به آنان که این روزها، بزرگترین دغدغه‌شان، آزادی است

خبرگزاری مهر، گروه جامعه - فاطمه عاطفی: حرکت قطار انقلاب سرعت گرفته بود. روزهای سرنوشت سازی نزدیک بود. همه بودند. زن و مرد و پیر و جوان نداشت. پیر و جوان به دنبال نقش خود در تاریخ می‌گشتند.

دنبال اثرگذاری، دنبال عمل به تکلیف الهی، می‌خواستند کاری کنند کارستان. کاری فراموش ناشدنی.

مدارس را که تعطیل کردند به سمت دانشگاه راهی شدند، صدای اعتراضشان باید به گوش همگان می‌رسید. باید از آئینه احساس و شعور مردم انقلابی و مسلمان ایران غبار می‌گرفتند. ایستادند. اعتراض کردند. فریاد زدند و شهید شدند.

امام آن روز را یوم الله نامید. روزی که با حماسه، با ایثار و با فداکاری عجین شود، روز خداست. روز مبارزه بی امان با ابرقدرت‌های چپاولگر و ترجیح عزت بر زندگی ذلت بار.

حماسه‌اش با نام دانش‌آموز گره خورد.

دانش‌آموز به استکبار ستیزی ربط داشت! دانش آموزی که ایستاده و حال و هوای مبارزه دارد. هوای ایستادگی دارد. مساله هم دارد.

اصلاً دانش‌آموز باید مساله داشته باشد. مساله که داشته باشد رشد می‌کند، آگاه می‌شود. و این آگاهی با خودش داستان شگفتی همراه می‌آورد.

دیگر برایش ایران و فلسطین ندارد خودش را راهبر می‌بیند و آنگاه است که باید از خشم نوجوان ترسید نوجوان خشمگین آگاه افسانه ساز می‌شود. افسانه‌ای لذت بخش.

لذت حرف جدید، راه جدید، لذت هویت داشتن، قائم به نیرویی از درون بودن، لذت فهمیدن، بزرگ شدن، لذت رشد کردن، وسیع شدن، لذت خارج شدن از سیاهی جهل، باز شدن چشم‌ها در نور. لذت نور وقتی همه چیز روشن می‌شود، لذت پشت پا زدن، به تمام کلیشه‌ها به عقب ماندگی‌ها. لذت کمال طلبی پناه آوردن به الاخره لم تزل. لذت جوانه زدن سبز شدن لذت انسان شدن..

و آن هنگام است که تحریر می‌کند. تحریر یعنی آزاد می‌کند. شاید برای همین است که دانش‌آموز ابزارش را لوازم‌التحریر می‌نامد.

اصلاً چرا به لوازم‌التحریر، چنین اسمی داده شد؟

تحریر یعنی آزاد کردن! نقل شده که بعد از جنگ بدر، افراد زیادی از دشمن به دست مسلمانان اسیر، می‌شوند. رسول خدا (صلی‌الله علیه) حکم جالبی وضع می‌کنند. می‌فرمایند هر اسیری اگر به ۱۰ مسلمان، خواندن و نوشتن یاد بدهد، آزاد خواهد شد! شاید پس از این اتفاق است که به لوازم علم‌آموزی و خواندن و نوشتن، می‌گویند لوازم‌التحریر.

یعنی آنچه باعث آزادی می‌شود…

ابزار آزاد کردن!

عزیز من. دانش‌آموز توانمند میهنم. آن چه در دستان توست ابزار آزادی است. حالا قلمت جان می‌گیرد، فکرت قوه می‌گیرد و استوار می‌شوی.

برای دانش‌آموز نسل حاضر و نسل‌های آینده. مفهوم آینده ساز بودنت را جدی بگیر، باورش کن، خودت را در آینده ببین به خودت جرأت بده.

تو خط می‌کشی همه ظلم‌ها و سیاهی‌ها را و آزادی می‌بخشی به اندیشه‌ها. فقط یک حرف در گوشی وطن عصاره گذشتگان و آیندگان توست. دیگر زمان آن رسیده است که پیمان ببندیم وطن پرست باشیم.