امام موسی کاظم(ع) ؛ اسوه شکیبایی و حافظ حقیقت

نام امام هفتم موسی، لقب آن حضرت کاظم کنیه آن امام " ابوالحسن " و " ابوابراهیم " است . شیعیان و دوستداران لقب " باب الحوائج " به آن حضرت داده اند . تولد امام موسی  کاظم ( ع ) روز یکشنبه هفتم ماه صفر سال 128هجری در " ابواء " اتفاق افتاد .

امام موسی  کاظم ( ع ) از حدود 21سالگی بنا بر وصیت پدر بزرگوار و امر خداوند متعال به مقام بلند امامت رسید و زمان امامت آن حضرت بیش از سی و پنج سال بود که از همه ائمه بیشتر بوده است ، البته غیر از حضرت ولی عصر (عج ).

کاظم یعنی نگهدارنده و فروخورنده خشم . این رفتار در برابر کسی یا کسانی بوده که از راه جهالت و نادانی  یا به تحریک دشمنان به این کارهای زشت و دور از ادب دست می زدند . رفتار حکیمانه و صبورانه آن حضرت کم کم بر آنان حقانیت خاندان عصمت و اهل بیت را روشن می ساخت ، اما آنجا که پای گفتن کلمه حق در برابر سلطان و خلیفه ستمگری پیش می آمد، امام کاظم ( ع ) می فرمود : " قل الحق و لو کان فیه هلاکک " یعنی : حق را بگو اگرچه آن حقگویی موجب هلاک تو باشد .

دشمنی خلفای عباسی با امام کاظم زمانی بیشتر شد که آن امام بزرگوار به طور علنی مخالفت خویش را با خلفا آشکار کرد و آنها را متوجه می نمود که حکومت و رهبری جامعه از آن ائمه شیعه است و خلفای عباسی غاصب هستند، البته یکی از ویژگیهای امام در مقابل تمام سختیها و فشارها این بود که خشم را فرو می خورد و هرگز به واسطه ناملایمات سخنی و حرکتی نسنجیده که برخواسته از خشم وی باشد، از آن امام سرنزد و به همین علت نیز به کاظم (فروخورنده خشم) شهرت یافت .

امام در سنگر تعلیم حقایق

نشر فقه جعفری و اخلاق و تفسیر و کلام که از زمان حضرت صادق و پیش از آن در زمان امام محمد باقر آغاز و عملی شده بود ، در زمان حضرت امام موسی کاظم (ع ) نیز به پیروی از سیره نیاکان بزرگوارش همچنان ادامه داشت، تا مردم بیش از پیش به خط مستقیم امامت و حقایق مکتب جعفری آشنا شوند.

موسی بن جعفر به جرم حقگویی و به جرم ایمان و تقوا و علاقه مردم زندانی شد . حضرت موسی  بن جعفر (ع) را به جرم فضیلت و اینکه از هارون الرشید در همه صفات و سجایا و فضایل معنوی برتر بود به زندان انداختند .

شهادت

مبارزه با کاخ نشینى، مبارزه با عوام فریبى هارون، مبارزه با ترویج افکار باطل، مبارزه با لهو و لعب از اهم فعالیتهای امام موسی کاظم بود .

مبارزات بی وقفه و کوبنده امام موسی کاظم (ع ) سبب شد هارون برای مقابله با خطراتی که از این ناحیه خلافتش را تهدید می کرد امام را زندانی و سپس با حیله آن بزرگوار را به شهادت برساند.