اي اهل حرم ، مير علمدار نيامد...

اي اهل حرم !  ميرعلمدار نيامد...
سقاي حسين ، سيد و سالار نيامد... 

آمده اند تا غريبانه ترين زمزمه هاي خود را
در فراق آشناترين غريب تاريخ
سر دهند...

گل سرخ و سپيد كوچك ما  -  اصغر ما ، شهيد كوچك ما

كاش بوديم و سر و ديده و دستي چو ابوالفضل ( ع )
مي فشانديم سبك تر زكف " آب " ، برايت ...

 
اي  ساقي  سرمست  ز پا   افتاده
  دنبال  لبت ،   آب  بقا  افتاده 
مشك و علم و دست ، سه حرف عشق است  
افسوس ،  زهم اين سه جدا افتاده ...

امروز ، حرم ، صفاي حسيني داشت ...

 خوشا به حال شهيدان كه در كنار تواند...

كوچكم ، قلب نوجوان دارم
راهي  اما  به  آسمان  دارم



اين فوج بي قرار ، عزادار كيستند ؟



كربلا در كربلا مي ماند اگر زينب نبود...