خبرگزاری مهر، گروه جامعه؛ «محمدجواد نادی» ۳۵ ساله کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی و دکتری مدیریت فرهنگی و مسئول «گروه جهادی شهید شاطری» شهر زنجان است. این گروه جهادی از سال ۱۳۹۷ به صورت رسمی فعالیت خود را آغاز کرده است.
محله بی‌سیم با ۲۴ هزار نفر جمعیت که سکونتگاهی غیر رسمی در شهر زنجان است اولین پایگاه آنان برای فعالیت‌های خیریه بود. از ابتدای ورود به این منطقه فعالیت‌های مختلفی را آغاز کردند و با ارائه خدمات پزشکی و سلامت در کنار اشتغال و تعلیم و تربیت تلاش کردند اعتماد اهالی را هم جلب کنند.
مدل کار آن‌ها در اثر آشنایی با شیوه کار ستاد پیشرفت منطقه‌ای، تغییر کرد و فعالیت‌های‌شان را به شکل جدیدی تنظیم کردند. این گروه ۱۲ نفر دوست بودند که به صورت رفاقتی آغاز به کار کرده و به مرور افراد دیگری هم به آن‌ها اضافه شدند. در حال حاضر تعداد اعضای گروه به ۸۰ نفر رسیده که ستون‌های اجرایی کار هستند.
در بحث تعلیم و تربیت از همه بخش‌ها جلوترند. ۶۰ نفر خانم هم در بخش آموزش فعال هستند که هر کدام پنجاه خانواده را در مدل رشد خانوادگی آموزش داده و هدایت می‌کنند. کارگروه تعلیم و تربیت حدود ۲۱ نفر عضو دارد که در حال فعالیت هستند. در حوزه سلامت ساختار اولیه فعالیت‌های آن‌ها شکل گرفته است. خانواده‌ها حضور در دوره‌ها را آغاز کرده‌اند و ساختارسازی و شبکه‌سازی مردمی در حال شکل‌گیری است و جلسات مقدماتی آن برگزار شده است. در بحث اشتغال سند اشتغال منطقه آماده شده و رسته شغلی هم معلوم است و نیازمندی‌های مالی و آموزشی آن به تفکیک استخراج شده است.
این گروه جهادی برای گسترش کار با دو گروه مواجه بودند. اول با مسئولان استان مانند استاندار، فرماندار، شهردار، امام جمعه و غیره جلسه گذاشتند و طرح‌ها و ایده‌ها را بیان کردند که موجب شد آن‌ها خودشان پای کار بیایند. از آن‌ها خواستند هر کاری می‌خواهند برای این محله انجام دهند به این گروه جهادی محول کنند و دستگاه‌های دولتی مزاحمت و تداخل درست نکنند و نقش حامی و پشتیبان جریان‌های مردمی را ایفا کنند. به این ترتیب موانع کم‌کم برداشته شد.
دسته دوم گروه‌های اجتماعی و فعالان این حوزه در شهر زنجان بودند. این گروه جهادی به دنبال حذف آن‌ها نبود بلکه می‌خواست نظمی در کارها به وجود بیاید و خروجی کارها قابل بررسی و سودمند باشد. با این افراد بارها جلسه گذاشته و ظرفیت آن‌ها را در نظر گرفتند و بر این اساس برای آن‌ها نقش تعریف کردند. حالا دیگر همه در زنجان می‌دانند که آن‌ها در این منطقه فعال هستند. از حاج مهدی رسولی تا هیئت ثارالله و سپاه و دیگران هر کسی، هر کاری می‌خواهد در این منطقه انجام دهد با آن‌ها هماهنگ می‌شود و کارها منظم پیش می‌رود.
منابع مالی گروه جهادی متنوع است. قسمتی از آن را خیرین پرداخت می‌کنند و از ظرفیت مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها نیز بهره می‌برند و از ظرفیت خود دستگاه‌های دولتی هم استفاده می‌کنند.
شهرداری را قانع کرده و برای فعالیت‌ها پای کار آورده‌اند. در حال حاضر فقط در ۱۰ مدرسه منطقه کار می‌کنند که از ظرفیت آموزش و پرورش و بنیاد احسان هم بهره می‌برند. همان مدل خیریه‌ای کار را هم حفظ کرده‌اند و با نیروی مردمی و پرداخت‌های مردمی کار را جلو برده‌اند. آن‌ها معتقدند که حتماً لازم نیست بسته غذایی و غذای گرم میان مردم پخش کنند و می‌توانند در تعلیم و تربیت هم خیر باشید. این ایده در حال جا افتادن است.
نیروهایی که به آن‌ها پیوسته‌اند را بر اساس علایق و ذوق و سلیقه‌شان به سمت کارگروه‌های مختلف هدایت کرده و با گروه‌های دیگر در شهرهای مختلف هم ارتباط گرفته‌اند. آن‌ها با استفاده از تجربیات این گروه‌ها و بررسی کارهای مختلف دائماً در حال آموزش خودشان هستند. ولی این آموزش و دانش از میدان عمل به آن‌ها منتقل شده و تبدیل به طرح و برنامه می‌شود.
نظر شما