مازیار سیدی بازیگر و کارگردان تئاتر که قصد دارد در پنجمین تجربه کارگردانی خود نمایش «سیمبِلین» نوشته محمد زارعی را از ۱۵ شهریور در تالار حافظ روی صحنه ببرد، درباره روند تولید این اثر نمایشی به خبرنگار مهر گفت: در دوره قبل از کرونا و زمان دانشجویی‌ام نمایشنامه «سیمبِلین» نوشته ویلیام شکسپیر را خوانده بودم و ایده‌ای برای آن داشتم. با گروهی دورخوانی نمایشنامه را شروع کردیم ولی به دلیل شیوع ویروس کرونا مجبور به لغو تمرین‌ها شدیم. در دوران کرونا روی ایده خود بازنگری کردم و بعد از دوران کرونا با محمد زارعی و رضا سرور درباره بازنویسی متن و ایده اجرایی مدنظرم صحبت کردم. قرار شد با زارعی و سرور نمایش را بازنویسی کنیم. حدود ۴ ماه از آغاز بازنویسی متن گذشته بود که تصمیم گرفتم گروهی را جمع کنم و روی متن اصلی دورخوانی کنیم تا به بازیگران مدنظر برسم.
وی ادامه داد: نمایشنامه اصلی دارای تعداد کاراکتر کمتری است ولی ایده ما باعث شد تا تعداد کاراکترها ۲ برابر شود. همزمان با دورخوانی، بازنویسی متن را با زارعی و سرور انجام می‌دادیم. اتمام بازنویسی همزمان با انتخاب بازیگران و تمرین روی متن نهایی شد. در واقع از ۲۹ مرداد سال گذشته تمرین نمایش شروع شد و پروسه بازنویسی متن نیز از چندین ماه قبل‌تر آغاز شده بود.
سیدی درباره چالش‌برانگیز بودن تولید و اجرای اثری نمایشی با تعداد بازیگر و عوامل بالا، یادآور شد: تولید و تمرین این کار برای من خیلی چالش برانگیز بود ولی برایم مهم بود ببینم آیا می‌توانم از عهده ایده و کاری که به ذهنم می‌رسد با تمام سختی‌هایی که دارد، برآیم یا نه. رشته تحصیلی من کارگردانی است ولی کار اصلی‌ام بازیگری است، می‌خواستم ببینم آیا می‌توانم تعداد زیادی بازیگر را به ایده‌ای که در ذهنم است وارد کنم یا نه. یک از سختی‌ها کار کردن با تعداد بازیگران زیاد است ولی سختی اصلی، نبود آموزش لازم برای حضور افراد در پروژه‌های بزرگ است. در آموزشگاه‌ها و حتی دانشگاه‌ها نیز افراد عادت به کار کردن متون کم‌کاراکتر و کوتاه و تمرین کوتاه‌مدت می‌کنند. تولید و تمرین نمایش «سیمبِلین» کاری سخت اما واقعاً لذت‌بخش است.
کارگردان نمایش «سیمبِلین» درباره ویژگی‌هایی این اثر نمایشی، توضیح داد: بیشتر شاکله زیبایی‌شناسی من در گروه تئاتر «لیو» به سرپرستی حسن معجونی شکل گرفته است و محوریت بازیگر به مثابه همه چیز روی صحنه اولویت همیشگی ما بوده و هست. چیزی به معنای دکور بزرگ روی صحنه و ایده کارگردانی که بازیگر به مثابه اپراتور روی صحنه باشد وجود ندارد، چیزی که هست هنرپیشه ای است که با تمام توانش روی صحنه حضور دارد. «سیمبِلین» یک نمایش در مینی‌مال‌ترین حالت ممکن به لحاظ تولیدی، دکور، آکسسوآر است که با تعداد زیادی بازیگر، روایتی خیلی پیچیده را اجرا می‌کند. یکی از دلایلی که نمایشنامه «سیمبِلین» کم‌تر خوانده و اجرا شده است، قصه خیلی پیچیده آن است و آن‌قدر خرده داستان زیاد دارد که بیش از ۲۰ گره‌گشایی در پایان داستان اتفاق می‌افتد که ما در بازنویسی آن را ساده‌تر و امروزی کرده‌ایم.
وی درباره چالش‌های اقتصادی موجود برای تأمین هزینه‌های تولید «سیمبِلین»، تأکید کرد: تلاش کردیم با همکاری و استفاده کردن از کمک آدم‌ها هزینه‌ها را کاهش دهیم. این پروژه به دلیل تعداد بالای بازیگران و مدت تمرین‌ها خیلی پرهزینه شد و اساساً در دوران گرانی این پروژه را تولید می‌کنیم. با بودجه‌ای که فرناز دهخدا به عنوان تهیه‌کننده تأمین کرد توانستیم پروژه را به تولید برسانیم اما باید هزینه‌های خود را از طریق فروش گیشه تأمین کنیم.
سیدی در پایان سخنان خود گفت: بحث سالن اجرا هم برای ما سختی‌هایی را به همراه داشت. قصد داشتیم نمایش را در سالن دولتی روی صحنه ببریم و خیلی از سالن‌ها به دلیل تعداد نفرات بالای بازیگران ما و ۲ اجرایی‌بودن، امکان اجرا برای ما نداشتند. تالار حافظ نیز بر خلاف گذشته دیگر به صورت درصدی قرار نبست و اجاره روزانه از ما گرفت.
بازیگران نمایش «سیمبِلین» (به ترتیب حروف الفبا) عبارتند از امیرحسین آسایی، محسن ابوالحسنی، ندا اسدی، سحر اقبال، مهران اکبری، نیما امامی، شادی امیری، بهار باقریان، پژمان برزگر، یاشار برومند، امیرحسین بلوچی، محمد سجاد بنی‌کریم، جواد پورحیدری، مهوش چراغی، نهال حاجیان، مژگان حامدی، سمانه حسینا، نازنین حسینی، امیر خادم، سیما خالقی، محمد خانی، کیمیا راستاد، زینب رحمانی، شیما رحیمی، امیرحسین رستمی اصیل، فاطمه زارع، نسیم زندی، مهدی سفاری، سهیل سیفی، سحر صبحی، علیرضا عباسی، علیرضا عزیزی، سمبل عزیزی، سپهر فرخی، نیما قاسمی، ثنا کریمی، یزدان کمالی، امیررضا کوشانی، نوگل گودینی، ریحانه محمدزاده، شیما ملکی، مریم موجی، بهنوش ناصرپور، امین ناطقی، مبینا نیکویی‌راد، رامین ورزکار، یاسمن وفایی، رؤیا هاشمی، کامران هوشمندیان.
عکس از کیارش مسیبی است.
نظر شما