلایل مختلف نوزاد خود را از دست داده بودند. جبر نه تنها از نظر جسمی بلکه از لحاظ روحی نیز از این مادران حمایت می‌کرد و به آنها کمک می‌کرد تا با شرایط دشوار خود کنار بیایند. به دلیل همین دلسوزی و تعهد بود که مدتی پیش، بیمارستان در مراسمی از تلاش‌های جبر و اخلاق کاری او تقدیر و تشکر کرد. اما با وجود این تقدیر، جبر به فاصله کوتاهی از بیمارستان اخراج شد و اخراج او پرسش‌های بسیاری را برانگیخت: «پرستاری با این خصیصه‌های مثبت آن هم بعد از یک تقدیر، چرا باید از کار بیکار شود؟»
نگاهی فراتر از وظیفه شغلی!
به گفته وزارت بهداشت غزه، درگیری و جنگ جان بیش از ۳۶ هزار نفر را گرفته و حدود ۸۰ درصد از جمعیت این منطقه را آواره کرده است. کشورهای مختلف جهان اسرائیل را به نسل کشی متهم کرده است، اتهامی که اسرائیل با بی‌شرمی آن را رد می‌کند و مسؤولیت این قتل عام را گردن نمی‌گیرد.
جبر، پرستار مسئولیت‌پذیر و خوش‌نام بیمارستان معروف در نیویورک اما، یکی از کسانی بود که خانواده‌اش به واسطه اشغالگری‌های اسرائیل در سال‌های دور مجبور به کوچ از سرزمین خود شده بودند. این زن جوان که اصالت فلسطینی-آمریکایی دارد، نتوانست از تریبونی که در اختیارش قرار گرفت، درباره کشورش چیزی نگوید.
او تصمیم گرفت تریبون تقدیر از خود را به بلندگوی اعتراض تبدیل کند و در همان مراسمی که جایزه گرفت، از مادران فلسطینی که کودکان خود را از دست داده‌اند یاد کرد و گفت: «برای من دردناک است که زنان کشور من در جریان نسل‌کشی کنونی غزه خسارات غیرقابل تصوری را تحمل می‌کنند. این یک نسل‌کشی است که نباید نادیده گرفته شود.»
از تاریخ ۷ اکتبر تا کنون، در هر ساعت حدوداً ۵ کودک فلسطینی جان خود را از دست می‌دهند. رژیم صهیونیستی در چهار ماه نخست پس از طوفان الاقصی، به اندازه ۴ سال جنگ جهانی دوم جان کودکان را گرفته است. این آمار وحشتناک، به وضوح نشان‌دهنده شدت بی‌رحمی ارتش اسرائیل است که زندگی هزاران کودک و خانواده فلسطینی را تحت تأثیر قرار داده است.
این پرستار جوان نیز با بیان این حقایق تلخ، تلاش کرد تا توجه همان جمع محدود شنونده‌های مراسم تقدیر را به این بحران انسانی جلب کند و از درد و رنج هموطنان خود سخن بگوید. حضور او در این مراسم و سخنانش، نمادی از شجاعت و انسان‌دوستی بود. او با نگاهی که فراتر از وظایف شغلی‌اش به عنوان یک پرستار بود درباره این موضوع سکوت نکرد؛ در حالی که با جایزه‌ای که گرفته بود می‌توانست مراتب پیشرفت را پشت سر بگذارد.
صحبت‌های من درباره سوگ و داغ مادران کشورم بود
تنها مدت کوتاهی پس از آن، جبر برای اولین شیفت خود پس از دریافت جایزه به محل کارش بازگشت. اما به محض ورود، به اتاق رئیس بیمارستان و معاونت پرستاری احضار شد. او درباره مکالمه‌ای که در آن اتاق صورت گرفت، می‌گوید: «آنها به من گفتند که با این کارها دیگران را در معرض خطر قرار می‌دهم و مراسم به خاطر من خراب شده است. همچنین ادعا کردند که من باعث آزرده خاطر شدن مردم شده‌ام. در حالی که بخشی از صحبت‌های من درباره سوگ و داغ مادران کشورم بود و هدفم ادای احترام به آنان بود. با این حال، آنها من را اخراج کردند.»
این اتفاق به وضوح نشان‌دهنده سخت‌گیری‌های شدید سیاسی و اجتماعی پیرامون موضوعات مربوط به فلسطین و بحران غزه در کشورهای غربی است. این پرستار، که تنها قصد داشت با سخنان خود در یک مراسم کوچک از مادران فلسطینی که در شرایط دشوار قرار دارند، یاد کند، با واکنش شدید و غیرمنتظره‌ای مواجه شد؛ حکم اخراج!
عاقبت انسان‌دوستی
اخراج او پس از این سخنرانی، نه تنها سوالات جدی درباره آزادی بیان در محیط‌های مدعی را مطرح می‌کند، بلکه به وضوح نشان می‌دهد که حتی بیان همدردی انسانی نیز می‌تواند عواقب سنگینی داشته باشد. می‌توان گفت این ماجرا نشانگر محدودیت‌ها و چالش‌هایی است که بر محیط‌های مختلف اجتماعی در جهان غرب اعمال می‌شود؛ به‌ویژه زمانی که موضوعات حساس و جنجال‌برانگیز را مطرح می‌کنند.
از پیامدهای این اخراج می‌تواند ایجاد ترس و تردید در میان سایر کارمندان و کارکنان باشد، به طوری که از بیان دیدگاه‌های خود بپرهیزند و از عاقبت انسان‌دوستی بترسند. این امر می‌تواند به طور بالقوه منجر به سرکوب دیدگاه‌ها و ایده‌های مختلف شود تا افراد با واهمه از تبعاتی مانند اخراج، از بیان آنچه باور دارند امتناع کنند.
مسئله تفرقه‌انگیز؟
جالب است بدانید این اولین بار نیست که یک کارمند در NYU Langone Health به دلیل اظهار نظر در مورد درگیری در خاورمیانه اخراج می‌شود. پیش از این نیز یک محقق برجسته از این مرکز درمانی اخراج شده بود.
«استیو رایت»، سخنگوی NYU Langone Health درباره اخراج پرستار جوان توضیح داده است: «به پرستار زایمان، حسن جبر، قبلاً هشدار داده شده بود که نظرات خود را در مورد این موضوع تفرقه‌انگیز و اتهام‌زننده در محل کار نیاورد اما آورد، همین موضوع باعث اخراج او شد. ..»
سخنگو ادامه داد: «او تصمیم گرفت در یک رویداد رسمی که به طور گسترده همکاران زیادی در آن شرکت کرده بودند این حرف‌ها را بزند و برخی از آنها پس از اظهارنظرهای او ناراحت شدند؛ اما او به این موضوع توجه نکرد. در نتیجه، جابر دیگر کارمند NYU Langone نیست.» چسباندن برچسب‌هایی مانند «تفرقه‌برانگیز» جدیدترین راهکار برای ساکت کردن صدای اعتراض حامیان فلسطین است.
اخراج جبر نمونه‌ای از نحوه برخورد سازمان‌های مدعی آزادی بیان با مسائل سیاسی و اجتماعی حساس است. این سازمان‌ها به گونه‌ای خود را معرفی می‌کنند که به نظر می‌رسد بیان آزادانه نظرات و همدردی با مسائل انسانی در آنها فراهم است در حالی که حقیقت آن چیزی است که درباره جبر اتفاق افتاده است.
۰۱:۴۲ - ۱۴۰۳/۰۴/۱۹
۰۰:۰۸ - ۱۴۰۳/۰۳/۱۴
نظر شما